บทที่ 1773

เยเฉินก้าวเดินเข้าไปในแผนกอาหารและเครื่องดื่มของโรง แรมป้ายจินฮานอง

พื้นที่อันกว้างใหญ่ วันนี้ว่างเปล่าไร้ผู้คน

พนักงานสลายตัวกันออกไปเยอะ ตามที่เฉินจือข่ายบอกมา ว่าถ้าพนักงานมีมากเกินไป กลัวว่าจะทำให้เยฉางหมิ่นหงุดหงิด

เย่เฉินเดินผ่านบริเวณโถงด้านนอก เข้ามายังสวนดอกไม้ กลางอากาศที่อยู่ตรงกลาง โต๊ะแปดสิบแปดตัวที่อยู่ในห้องโถง ณ ตอนนี้ ถูกเก็บออกไปหมดแล้ว เหลือไว้เพียง โต๊ะอาหารตะวัน ตกทรงประณีตที่วางอยู่ตรงกลาง

ไม่ต้องคิดก็พอจะรู้ว่า โต๊ะแปดสิบแปดตัวที่ถูกเก็บออกไป ต้องเป็นฝีมือของคุณอาแน่ๆ

เพราะฉะนั้นในใจของเขาก็ยิ่งเกิดความรู้สึกไม่ดีมากกว่าเดิม

แม้ว่าจนถึงตอนนี้เเฉินจะยังไม่เคยเจอคุณอาคนนี้ แต่การที่ คุณอาทำอะไรใหญ่โตราวกับตัวเองมีอำนาจมากมายอย่างนี้ มันทำให้เย่เฉินเกิดความรู้สึกไม่ชอบใจ

ถึงแม้ในบัตรธนาคารของเยเฉินตอนนี้ จะมีเงินมากถึงหก หมื่นล้าน แต่เย่เฉินก็ไม่เคยมีความคิดที่จะวางท่าโอ้อวดแบบนั้น อาหารมื้อนี้ไม่ใช่แค่ยุ่งยาก แต่เสียทั้งแรงเสียทั้งเงิน ต่อให้เขาต้องกินบะหมี่ข้างทาง เขาก็ไม่รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมตรงไหน

อีกอย่าง การที่ปิดโรงแรมป้ายจนอ่านกงจนเหลือแค่สวน ดอกไม้กลางอากาศโล่งๆเพียงเพื่ออาหารแค่มื้อเดียว มันไม่ไม่ ได้ทำให้เย่เฉินรู้สึกเหนือกว่าคนอื่นตรงไหนเลย

กลับกัน มันยิ่งทำให้เขารู้สึกต่อต้านและอยากขับไล่

เย่เฉินเดินมาถึงโต๊ะตัวกลางเพียงตัวเดียวพร้อมๆกับเฉินจื้อ

ข่าย

เฉินจือข่ายลากเก้าอี้ออกให้เขานั่ง แล้วพูดว่า “คุณชาย รบกวนคุณชายรอสักครู่นะครับ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “ได้ นายไปทำธุระนายเถอะ ฉัน จะเล่นโทรศัพท์รอเธออยู่นี่”

เฉินจือข่ายเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณชาย อยากดื่มอะไรก่อนไหม

ครับ ผมจะให้คนเตรียมไว้ให้

เย่เฉินเอ่ยพูดว่า “เอาแค่น้ำเปล่ามาให้ฉันก็พอแล้ว”

“ได้ครับคุณชาย”

ขณะที่เยเฉันกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโต๊ะอย่างเบื่อหน่าย ข้อความจากอิโตะ นานาโกะก็ส่งเข้ามาพอดี “เย่เฉินซังทำอะไร อยู่?”

เมื่อเย่เฉินเห็นข้อความจากเธอ ก็ยิ้มอย่างรู้ใจ พิมพ์ตอบกลับ ไปว่า “กำลังออกมาทานข้าวข้างนอก คุณล่ะ?”
อิโตะ นานาโกะตอบกลับมาว่า “ฉันเพิ่งกลับมาจากโรง พยาบาล ไปเฝ้าท่านพ่อมานะ”

จากนั้น อิโตะ นานาโกะก็ตอบกลับมาอีกข้อความว่า “เย่เฉิน ซัง ภรรยาของคุณชอบแหวนที่คุณซื้อให้ไหม? ขนาดพอดีหรือ เปล่า?”

เย่เฉินตอบกลับไปว่า “ชอบ ขอบคุณคุณที่ช่วยผมลองแหวน

ขนาดพอดีเป๊ะเลย”

อิโตะ นานาโกะส่งสติกเกอร์ยิ้มตอบกลับมา แล้วพิมพ์กลับ มาอีกว่า “แบบนั้นก็เยี่ยมเลย! อีกสี่วันก็จะถึงวันปีใหม่ตาม ปฏิทินของหัวเซียแล้ว สุขสันต์วันปีใหม่ล่วงหน้านะเเฉินซัง

เย่เฉินแย้มรอยยิ้ม ปลายนิ้วกดโต้ตอบกลับไปว่า “ขอบคุณ การฟื้นฟูร่างกายของท่านอิโตะเป็นอย่างไรบ้าง?

อิโตะ นานาโกะตอบกลับมาว่า “คุณหมอบอกว่ารักษาตัวอีก

ไม่กี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะ!!

“ดีแล้ว” เย่เฉินเพิ่งส่งข้อความออกไปได้ไม่ทันไร ก็มีผู้หญิง แต่งตัวหรูหราเดินเข้ามาจากบริเวณทางเข้าสวนดอกไม้กลาง อากาศ

หญิงสาวอายุราวๆสี่สิบ สวมใส่เสื้อผ้าแบรนด์ชาแนลรุ่นอิม เต็ดเอดิชั่น ไว้ผมสั้นประบ่าสีทอง ใบหน้าของเธอไม่ได้ถือว่า สวย นอกจากความเย็นชา ยังให้ความรู้สึกเลือดเย็นอีกด้วย

ผู้หญิงคนนี้ คือคุณอาของเเฉิน เฉางหมิ่น