บทที่ 1762

“อืม” ซูเฉิงเฟิงเอ่ยพูด “แกต้องจัดลำดับความสําคัญให้มัน ดีๆ อย่าคิดถึงแต่รั่วหลี ตอนนี้ตระกูลซูวุ่นวายเป็นอย่างมาก หลังจากกลับมา พวกเราต้องจัดประชุม ปรึกษาหาทางแก้ไข ปัญหาในระยะนี้ ถ้าเราไม่รีบเพิ่มกำลังที่เสียหายไป บางตระกูล ก็อาจจะเริ่มเคลื่อนไหวทำอะไรสักอย่าง

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว!

ในเวลาเดียวกัน

ณตระกูลเย ที่เมืองเป็นจึง

ข่าวใหญ่ของตระกูลซูในญี่ปุ่น จุดชนวนข้อถกเถียงของทุก คนในเมืองเย่นจิงภายในพริบตา

ตระกูลทั้งหมดช็อกกับข่าวนี้ เพราะไม่มีใครคาดคิดเลย ว่า ตระกูลซูที่เป็นถึงวงศ์ตระกูลชั้นนำของประเทศ จะได้รับความ เสียหายและประสบพบเจอกับความล้มเหลวที่ญี่ปุ่นมากมาย ขนาดนี้

ทว่า ข่าวนี้คือข่าวร้ายอันใหญ่หลวงสำหรับตระกูลซู แต่ สำหรับตระกูลอื่น กลับเป็นข่าวที่น่ายินดีเป็นที่สุด

อำานาจของตระกูลซูในเมืองเย่นจิงแข็งแกร่งมาก นอกจากตระกูลเที่พอจะสูสีอยู่บ้าง ตระกูลอื่นๆก็ห่างไกลกับตระกูล ราวกับฟ้ากับเหว

ตอนนี้อำนาจของตระกูลซูได้รับความเสียหายอย่างหนัก ความแตกต่างทางอำนาจระหว่างตระกูลซูกับตระกูลอื่นๆ จึงขึ้น ระยะลงเป็นธรรมดา ดังนั้นทุกคนจึงมีความสุขมากที่ได้เห็น

ตระกูล กลายเป็นตัวตลก

ซึ่งหนึ่งในนั้น แน่นอนว่าต้องมีตระกูลเที่สะใจมากกว่าเสียยิ่ง กว่าคนอื่น

เย่โจงฉวนเดินเท้าไปมาในห้องรับแขกของคฤหาสน์อย่าง กระดกระดา ปากก็พูดพึมพำว่า “พวกยอดฝีมือของตระกูล เป็นเหมือนเนื้อร้ายในร่างกายฉันมาตลอด โดยเฉพาะซูรั่วหลี อะไรนั่น อายุยังน้อย แต่กลับเก่งกาจจนน่าตกใจ เรื่องอะไรก็ สามารถจัดการได้ ความสามารถสูงอย่างไม่สมเหตุสมผล เป็น เหมือนตะปูที่คอยทิ่มแทงฉัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะไปเสียท่าที่ ญี่ปุ่น! แบบนี้มันดีสุดๆไปเลย!

“ใช่! “เยฉางโคงที่อยู่ข้างๆก็แสดงสีหน้าระริกระรี้ออกมา “คราวนี้ตระกูลซูเสียหายหนักมากจริงๆ คนเก่งระดับต้นๆก็ถูก ญี่ปุ่นจัดการจนสิ้นซาก ช่วงเวลาหลังจากนี้ พวกเขาได้หางหด แน่ๆ!”

เย่โจงฉวนพยักหน้า เอ่ยถามเขาว่า “เสี่ยวเฟิงกับนางาฮิโกะ อิโตะคุยกันเป็นยังไงบ้าง? เยฉาง โคงยักไหล่ “เสี่ยวเฟิงเจอกับนางาฮิโกะ อิโตะที่โรงพยาบาล แต่เหมือนระยะนางาชิโกะ อิโตะสนใจต่อเท่าไหร่ ดัง

เยโจงฉวนพูด พอเข้าใจได้ ยังไงขาทั้งข้าง แบบนี้ ขนาดทั่วไปรับได้ แล้วนาราฮิโกะ โตะเป็นถึงมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของญี่ปุ่น ซึ่งพอเข้าใจได้

ทำไมยังสลดอยู่

เยฉางโคงเอ่ยถามมาอีกว่า แบบนั้นควรเสี่ยวเพิ่งกลับ มา หรือว่า

เยโจงฉวนครุ่นอยู่สักพัก ก็เอ่ยขึ้นมาว่า อยู่โตเกียว ก่อน วันค่อยไปนางาฮิโกะ อิโตะใหม่ บางของเขาจะอ่อนลงบ้าง นี้เหลืออีกวันจะใหม่แล้ว ให้เสี่ยวเชิงที่โตเกียวจนจะถึงวันที่ยี่เก้าแล้วค่อยกลับ มา

ได้เยฉางโรงพยักหน้า แล้วพูดว่า พรุ่งนี้เช้าฉางหมิ่นเมืองจินหลิง ถ้าเฉินเอ๋อยอมกลับๆไปเลย”

เยฉางโคงหัวเราะเสียงใส แล้วพูดเสริมว่า ถ้าเอ๋อยอม กลับมามันต้องแล้ว แต่ถ้าคงบังคับไม่

เย่โจงเอ่ยจริงจังว่า “ตระกูลไม่ได้ลูกหลาน ถ้าหากกลับสามารถเสริมกำลังตระกูลเกี่ยวดองให้เราได้ล่วงหน้า กล้าพูดหรอกจะลงเอยจือหยูแห่งตระกูลซูได้หรือเปล่า แต่อย่างน้อยชิวแห่งตระกูล ก็น่าจะได้มาง่ายๆอย่างแน่นอน เกี่ยวดองกับตระกูลก็ไม่เลว เหมือนกัน อย่างน้อยถ้าทั้งสองตระกูลเกี่ยวดองกัน ก็สามารถ ข่มหัวตระกูลซูได้!”