บทที่ 1765

เมื่อได้ยินคำถามของเยเงิน เงินจือข่ายก็ทำหน้าไม่เข้าใจ เหมือนกัน “คุณชาย พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจอา ของคุณเท่าไหร่ ตำแหน่งอย่างผม จริงๆแล้วติดต่อกับคนที่มี สายเลือดโดยตรงของตระกูลเยยากมาก พ่อบ้านถังยังไปมา หาสู่กับพวกเขาบ่อยเสียยิ่งกว่าอีก หรือไม่คุณลองโทรไปถาม เขาดูไหมครับ?”

เย่เฉิน โบกมือ พูดอย่างไม่แยแสว่า “ช่างเถอะ โทรไปถามก็ ไม่มีความหมายอะไรหรอก มาแบบไหนก็รับมือแบบนั้น ตอนนี้ ดูท่าทีไปก่อนว่าเธอคิดจะทำอะไร?”

เฉินจือข่ายเอ่ยถามอีกครั้งว่า “แล้วพรุ่งนี้คุณจะไปทานข้าวกับ

อาคุณไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า “ไป ถ้านัดเวลาได้แล้ว ก็มาบอกฉัน และไม่ ต้องมารับฉัน ฉันจะไปเอง”

“รับทราบ!”

ในหัวของเยเฉันนึกถึงภาพจำของคุณอาในอดีต ในความ ทรงจำ เธอคือผู้หญิงเจ้าเล่ห์และเจ้าอารมณ์ ตอนที่เขาห้าขวบ เธอแต่งงานกับคุณชายตระกูลแถวหน้า ต่อมาก็ให้กำเนิด ลูกชายคนหนึ่ง เหตุการณ์ต่อจากนั้น เขาเองก็จำไม่ได้แล้ว

ดังนั้น เย่เฉินจึงถามเฉินจือข่ายว่า “เหล่าเฉิน ตอนนี้คุณอาอยู่ในตระกูลเยด้วยฐานะอะไร? ถ้าพูดกันตามเหตุผล เธอ แต่งงานกับคนอื่นไปแล้ว ไม่น่าจะสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องในตระ กูลเย่ได้แล้วนะ?” เฉิน อข่ายตอบตามความจริงว่า “คุณชาย คุณอาของคุณ

แยกกันอยู่กับสามีตั้งนานแล้ว ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ย้ายกลับมาอยู่

ที่ตระกูลเล่”

เเฉินขมวดคิ้ว เอ่ยปากถามว่า “แยกกันอยู่? เกิดอะไรขึ้น?

เฉินจือข่ายยิ้มหยันออกมา แล้วพูดว่า “จริงๆแล้วเรื่องอะไร แบบนี้คนเบื้องล่างอย่างพวกผมไม่ควรเอามาพูด แต่ในเมื่อ คุณชายเป็นคนถาม ผมก็จะเล่าให้คุณฟังแล้วกัน…..

จากนั้น เฉินจือข่ายก็นิ่งไปเล็กน้อย แล้วอธิบายให้อีกฝ่ายฟัง ว่า “ตอนนั้นที่อาของคุณแต่งงาน แม้ว่าตระกูลซุนจะยังสู้ตระกูล เยไม่ได้ แต่ก็ยังถือว่าเป็นตระกูลแถวหน้าของเมืองเป็นจริง ใน เรื่องของอิทธิพลโดยรวมก็ถือว่าใหญ่พอสมควร แต่ว่าหกปีก่อน ตระกูลซุนนำทรัพย์สินไปวางมัดจำอุตสาหกรรมเหล็ก ลงทุนเงิน ไปจำนวนมาก เพื่อสร้างบริษัทผลิตเหล็กขึ้นมา ซึ่งตอนนั้นเป็น ช่วงที่อุตสาหกรรมเหล็กกำลังทรุดตัวอย่างต่อเนื่องพอดี ดังนั้น ตระกูลซุนจึงเสียเงินไปเยอะมาก อุตสาหกรรมของครอบครัวก็ เสียหายไปมากกว่าครึ่ง

พูดมาถึงตรงนี้ เฉินจือข่ายก็ยิ้มออกมาอย่างจนใจ “ตั้งแต่ที่ ตระกูลซุนล้ม อาของคุณก็ต้องการที่จะหย่า เพียงแต่คุณท่านคิด ว่าถ้าหย่ามันจะเสียหน้าตาวงศ์ตระกูล ดังนั้นเลยไม่อนุญาตให้เธอหย่า อาของคุณจึงย้ายออกมาจากตระกูลซุน กลับมาอยู่ที่ ตระกูลเย่ และเริ่มทำงานในตระกูลเย

เย่เฉินพยักหน้า หัวเราะหึๆออกมา “ดูเหมือนคุณอาคนนี้จะ เป็นพวกเรื่องมากสินะ”

เฉินจือข่ายยิ้มหยัน “นิสัยใจคอของอาคุณเข้าขั้นแย่สุดๆ ที่ เมืองเย่นจิงชื่อเสียงที่ดังกระฉ่อนไปทั่ว เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้ตอนที่ ไปเจอกับเธอ ถ้าหากว่าเธอพูดอะไรไม่ดีออกมา ก็อย่าวู่วาม เด็ดขาดเลยนะครับ”

“ได้ ฉันรู้แล้ว” เย่เฉินยิ้มออกมานิ่งๆ จากนั้นก็พูดว่า “จริงๆ แล้วไม่ต้องคิดอะไรมากก็พอจะเดาออก ว่าเธอคงอยากให้ฉัน กลับตระกูลเย่”

“ครับ” เฉินจือข่ายเห็นด้วย “ผมก็คิดอย่างนั้น พ่อบ้านถัง บอกว่า คุณท่านอยากให้คุณกลับไปมาก คงพอเดาได้ว่าคุณ อาจจะต่อต้าน ดังนั้นเลยไม่ได้พูดออกมาให้ชัดเจน”

เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ตระกูลซูเกิดเรื่องครั้งนี้ ตระกูลเยอง ดีใจมากสินะ?”

เฉินจือข่ายเองก็พูดยิ้มๆขึ้นมาว่า “ครั้งนี้คุณช่วยตระกูลเยได้ มากจริงๆ หลายปีมานี้ตระกูลซูไม่เคยเสียหายขนาดนี้มาก่อน เลย คุณท่านน่าจะดีใจมาก”

เยเฉินหุบยิ้ม จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา สายตาทอแวว แน่วแน่ “สองตระกูลนี้ เล่นงานฝ่ายไหน ก็ต้องมีฝ่ายหนึ่งได้ เปรียบ มันต้องมีสักวันที่สามารถเหยียบทั้งสองตระกูลไว้ใต้เท้าพร้อมกันได้ นั่นแหละถึงจะเรียกว่าทำสำเร็จ!

เมื่อเฉินจื้อข่ายขับรถมาถึงทางเข้าTomson Riviera ก็เป็น เวลาห้าทุ่มแล้ว

เย่เฉินถือกระเป๋า เดินเข้าไปในTomson Rivieraคนเดียว เมื่อมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ก็เสียบคีย์การ์ดเข้าไปข้างใน

ไฟในบ้านสว่างจ้า ดูเหมือนภรรยาและพ่อตาแม่ยายจะยังไม่ นอน เย่เฉินสแกนลายนิ้วมือเปิดประตูบานใหญ่

ตอนนั้นเองก็พบว่าเซียวซูหน เซียวฉางควนและหม่าหลัน สามคนพ่อแม่ลูก กำลังนั่งดูทีวีอย่างจดจ่ออยู่ในห้องรับแขก