บทที่ 1719

เมื่อเห็นเเฉินปฏิเสธข้อเสนอของเขาชั่วคราว นางาฮิโกะ อิ โตะก็ถอนหายใจด้วยความเสียดาย

เขาหวังเป็นอย่างยิ่งจริงๆว่า เยเฉินจะสามารถทำให้การขนส่ง ทางทะเลได้จัดตั้งยืนขึ้นมาได้

นั่นเพราะในตอนนี้ ตลาดการขนส่งทางทะเลของเอเชียส่วน ใหญ่อยู่ในประเทศจีน

ท่าเรือที่พลุกพล่านที่สุด 10 อันดับแรกของโลกมากกว่าครึ่ง เป็นท่าเรือของจีน มีเพียงการนำเข้าและส่งออกขนาดใหญ่แบบนี้ เท่านั้น ที่จะสามารถสนับสนุนอุตสาหกรรมการขนส่งทางทะเล ขนาดใหญ่ได้

จุดนี้ อยู่ไกลเกินเอื้อมจากญี่ปุ่น

ดังนั้น แม้ว่าตระกูลอิโตะอยากจะทำมันเอง แต่ก็ไม่มีตลาด และการสนับสนุนที่มากเพียงพอ เรียกได้ว่าหากขาดปัจจัย สนับสนุนก็ไม่อาจสำเร็จขึ้นมาได้

ดังนั้น เขาจึงพูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ ในอนาคตตระกูลอิโตะ จะค่อยๆ ส่งมอบต่อให้กับนานาโกะเป็นคนดำเนินการและ จัดการ หากคุณเปลี่ยนใจ คุณสามารถติดต่อเธอได้ทุกเมื่อ ผม เชื่อว่าพวกคุณจะต้องสร้างรากฐานในการร่วมมือที่ดีอย่างยิ่งได้ แน่”
เยเฉันพยักหน้าเบา ๆ และพูดอย่างจริงจัง “ถ้าหากผมมีความ คิดนี้ ผมจะต้องติดต่อคุณหนูนานาโกะแน่”

นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มแล้วพูดว่า “นานาโกะเป็นเด็กดี ผมกล้า พูดได้ว่า ด้วยคุณสมบัติที่ครอบคลุมของเธอ ทั่วทั้งญี่ปุ่นก็อาจไม่ สามารถหาผู้หญิงที่ดีไปกว่าเธอได้อีกแล้ว ใครก็ตามที่แต่งงาน กับเธอ ก็คือการแต่งงานกับยามาโตะนาเดชิโกะที่ดีที่สุดใน ญี่ปุ่นและจะต้องเป็นที่อิจฉาของชายหนุ่มทั่วโลกอย่างแน่นอน

เย่เฉินยิ้มอย่างความปรารถนาดีและไม่ได้ตอบอะไร

นางาฮิโกะ อิโตะรู้ว่ากรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว ดังนั้นจึงเอ่ยปากว่า “คุณเย่ คุณกับลูกสาวผมเดินทางมาตลอด ทั้งคืนยังไม่ได้พักผ่อน ให้ผมส่งคนไปส่งพวกคุณที่บ้านและพัก ผ่อนสักหน่อยดีไหม”

เย่เฉินโบกมือ “ไม่เป็นไรครับคุณอิโตะ ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้อง ทํา ต้องรีบกลับไปที่โอซาก้า ไม่รบกวนมากแล้ว”

“จะทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน” นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างจริงจัง ว่า “คุณเย่ คุณขับรถมาที่นี่ทั้งคืน ไม่ได้พักผ่อน อีกทั้งยังอาจถึง ขั้นไม่ได้ทานอาหาร ถ้าคุณไปแบบนี้ การต้อนรับที่บรรพบุรุษ ของตระกูลอิโตะของเราถ่ายทอดกันมา จะไม่กลายเป็นเรื่องน่า หัวเราะไปหรอกหรือ”

พูดไป เขาก็ไม่รอให้เย่เฉินปฏิเสธและรีบกดออดที่หัวเตียง แล้วพูดว่า “ให้เอมิและนานาโกะเข้ามา

ครูต่อมา อิโตะ นานาโกะและเอมิ นานาโกะ ก็เคาะประตูเบาๆ และเข้ามาในห้องผู้ป่วย

อิโตะ นานาโกะเอ่ยถามเสียงนุ่ม “โอโต้ซัง คุณมีอะไรจะสั่ง หรือคะ?”

นางาฮิโกะ อิโตะพูดกับเอมิ นานาโกะว่า “เอมิ คุณเข่และนา นาโกะเดินทางมาตลอดทั้งคืนลำบากอย่างยิ่ง เธอช่วยจัดการให้ คนไปส่งพวกเขากลับบ้านเพื่อพักผ่อน อย่าลืมโทรหาพ่อครัวล่วง หน้าเพื่อเตรียมอาหารที่ดีที่สุด! ‘

อเอมิ นานาโกะรีบพูด “ได้เลยค่ะพี่ชาย!”

เย่เฉินกล่าวอย่างจริงใจว่า “คุณอิโตะ ไม่ต้องลำบากแล้ว จริงๆ ผมแค่ขับรถกลับ โอซาก้า โดยตรงก็พอแล้ว”

อิโตะพูดอย่างเคร่งขรึมอย่างยิ่งว่า “คุณเย่ ต่อให้คุณต้องการ ที่จะกลับไปโอซาก้า อย่างน้อยๆก็ควรไปนั่งที่บ้านสักพัก ทาน อาหาร ดื่มชาสักถ้วยก่อนไป!!

อิโตะ นานาโกะที่อยู่ด้านหนึ่งเองก็ชักชวนเช่นกัน “ใช่ค่ะเย เฉินซัง บ้านอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ คุณทานอาหาร แล้วพักสักหน่อย ค่อยไปก็ยังไม่สาย ตอนนี้ท้องฟ้ายังมืดอยู่เลย!”

ทั้งสองคนขับรถหลังเที่ยงคืนรถมาโตเกียวนานกว่าสาม ชั่วโมง ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาตีสี่กว่าๆเท่าเอง

อีกทั้งตอนนี้ก็เป็นฤดูหนาว แต่เดิมท้องฟ้าก็สว่างช้าอยู่แล้ว อย่างน้อยๆก็ยังมีเวลากว่าสองชั่วโมงก่อนรุ่งสาง เมื่อเห็นว่าทั้งพ่อและลูกสาวต่างเกรงใจอย่างยิ่ง เย่เฉินจึงได้แต่ต้องตอบปากรับคำและกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นแบบอย่างนั้น ผมก็ได้แต่ต้องเคารพเชื่อฟังแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น เอมิ นานาโกะก็รีบพูดว่า “อย่างนั้นฉันจะ จัดการขบวนรถ ตอนนี้คนจากกรมตำรวจก็มากันเยอะมากแล้ว ให้คนคุ้มกันไปตลอดทาง สามารถรับประกันความปลอดภัยได้”

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าและเอ่ยกำชับว่า “จะต้องรับรองคุณเย่ให้ดีๆ