บทที่ 1724

เฉินจือข่ายพูดว่า “ผมได้ยินจากลูกน้องชาวญี่ปุ่นของผมว่า ในช่วงสองวันที่ผ่านมาในโตเกียว มีคดีอาญาร้ายแรงจำนวน มากต่อเนื่องกัน และดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับกองกำลังต่าง ชาติ ดังนั้น โตเกียวจึงได้เสริมสร้างการควบคุมทางศุลกากรและ เอกชน เครื่องบินไอพ่น หากต้องการออกจากญี่ปุ่น มีเพียงโอ ซาก้าเท่านั้นที่สามารถบินได้ทั่วทั้งเกาะฮนซู และไม่สามารถบิน ไปที่อื่นได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฉินก็เข้าใจได้แล้ว

การควบคุมอย่างเข้มงวดที่นี่ในโตเกียว จะต้องมีส่วน เกี่ยวข้องกับที่ตระกูลซูฆ่าทั้งบ้านมัตสึโมโตะ โยชิดะ

ที่จริงแล้ว ถ้าคิดให้ดีก็จะเข้าใจสาเหตุในนั้น

ยกตัวอย่าง กรมตำรวจนครบาล โตเกียว หากมีใครฝ่าฝืน กฎหมาย ในโตเกียวพวกเขาต้องการลงโทษผู้กระทำความผิด ด้วยวิธีการทางกฎหมายตามปกติ

แต่ว่า จู่ๆก็มีชาวต่างชาติกลุ่มหนึ่งออกมาในอาณาเขตของ ตนเอง และทําร้ายร่างกายชาติของตนด้วยวิธีที่โหดเหี้ยม หน่วยงานความมั่นคงของประเทศใดไม่สามารถยอมรับเรื่อง แบบนี้ได้

ดังนั้น จะเห็นได้ว่า กรมตำรวจนครบาลโตเกียว และแม้แต่คณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติญี่ปุ่น ก็หวังว่าผู้ กระทำความผิดที่รุมเร้าของตระกูลซู จะถูกจับได้โดยเร็วที่สุด เพื่อเป็นตัวอย่าง และในขณะเดียวกันจะได้กู้คืนหน้ามาหน่อย

เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฉินก็ถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า “งั้นก็ช่าง เถอะ พวกนายรอฉันอยู่ที่โอซาก้า ตอนบ่ายฉันจะขับรถไป

เฉินจื่อข่ายรีบพูดว่า “คุณชาย ขับรถลำบากเกินไป สำหรับ ระยะทางไกลเช่นนี้ และตอนนี้ที่โอซาก้าก็มีหิมะตก และ ทางหลวงถูกปิดเพราะหิมะหนาทึบ คุณอาจจะไม่สามารถมาถึง ได้ภายในหกหรือเจ็ดชั่วโมง งั้นคุณทิ้งรถไว้ที่สนามบินโตเกียว แล้วผมจะให้คนของผมไปขับเอง คุณบินมาจากโตเกียวมาที่โอ ซาก้าเลย แล้วเจอกันที่สนามบิน แบบนี้จะได้เร็วขึ้น ”

เย่เฉินถามเขาว่า “ฉันบินจากโตเกียวไปโอซาก้า คงจะไม่มี ข้อจํากัดใช่ไหม?”

เฉินจือข่ายพูดว่า “ตอนนี้ยังไม่มีข้อจำกัดในการบินภายใน ประเทศญี่ปุ่น พวกเขายังไม่สามารถควบคุมการบินทั้งใน ประเทศและต่างประเทศได้ในคราวเดียว แต่คงจะค่อยๆ รัดกุม”

เย่เฉินตอบอืม แล้วพูดว่า “คืนนี้เราจะไปเลย อย่ารอช้า ฉันจะ พยายามไปถึงสนามบินโอซาก้าตอนเจ็ดโมง จากนั้นเราค่อยเจอ กัน และออกจากสนามบินโอซาก้าตรงเวลาแปดโมง”

เฉินจือข่ายรีบพูดว่า “ได้ครับคุณชาย ถ้าอย่างนั้นเราจะรอคุณ สนามบินโอซาก้าก่อนเจ็ดโมง”

“โอเค เจอกันคืนนี้!”
เย่เฉินวางสาย อิโตะ นานาโกะที่อยู่ข้างๆรีบถามว่า “เย่เฉิน ซัง เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้า และเล่าสถานการณ์คร่าวๆ ให้อิโตะ นานา

โกะฟัง

หลังจากฟังแล้ว อิโตะ นานาโกะก็พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะ ช่วยเย่เฉินซังดูตั๋วตอนนี้

พูดจบ ก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และสอบถามข้อมูล เที่ยวบิน

“เย่เฉินซัง มีเที่ยวบินที่ออกเดินทางตอน 05:40 น. ใช้เวลา หนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงโอซาก้าและลงจอดเวลา 6:40 น. โอเค ไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า: “เวลาพอดีเลย เลือกเวลานี้แหละ”

อิโตะ นานาโกะพูดว่า “เย่เฉินซัง ฉันขอให้หมายเลข หนังสือเดินทางหน่อย ฉันจะจองตั๋ว ฉันจะพาคุณไปสนามบินใน ตอนบ่าย!”

เดิมทีตั๋วระยะสั้นนั้นไม่แพง ดังนั้น เย่เฉินจึงไม่ปฏิเสธ และพู ดกับอิโตะ นานาโกะว่า “ขอบคุณมากนะนานาโกะ”

อิโตะ นานาโกะยิ้มอย่างรู้เท่าทัน “เย่เฉินซังไม่ต้องเกรงใจกับ ฉันมาก!!!

หลังจากนั้น เธอนึกอะไรบางอย่างได้ และถามเย่เฉินว่า “จริงสิ เย่เฉินซัง คุณกลับไปคืนนี้ จะซื้อของขวัญให้ครอบครัวของคุณด้วยไหม? การช็อปปิ้งในโตเกียวยังคงสะดวกมาก โดยปกติใน ช่วงบ่ายจะคึกคักมาก ถ้าคุณอยากช้อปปิ้ง หลังอาหารกลางวัน ฉันไปกับคุณดีไหม? ”

เยเฉันคิดดู เขาเดินทางไกลมาหลายวัน ต้องซื้อของขวัญให้ ภรรยาของเขาอยู่แล้ว และแม่ยายหม่าหลันก็ตั้งหน้าตั้งตารอ คอยที่จะซื้อของกลับไปให้เธอ ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาที่ออกไป เที่ยวหน่อย

เขาพูดกับนานาโกะว่า “ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณพาผมไปเที่ยว หน่อย ผมยังไม่คุ้นเคยกับโตเกียวเลยจริงๆ”

อิโตะ นานาโกะยิ้มพูดว่า “ไม่มีปัญหา ตอนบ่ายฉันจะไปเที่ยว ที่กินซ่ากับเย่เฉินซัง”

หลังจากนั้น เธอนึกถึงพ่อของเธอนางาฮิโกะ อิโตะ และถามเ

เฉินว่า “เย่เฉินซัง ตอนเที่ยงฉันอยากไปส่งข้าวให้พ่อที่โรง

พยาบาล คุณสะดวกที่จะไปกับฉันไหม?”

เย่เฉินไม่คิดเลยก็ตอบตกลง ” โอเค งั้นเราไปโรงพยาบาลกัน ก่อน แล้วค่อยไปช้อปปิ้ง