บทที่ 1730

ช่วยพวกเขาสองพี่น้อง ก็แค่ถือโอกาสเฉยๆ เบาะแสที่รู้เพียงอย่างเดียว ก็คือเขาน่าจะเป็นคนจีน แต่ไม่รู้รายละเอียดอะไรเพิ่มเติมเลย

เดิมที ซูโสว่เต้าอยากให้ซูรั่วหลีไปตรวจสอบเบาะแสและราย ละเอียดของคนนั้น

แต่ตอนนี้ กรมตำรวจนครบาลโตเกี กระทรวงการต่าง ประเทศญี่ปุ่น และคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่ง ชาติ ต่างก็พยายามจับกุมลูกน้องของตระกูลที่ล้างตระกูลมัตสึ โมโตะ

ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงล้มเลิกความคิดนี้ และปล่อยให้รั่ว หลีกลับบ้านก่อน เพื่อไม่ให้รัฐบาลญี่ปุ่นจับได้

หากรัฐบาลญี่ปุ่นจับได้ ตามความรุนแรงของการฆ่า แม้จะไม่ ถูกตัดสินประหารชีวิต อย่างน้อยก็ต้องจำคุกตลอดชีวิต ทั้งชีวิต นี้ก็อย่าคิดจะออกมา

ดังนั้นซูโสว่เต้าจึงทำได้เพียงยอมแพ้ชั่วคราว

ตอนนี้ได้ยินนางาฮิโกะ อิโตะพูดถึงคนๆนั้นอีกครั้ง ดังนั้นเขา จึงแกล้งถามว่า “คุณอิโตะ เห็นว่าคนลึกลับคนนั้นปกป้องลูกสาว ของคุณ ดังนั้นคุณคงจะรู้จักเขาสินะ?”
นางาฮิโกะ อิโตะส่ายหัว และพูดอย่างเสียใจ “ฉันอยากรู้จัก เขาจริงๆ แต่น่าเสียดายที่คนๆ นั้นลึกลับเกินไป ฉันถามลูกสาว ของฉันแล้ว แต่ลูกสาวของฉันก็ไม่รู้ ไม่เช่นนั้น ฉันอยากจะรับเขา มาใช้เองจริงๆ! มีบุคคลที่ทรงพลังอยู่เคียงข้าง ไม่ต้องกังวลเรื่อง ความปลอดภัยอีกต่อไป!

ซูโสว่เต้าจ้องไปที่นางาฮิโกะ อิโตะ ชั่วครู่ รู้สึกว่าเขาไม่ได้พูด โกหก

ดูเหมือนว่า นางาฮิโกะ อิโตะจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนลึกลับ แต่ทำไมเขาถึงช่วยอิโตะ นานาโกะล่ะ?

เป็นอัศวินผู้กล้าหาญบริสุทธิ์ที่ยุติธรรมเหรอ? แต่ว่า มันค่อนข้างแปลกที่คนจีนจะมาเป็นวีรบุรุษที่ญี่ปุ่น กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาเป็นชาวจีนโพ้นทะเลที่อาศัยอยู่ใน ญี่ปุ่น?

ซูโสว่เต้าไม่สามารถคิดเหตุผลได้ ดังนั้นเขาจึงทิ้งไว้ข้างหลัง มองไปที่นางาฮิโกะ อิโตะและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณอิโตะ ที่ฉัน มาที่นี่ อันที่จริงนอกจากมาเยี่ยมคุณแล้ว ฉันยังอยากคุยเรื่อง ความร่วมมืออีกด้วย คุยเกี่ยวกับเจตนาทั่วไป

เขาพูดว่า “การขนส่งทางทะเลเป็นธุรกิจที่สำคัญมากลำดับต่อ ไปของตระกูลซู แม้ว่าเราจะดำเนินกลยุทธ์ระดับโลก แต่ใน เอเชียตะวันออก เรายังคงให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับตลาดญี่ปุ่น ดังนั้นเราจึงหวังว่าธุรกิจบล็อกนี้ จะร่วมมือกับตระกูลอิโตะได้ไม่รู้ว่าคุณอิโตะคิดว่าไง?”

นางาฮิโกะพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง : “ตระกูลอิโตะก็

อยากร่วมมือกับตระกูลซูในธุรกิจนี้มาโดยตลอด สองวันก่อนฉัน ได้คุยกับลูกชายและลูกสาวของท่าน” เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินแบบนี้ คิ้วของเขาแสดงความดีใจเล็กน้อย และคิดกับตัวเองว่า “ดูเหมือนว่าความร่วมมือกับตระกูลอิโตะ

อาจจะได้เรื่องแล้ว”

ซูโสว่เต้ากำลังคิดอย่างได้ใจ แต่นางาฮิโกะ อิโตะได้ใช้วิธี ถ่วงเวลา

เขาเลยกลับคำพูด พูดอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อยว่า “แต่ว่าคุณซู สภาพร่างกายของฉันตอนนี้คุณก็เห็นแล้ว หมอบอกว่าอย่างน้อย ฉันก็ต้องดูอาการในโรงพยาบาลสักครึ่งเดือน”

“อีกอย่าง ถึงแม้จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว กลับบ้านก็ต้อง พักฟื้นเป็นเวลาหลายเดือน และช่วงนี้อาจจะไม่มีแรงพอที่จะ จดจ่อกับการดำเนินธุรกิจ”

“ดังนั้น ไม่ว่าความร่วมมือนี้ควรจะดำเนินการหรือไม่ หรือควร ดำเนินการอย่างไร อาจต้องใช้เวลาสักระยะถึงจะให้คำตอบที่ ชัดเจนกับคุณได้.…………