บทที่ 1691

เมื่อเย่เฉินและอิโตะนานาโกะจับมือกันและเดินเล่นในค่ำคืน อันเงียบสงบท่ามกลางหิมะปกคลุม ในโตเกียวก็ยังคงเกิดเรื่อง วุ่นวายอยู่

ในเวลานี้ ทากาฮาชิมาอยู่ที่บ้านของตัวเอง นั่งรอข่าวสาร

จากนินจาฟูจิบายาชิอย่างใจจดใจจ่อ

ตระกูลฟูจิบายาชิกังวลมากกว่าเขาอีก

เพราะว่าจนถึงตอนนี้ ตระกูลฟูจิบายาชิได้สูญเสียนินจาไปแล้ว สิบคน และนินจาเหล่านี้ก็เป็นนินจาวัยรุ่นและเป็นกำลังสำคัญ ของตระกูล ตอนนี้กำลังสำคัญของตระกูลตายไปเกือบทั้งหมด

แม้ว่านินจาสิบคนนั้นไม่มากนัก แต่ตระกูลที่มีนินจาวัยรุ่นสิบ คน ก็ถือได้ว่าเป็นตระกูลนินจาขนาดใหญ่แล้ว

ประการแรก นินจาวัยรุ่นสิบคนนี้ มีอาวุโสอย่างน้อยหนึ่งถึง สองรุ่น เช่นพ่อแม่ ลุงป้าน้าอา และปู่ย่าตายาย ซึ่งรวมกันแล้วก็ ไม่น้อยกว่าสิบคน

ประการที่สอง นินจาทั้งสิบคนนี้เป็นผู้ชายทั้งหมด แต่ในหนึ่ง ครอบครัวจะมีวัยรุ่นที่เป็นผู้ชายอย่างเดียวนั้นยาก ถ้าอัตราส่วน ผู้ชายกับผู้หญิงคือหนึ่งต่อหนึ่ง อย่างน้อยก็มีผู้หญิงอีกสิบคน

ประการที่สาม นินจาผู้ชายสิบคนนี้ อย่างน้อยมีครึ่งหนึ่งที่ แต่งงานแล้ว พวกเขายังมีภรรยาและลูกด้วย
ถ้าเป็นแบบนี้ ในหนึ่งตระกูลอย่างน้อยต้องมีคนห้าสิบถึงหก สิบคน ถึงจะมีนินจาวัยรุ่นที่เป็นผู้ชายสิบคน

ตอนนี้ นินจาวัยรุ่นที่เป็นผู้ชายของตระกูลฟูจิบายาชิได้ตาย หมดแล้ว ความแข็งแกร่งของตระกูลก็ลดลงอย่างกะทันหัน

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป พวกเขาคงไม่มีกำลังคนที่จะส่งไปช่วย

เหลือและปกป้องทากาฮาชิมา แล้ว

ดังนั้น ในบ้านของทากาฮาชิมาจิ นอกจากมีบอดี้การ์ดไม่กี่คน แล้ว ไม่มีนินจาแม้แต่คนเดียว

เวลาดึกแล้ว แต่ทากาฮาชิมาจิก็ยังไม่รู้สึกง่วงเลย

ด้านหนึ่งเพราะเขายังคงเศร้าโศกเสียใจกับการเสียชีวิตอันน่า เวทนาของทากาฮาชิเอคิจิ ส่วนอีกด้านหนึ่งเพราะเขากำลังรอ รอ ดูว่าเขายังสามารถติดต่อกับนินจาของตระกูลฟูจิบายาชิที่ หายตัวไปได้ไหม

ถึงแม้จิตใต้สำนึกของเขาจะรู้ดี ว่านินจาของตระกูลฟูจิบายาชิ ที่เขาส่งไปโตเกียวน่าจะถูกคนอื่นสังหารไปแล้ว แต่ในจิตใจส่วน ลึกๆของตัวเอง เขายังเหลือความหวังอันน้อยนิด

เขารู้สึกว่าก่อนที่เขาจะได้เห็นศพนินจาพวกนั้น สิ่งต่างๆอาจ จะมีโอกาสเปลี่ยนแปลงได้ บางทีหลังจากที่เขารออีกสักพัก นินจาฟูจิบายาชิพวกนั้นอาจจะติดต่อเขาก็ได้?

ขณะที่ทากาฮาชิมาจิเดินไปมาในห้องนั่งเล่น และรออย่างใจ จดใจจ่อ มีลูกดอกอันเล็กๆก็พุ่งออกมาจากมุมห้องทันที และลูกดอกนั้นก็แทงเข้าไปที่ท้ายทอยของทากาฮาชิมาทันที

ทากาฮาชิมา ที่เพิ่งได้รับความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ลูกชาย เขายังไม่มีเวลาได้คิดอย่างชัดเจนว่าจะแก้แค้นให้ ลูกชายยังไง จู่ๆเขาก็โดนลูกดอกอาบยาพิษ ล้มลงกับพื้นและ เสียชีวิตทันที!

บอดี้การ์ดสังเกตเห็นว่าเขาล้มลงพื้นอย่างกะทันหัน พวกเขาก็ รีบเดินเข้ามาใกล้ๆและดูอย่างละเอียด และพบว่าเขาตายไป แล้ว!

เมื่อเหล่าบอดี้การ์ดตกใจมากๆและค้นหาฆาตกร นินจาของ ตระกูลอิงะหลายๆคนที่แอบเข้าไปฆ่าทากาฮาชิมาจิ ก็ได้ถอย ออกมาแล้ว

หากเป็นช่วงปกติ ตระกูลฟูจิบายาชิจะส่งนินจาอย่างน้อยสี่คน อยู่ข้างๆเขา แอบปกป้องเขาอย่างลับๆ และป้องกันไม่ให้นินจา อื่นๆมาลอบสังหารเขา

แต่ในวันนี้ ข้างๆ เขาไม่มีนินจาแม้แต่คนเดียว

เมื่อไม่มีนินจาค่อยปกป้อง อาศัยบอดี้การ์ดธรรมดาพวกนี้ พวกนินจาสามารถเข้าออกได้อย่างง่ายดาย

ดังนั้น การสังหารทากาฮาชิมาจิ สำหรับนินจาเหล่านี้มันไม่ใช่

เรื่องยากเลย

ทากาฮาชิมาจิผู้น่าสงสาร พึ่งจัดงานศพให้ลูกชายตัวเอง ตอน นี้ตัวเองก็ต้องมาเสียชีวิตแบบนี้
ในเวลานี้

นางาฮิโกะอิโตะพึ่งจะนอนหลับ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาถามด้วยความรำคาญ “มันดึกมากแล้ว ยังมีเรื่องอะไรอีก? ถ้าไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน พรุ่งนี้ค่อยรายงานฉัน!!

ทานากะซังรีบพูดทันที “ท่านประธาน เจ้าหน้าที่จากกรม ตำรวจนครบาลมาอีกแล้ว บอกว่ายังมีเรื่องบางอย่าง ต้องการ ขอความร่วมมือจากคุณ ให้คุณไปให้ปากคำที่กรม ตำรวจนครบาลอีกครั้ง”

“ยังต้องไปให้ปากคำอีกเหรอ?!”นางาฮิโกะอิโตะตะโกนด้วย ความโกรธ “ฉันพูดทุกอย่างที่ควรพูดไปแล้ว และไม่มีอะไรจะพูด อีก!”

ทานากะซังพยายามอธิบาย: “ท่านประธาน อีกฝ่ายกล่าวว่า ตระกูลซูกดดันพวกเขาตลอด และเรื่องนี้อาจจะกลายเป็นเรื่อง การทูตระหว่างประเทศก็ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงมาขอความร่วมมือ จากคุณ”

“เรื่องการทูตระหว่างประเทศ?!”

เมื่อนางาฮิโกะอิโตะได้ยินเรื่องนี้ ก็ด่าด้วยความโกรธ “แม่ง เอ๊ย มันเป็นเรื่องที่น่ารำคาญจริงๆ!!