บทที่ 1683

ซูโสว่เต้าเคยสงสัยมากๆว่าคนที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวลูก ทั้งสองคนของเขา น่าจะเป็นนางาฮิโกะอิโตะ

แต่กรมตำรวจนครบาล โตเกียวแอบสะกดรอยตามดูนางา โกะอิโตะ ใช้เวลาตรวจสอบมานาน แต่ก็หาเบาะแสอะไรไม่ได้ เลย

ตอนแรกซูโชว์เต้านึกว่ากรมตำรวจนครบาลโตเกียวจงใจ ปกป้องนางาฮิโกะอิโตะ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่า นางาฮิโกะอิโตะ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย

เรื่องนี้ไม่เพียงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา แต่เขาเกือบจะโดน ใส่ร้ายป้ายสีด้วย!

และซูโสว่เต้าคาดคิดไม่ถึงก็คือ คนที่อยู่เบื้องหลังของเรื่อง

ทั้งหมดนี้จะเป็นมัตสึโมโตะ โยชิโตะ!

ตัวเองไม่เคยคิดว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยเลย ดูเหมือนว่ามัตสึโมโตะโยชิโตะจะเป็นคนที่โหดเหี้ยมอำมหิต

จริงๆ!

เขาสามารถก่อเหตุมากมายอย่างลับๆ และทำให้ตระกูลอิโตะ กับตระกูลทากาฮาชิเกิดความสงสัยซึ่งกันและกัน และทำให้ ตระกูลซูสงสัยเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของสองตระกูลนี้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูโสว่เต้าเกลียดมัตสึโมโตะ โยชิโตะมากๆ จนอยากจะกินเลือดกินเนื้อของเขา

ดังนั้น เขาก็เลยกัดฟันและพูด “เรื่องที่คุณพูดมา ฉันรู้หมดแล้ว เปิดโทรศัพท์ไว้ด้วย ฉันจะให้ลูกน้องติดต่อคุณ”

ซูจือหยูรีบพูดทันที “ได้ ฉันกับพี่ชายจะรออยู่ที่เกียวโต

ซูโสว่เต้าวางสายโทรศัพท์ ยืนขึ้นและพูดกับผู้กำกับใหญ่ของ กรมตำรวจนครบาล โตเกียว: “ฉันมีธุระด่วน ต้องไปจัดการ ฉัน ขอลาก่อน”

ผู้กำกับใหญ่รีบถามทันที “คุณ คุณจะไปที่ไหนเหรอ?”

“เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?”ซูโสว่เต้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ พอใจ: “คุณรีบคิดว่าวิธีช่วยลูกชายกับลูกสาวของฉันออกมา มี ฉะนั้น ฉันจะแจ้งเรื่องนี้ไปที่กระทรวงการต่างประเทศญี่ปุ่น!

ผู้กำกับใหญ่รีบเดินมาข้างหน้า พูดอ้อนวอน: “คุณซู คุณให้ เวลาพวกเรา12ชั่วโมงได้ไหม ภายในช่วงเวลา12ชั่วโมงนี้ ถึงแม้ พวกเราจะต้องพลิกทั่วแผ่นดินของโตเกียว ฉันก็จะหาตัวลูกชาย และลูกสาวของคุณให้เจอ!!

พูดจบ เขาก็ยังพูดเสริมอีกครั้ง “คุณซู ถึงแม้ว่ากระทรวงการ ต่างประเทศจะรู้เรื่องนี้ แต่ทางกระทรวงก็คงส่งเรื่องนี้ให้กรม ตำรวจนครบาลโตเกียวเป็นคนจัดการ เพราะกระทรวงการต่าง ประเทศไม่ใช่หน่วยงานที่บังคับใช้กฎหมาย พวกเขาก็ไม่มีกำลัง คนเพื่อมาจัดการเรื่องนี้…”
ซูโสว่เต้าเปล่งเสียงเย็นชาออกมา “ถ้าอย่างงั้นพวกคุณ จัดการเรื่องนี้ให้เร็วๆหน่อย! อย่ามัวแต่เสียเวลาอยู่อย่างนี้”

เมื่อพูดจบ ซูโสเต้าหันหลังด้วยความโกรธ สะบัดแขนและ เดินจากไป

เมื่อออกมาจากกรมตำรวจนครบาล โตเกียว ประโยคแรกที่ซู โสเต้าขึ้นมานั่งบนรถยนต์คือบอกให้ลูกน้องคนสนิทว่า: “อีหมิง คุณรีบพาลูกน้องยี่สิบคนไปเกียวโตทันทีและรับซื้อเฟยกับจื่อหยุ กลับมา เดี๋ยวฉันจะให้เบอร์โทรศัพท์ของจื่อหยูกับคุณ คุณติดต่อ กับจ๋อหยูเลย”

ชายวัยกลางคนที่ชื่ออีหมิง มีชื่อเต็มว่าจ้าว หมิง เป็นลูกน้อง คนสนิทที่อยู่ข้างกายซูโสบู่เต้ามาหลายปี เมื่อได้ยินคำสั่งของซู โสเต้า เขารีบถามทันที “คุณท่าน คุณหาคุณชายกับคุณหนูเจอ แล้วเหรอ?”

“อืม” ซูโสบู่เต้าพยักหน้า:”พวกเขาสองคนปลอดภัยแล้ว แต่

คนที่อยู่เบื้องหลังเป็นคนที่พวกเราคาดคิดไม่ถึง!” จ้าวอีหมิงรีบถามทันที “คุณท่าน คนที่อยู่เบื้องหลังคือใคร?”

ซูโสบู่เต้ากัดฟันตัวเองและพูด “คือมัตสึโมโตะโยชิโตะ! แม่ง เอ๊ย กล้าคิดร้ายกับลูกชายและลูกสาวของฉัน มัตสึโมโตะโยชิ โตะคนนี้คงอยากจะตาย! อีหมิง รีบแจ้งลูกน้องที่เหลืออยู่ ก่อน ฟ้าสว่าง ฉันต้องการศีรษะของมัตสึโมโตะโยชิโตะ!”

สีหน้าของจ้าวอีหมิงจริงจังขึ้นมาทันที และรีบพูด “ได้ครับ คุณ ท่าน ฉันจะรีบสั่งการลงไปทันที!”
ซูโสเต้านวดขมับของตัวเองและพูด “คุณสั่งให้เครื่องบินลำ หนึ่งของเราบินไปที่โอซาก้า หลังจากที่คุณรับถือเฟยกับจือหยู เกียวโตแล้ว คุณก็ส่งพวกเขาไปที่โอซาก้าทันที ให้พวกเขาบิน กลับไปพักฟื้นที่ประเทศจีน เรื่องของทางฝั่งญี่ปุ่น ฉันจะเป็นคน รับช่วงต่อเอง!”

“ได้ครับ!”

หลังจากผ่านไปหลายนาที