บทที่ 173 เรียกลมเปลี่ยนเป็นมังกร (1)

หลังจากจีนเข้าเรียนถูกเย่เฉินสั่งสอนถึงความเป็นคนแล้ว ถึง เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าอะไรคือเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนก็ยังมีคน รู้แล้วว่าเย่เฉินมีพลังวิเศษ ในใจของเธอรู้สึกเคารพและชื่นชม

เยเงินมาโดยตลอด ยิ่งเกิดความละอายใจ

ละอายใจ ที่ตอนแรกตนเองไม่รู้จักประเมินความสามารถของ ตนเอง และยังไปเปรียบเทียบตนเองกับอาจารย์เยอีก

แต่ว่า ยิ่งเป็นผู้หญิงสาวสวยที่มีนิสัยเด็ดเดี่ยวมีเสน่ห์ ยิ่งชอบ ที่จะเปรียบเทียบความแข็งแกร่งของตนเองกับผู้ชาย เพราะว่ามี เพียงผู้ชายแบบนี้เท่านั้น ที่จะทำให้พวกเธอยอมรับทั้งกายและ ใจ

ดังนั้น ในใจของฉันเอ้าเสวียน มีเเฉินเป็นไอดอลที่ยิ่งใหญ่ มาโดยตลอด

ได้ยินมาว่าเยเฉันต้องการกลั่นยา เธออดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “คิดไม่ถึงว่าอาจารย์เย่ยังมีความสามารถในด้านนี้ด้วย สามารถ กลั่นยาวิเศษได้!”

ฉินกางอุทานแล้วพูดว่า “อาจารย์เย่เก่งกาจมาก พวกเรายัง รู้จักความสามารถของเขาเพียงบางส่วน! หลายวันก่อนพ่อได้ยิน มาว่า แม้แต่หมอเทวดาอเทียน ยังเคารพนับถือศาสตร์การ แพทย์ของอาจารย์เย่! การบาดเจ็บของเขา ก็เป็นเพราะเดินวนเรียนหาซื้อยาวิเศษที่อาจารย์เข่กลั่นขึ้นมา อาการถึงได้ดีขึ้นมาก หลายส่วน!”

* โอ้พระเจ้า!!

จินเอาเสงี่ยนประหลาดใจอย่างมาก!

ในบ้านของเธอทำการค้าสมุนไพรมาหลายปี เข้าใจการ แพทย์แผนจีนเป็นอย่างดี

ซื้อเทียนเป็นหนึ่งในผู้มีอิทธิพลทางการแพทย์แผนจีนที่ เก่งกาจไม่กี่คนในประเทศ ด้านประสบการณ์ นั้นเป็นผู้บุกเบิก ระดับสูงอย่างแท้จริง ถึงแม้ว่าจะเป็นคนใหญ่คนโตจากไหน ก็ ยากที่จะเชื้อเชิญเขาให้ออกหน้าได้ นึกไม่ถึงเลยว่า แม้แต่เขาก็ ยังสู้คนหนุ่มอย่างอาจารย์เย่ไม่ได้

ในใจของฉันเอ้าเสงี่ยนอดไม่ได้ที่จะชื่นชอบในตัวเย่เฉิน ชายผู้มากความสามารถเช่นนี้ ถึงจะเป็นคู่ครองที่ชื่นชอบของ หญิงสาว!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอเป็นหญิงสาวที่แกร่งทะนงตน มีเพียง ชายที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่เธอชื่นชอบและศิโรราบ ดังนั้น จู่ ๆ ใน ใจของเธอ ก็รู้สึกราวกับกวางน้อยแสนซน ไม่ต้องพูดถึงความ ตื่นเต้นจะมากมายเพียงไร

ฉันการมองเห็นใบหน้าแดงระเรื่อของลูกสาว ถึงกับตกใจ จากนั้นรับรู้ได้ในทันทีว่า ลูกสาวตนเหมือนว่ารู้สึกประทับใจใน ตัวเก๋เฉินเข้าแล้ว……
ในใจเขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง รีบพูดกับฉินเอ้าเสงี่ยนทันทีว่า “เอ้า เสงี่ยน พอไปเตรียมสมุนไพร รอให้เตรียมสมุนไพรเสร็จแล้ว เช้าวันพรุ่งนี้ ลูกไปส่งให้อาจารย์เป

“ลูกเหรอ?” ฉินเข้าเสงี่ยนถามด้วยความประหลาดใจ “พ่อ พ่อบอกว่าจะไปด้วยตัวเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมจึงให้ลูกไปล่ะ?”

ฉินกางยิ้มแล้วตอบว่า: “ลูกเป็นผู้หญิง อายุรุ่นราวคราวเดียว กับอาจารย์เย่ เป็นคนหนุ่มสาวเหมือนกัน แน่นอนว่าคุยกันได้ ถูกคอ

พูดจบ ฉินกางพูดอีกว่า “ความจริงแล้ว พ่อขอพูดกับลูกตาม ตรง ลูกอย่ามองว่าอาจารย์เม่มีความสามารถมาก เก่งกาจรา วกับผู้วิเศษ แท้จริงแล้วเขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นลูกเขย แต่งเข้าอยู่ที่ตระกูลเซียวมาหลายปี

ฉันเอ้าเสวียนพยักหน้า พูดว่า “เรื่องนี้ ลูกเหมือนเคยได้ยินมา บ้าง แต่ว่าลูกไม่เข้าใจ อาจารย์เย่เก่งกาจขนาดนี้ เหตุใดต้อง เป็นลูกเขยแต่งเข้าล่ะ? แม้ว่าเขาจะรักกับหญิงสาวตระกูลเซียว ขนาดไหน ก็สามารถขอและแต่งงานได้อย่างเป็นทางการ ทําไมจะต้องเป็นเขยแต่งเข้าล่ะ!”

ฉินกางถอนหายใจแล้วพูดว่า “นี่ก็คือสิ่งที่อาจารย์เม่ทำให้ คนอื่นไม่เข้าใจ! ลูกพูดว่าเป็นเพราะความรัก นั้นก็ไม่มีอะไรผิด แต่ว่าพ่อเคยได้ยินคนอื่นพูดกันว่า เขากับเซียวซูหนแห่งตระกูล เชียวคนนั้น ที่จริงแล้วเป็นเพียงแค่ชื่อไม่ใช่เรื่องจริง เมื่อก่อนนี้ แม่ของเซียวซูหนบอกกับคนภายนอกว่า อาจารย์เข่อยู่ในบ้านขนาดเตียงนอนของเซียวซูหนยังไม่เคยขึ้นไปเลย นอนบนฟูก กับพื้นเท่านั้น!

“ค่ะ?!” ฉินเอ้าเสงี่ยนตกใจมาก: “ให้อาจารย์เป็นคนบนฟูก กับพื้น……ดนตระกูลเซียวเกินไปแล้ว……..

ฉินกางพูดว่า: “พวกเขานั้นไม่รู้ว่าอาจารย์เย้เก่งกาจมาก ขนาดไหน! พ่อว่านะ อาจจะเป็นวิธีการฝึกตนของอาจารย์ ใน โลกนี้มีคนส่วนมากชอบทรมานตน ยากลำบากเท่าใดก็ฝึกตน ขึ้นเท่านั้น”

“ที่แท้เป็นอย่างนี้เอง” ฉันเอาเสงี่ยนพยักหน้าแล้ว พูดว่า “อา จารย์เย่ไม่ธรรมดาจริงๆ!”