บทที่ 1722

เย่เฉินมองไปรอบๆ ไม่ค่อยชอบอาหารอันโอชะต่างๆสักเท่ ไหร่ ดังนั้นเขาจึงยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ขอราเม็ง ให้ผมชามหนึ่ง ขอบคุณครับ”

อิโตะ นานาโกะรีบพูดกับพ่อครัวที่รับผิดชอบในการทำรา เม็ง:”โยโคยามะซัง รบกวนทราเม็ง ให้สองชามค่ะ ชามของเย เฉินซังเอาบะหมี่สองชิ้น!!

พ่อครัวพูดด้วยความเคารพ “ได้ครับคุณหนู กรุณารอสักครู่ ครับคุณเย”

ในเวลาเดียวกัน.

ตอนที่เย่เฉินกับอิโตะ นานาโกะกำลังรับประทานอาหารเช้าที่ ตระกูบอิโตะ ในห้องชุด โรงแรมเดอะ เซนต์ รีจิส ในโตเกียว ซู โสเต้าในวัยห้าสิบตื่นแล้ว

เขากำลังถือถ้วยกาแฟ และคีบบุหรี่อยู่ มองไปที่ทิวทัศน์ของ ถนน ในโตเกียว ที่ยังคงปกคลุมไปด้วยความมืดนอกหน้าต่าง

เมื่อบุหรี่หมด เขาก็ดับบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ จากนั้นจุดบุหรี่อีกตัว และถามจ้าวอีหมิงคนสนิทของเขาว่า “ตอนนี้คุณชายและคุณหนู เป็นอย่างไรบ้าง?”
จ้าว หมิงดูเวลาและพูดว่า “เครื่องบินน่าจะลงจอดที่เป็นจิง ในอีกครึ่งชั่วโมง ผมได้แจ้งตระกูล คุณผู้หญิงไปที่สนามบิน พร้อมกับหมอแล้ว เมื่อเครื่องบินลงจอด จะพาตัวคุณชายและคุณ หนูไปทำการตรวจอย่างละเอียดที่โรงพยาบาลตระกูลทันที”

“อืม”ซูโสเต้าพยักหน้า และพูดด้วยสีหน้าเศร้า สร้อย: “เหตุการณ์ครั้งนี้อันตรายมาก ฉันเกือบทำให้ซื้อเฟ ยกับจอหยุสองพี่น้องนี้ตายที่โตเกียวแล้ว! มัตสึโมโตะ โยชิดะ บ้านั้น แม้จะฆ่าทั้งบ้าน ก็ยากที่จะระงับความโกรธของฉันได้!”

จ้าวอีหมิงรีบพูดว่า: “คุณท่าน ครอบครัวของมัตสึโมโตะ โยชิ ตะเละแล้ว ท่านไม่ต้องโกรธมาก”

ซูโสว่เต้ากัดฟัน และดูดควันก่อนจะพูดอย่างดุเดือดว่า “ไม่ว่า ยังไงนี่ก็อยู่ที่โตเกียว ถ้ารั่วหลีทำอะไรมันคงไม่สะดวก ไม่อย่าง นั้นล่ะก็ ฉันจะให้รั่วหลีจับมัตสึโมโตะ โยชิตะมาอยู่ตรงหน้าฉัน อย่างแน่นอน ใช้หมื่นพันมีดเชือดเฉือนเขา เจ็บปวดปางตาย!”

จ้าวอีหมิงพูดว่า “คุณท่าน เรื่องนี้ กรมตำรวจนครบาลโตเกียว เดาได้แล้วว่าเหตุการณ์นี้ตระกูลของเราเป็นคนทำ ตอนที่คุณ พักผ่อน พวกเขาประท้วงกับผมมาตลอด คิดว่าเราทำเรื่องใหญ่ ขนาดนี้ ยังไม่บอกกับพวกเขาเลย มากเกินไปแล้ว และขู่ว่าจะเอา เรื่องนี้ส่งให้คณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติ ตรวจสอบและจัดการ คิดว่าเรื่องนี้ เป็นการละเมิดความ ปลอดภัยสาธรณะแห่งชาติของพวกเขา”

“ละเมิดความปลอดภัยแห่งชาติ?” ซูโสบู่เต้าพูดอย่างเย็นซา “แคมัตสึโมโตะ โยชิตะ ก็สามารถติดประเด็นเรื่องความ ปลอดภัยแห่งชาติได้เหรอ? ฉันว่าพวกเขาไม่พอใจที่เราได้ฆ่าคน จํานวนมาก ในโตเกียว รู้สึกว่าเสียหน้ามากกว่า?”

“ใช่” จ้าวอีหมิงพูดตามความจริง “รัฐบาลโตเกียวก็ไม่พอใจ อย่างมากเช่นกัน พวกเขารู้สึกว่าเหตุการณ์นี้โหดร้ายเกินไปและ ส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของเมืองอย่างมากจึงตัดสินใจ สอบสวนเรื่องนี้จนจบ ”

“นอกจากนี้ สนามบินนานาชาติในโตเกียวและเมืองใกล้เคียง อีกหลายเมืองได้เข้าสู่ภาวะฉุกเฉิน พวกเขากำลังตรวจสอบชาว ต่างชาติที่เดินทางออกทั้งหมดอย่างเคร่งครัด และแม้กระทั่ง ประกาศว่าเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวและที่เช่าเหมาที่ไม่ได้รับอนุญาติ ให้ออกนอกประเทศชั่วคราว เครื่องบินส่วนตัวที่เรามาก็ถูกเฝ้า ติดตาม สิ่งต่างๆ อาจเป็นเรื่องยุ่งยากเล็กน้อย”

ซูโสว่เต้าถามเขาว่า “มีสนามบินอื่น ในรัฐนี้ ที่ค่อนข้างผ่อน คลายกว่านี้ไหม?”

จ้าวอีหมิงพูดว่า “ปัจจุบัน น่าจะมีเพียงสนามบินโอซาก้า เพราะโอซาก้าอยู่ค่อนข้างไกลหลายร้อยกิโลเมตร”

ซูโสบู่เต้าพยักหน้า และพูดว่า “งั้นให้พวกเขากระจายออกไป หาทางไปโอซาก้า โดยระบบขนส่งสาธารณะ แล้วย้ายเครื่องบิน อีกล่าจากจีน จำไว้ว่าอย่าย้ายจากเย่นจิง ต้องย้ายจากจงได้ เพื่อ ศุลกากรของญี่ปุ่นระแวง แล้วให้รั่วหลีและคนที่มีส่วนร่วมในการ ลงมือปฏิบัติจริงกลับประเทศคืนนี้ ”
“ได้ครับคุณท่าน!”จ้าวหมิงพยักหน้าด้วยความเคารพ แล้ว ถามอีกครั้ง: “คุณท่าน วางแผนจะกลับเมื่อไหร่ครับ?”

“ฉันยังไม่รีบ “ซูโสว่เต้า ยิ้มและพูดอย่างเย็นชา “ตระกูล ตระกูลทากาฮาชิประสบความสูญเสียอย่างหนัก ตระกูลมัตสึโม โตะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ และนางาฮิโกะ อิโตะก็ไร้ประโยชน์ แล้ว ตอนนี้โตเกียวปลอดภัยมากแล้ว ฉันจะอยู่ต่ออีกสองวัน

พูดจบ เขาดูเวลาและพูดว่า “อีหมิง ตอนเช้านายไปเตรียม ของขวัญสำหรับเยี่ยมผู้ป่วย และไปเยี่ยมนางาฮิโกะ อิโตะที่โรง พยาบาลกับฉันตอนเที่ยง นี่เป็นหุ้นส่วนเดียวของเราที่มีในตอน