บทที่ 1677

คำพูดนี้ของเย่เฉิน ทำให้ทุกคนตกใจมากขึ้นในทันที

พวกเขาตระหนักได้ในเวลานี้ ที่แท้เยเฉินเมื่อกี้นี้ เพียงแค่ใช้ ปลายเท้าเตะเศษกระจกแตกสองชิ้น ก็ตัดกล้ามเนื้อมือทั้งสอง ของท่านนินจาใหญ่อิงะขาดได้อย่างแม่นยำในทันที

เตะกระจกกระเด็นไม่ใช่เรื่องยาก

ใช้การเตะเศษกระจกทําร้ายคนก็ไม่ยาก

แต่ที่ยากก็คือ ใช้เศษแก้วที่เตะกระเด็น ตัดกล้ามเนื้อมือของ คนคนหนึ่งได้อย่างแม่นยำ นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปได้

ยิ่งไปกว่านั้น ท่านนินจาใหญ่อิงะไม่ได้ยืมอยู่ที่นั่นแล้วปล่อย ให้อีกฝ่ายโจมตี แต่เป็นพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ ยังถูกตัดกล้ามเนื้อมือ ทั้งสองขาด ในขณะที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ความแม่นยำ เหลือเชื่อจริงๆ!

ที่สำคัญ เย่เฉินแค่มือข้างเดียว ก็สามารถกราบท่านนินจา ใหญ่อิงะได้อย่างสมบูรณ์ ความสามารถนี้ก็เหลือเชื่อมากจริงๆ

เป็นความแข็งแกร่งที่ผิดปกติแบบไหนกันแน่ สามารถที่จะ ทำได้ถึงขั้นนี้?! ซูจือหยูก็มองดูด้วยความตกตะลึง!

เย่เฉินในเวลานี้ ท่าทางที่จับท่านนินจาใหญ่อิงะแนบอยู่บน กําแพงด้วยมือข้างเดียว ในสายตาของเธอก็เหมือนราวกับพระเจ้า!

ท่านนินจาใหญ่อิงะในเวลานี้ก็ยังคงพยายามดิ้นรน พยายาม ที่จะสลัดหลุดพ้นจากการพันธนาการของเยเฉิน แต่ง่ามมือ ระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ข้างขวาเเฉิน ก็เหมือนราวกับเหล็กเส้น ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย พละกำลังแข็งแกร่งจนเหลือที่ว่างเพียง เล็กน้อยให้เขายังพอฝืนทนหายใจได้

ท่านนินจาใหญ่พยายามดิ้นรนและถามด้วยน้ำเสียงเล็กน้อย ว่า: “แก…แกเป็นใครกันแน่?!”

“ฉันเหรอ?” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ฉันเป็นพ่อคนจีนของแกไง”

สีหน้าท่าทางของท่านนินจาใหญ่อิงะดูไม่ดีมาก สีหน้าท่าทาง ของคนอื่นก็ดูไม่ดีเป็นอย่างมากเช่นเดียวกัน

แต่ทว่า ในขณะนี้ ไม่มีใครกล้าโจมตีเย่เฉิน

เพราะพวกเขารู้ว่า ด้วยความแข็งแกร่งของเยเฉิน ก็สามารถ ที่จะบีบคอของท่านนินจาใหญ่อิงได้อย่างง่ายดาย

ในเวลานี้ ท่านนินจาใหญ่อิงะกัดฟันถามว่า “ฉันกับแกไม่ได้ เป็นศัตรูคู่แค้นกัน แกต้องการอะไรกันแน่?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ฉันต้องการชีวิตของแก!”

หลังจากที่พูดจบ เขามองดูนินจาที่ตกใจสุดขีดจนยืนแข็งทื่อ เหล่านั้น แสยะยิ้มพูดว่า “อ๋อ ใช่แล้ว ชีวิตของพวกแกฉันก็ ต้องการ”
ทุกคนทยอยถอยห่างออกไป มือทั้งสองถือดาบไว้ แต่สีหน้า ท่าทางกลับเต็มไปด้วยความสยดสยอง ในเวลานี้ท่านนินจา ใหญ่อิงะตะโกนว่า “รีบจับตัวผู้หญิงคนนั้น! เร็วเข้า

ทันทีที่เสียงลดลง มีนินจาคนหนึ่งพุ่งเข้าไปในทันที วางดาบไว้ บนลําคอของซูจื่อหยู และพูดอย่างประหม่าว่า: “ปล่อยท่าน นินจาใหญ่อิงะ! ไม่อย่างนั้นฉันก็จะฆ่าเธอ!”

เย่เฉินจือคำหนึ่ง และพูดอย่างราบเรียบว่า “อยากฆ่าก็ตาม ใจ ฉันกับเธอก็ไม่ได้รู้จักกัน”

ท่านนินจาใหญ่อิงะตะโกนเสียงแหบแห้ง “แกอย่ามาหลอก ฉันให้ยาก! หรือว่าแกไม่ได้มาเพื่อช่วยเธอเหรอ?!

เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น: “แน่นอนว่าไม่ใช่! วันนี้ฉันมาที่เกี่ยว โตเพื่อเยี่ยมเพื่อนเก่า นั่นก็คือคุณนานาโกะของตระกูลอิโตะ ปรากฏว่าบังเอิญคนของแกวิ่งไปสำรวจพื้นที่ตระกูลอิโตะพอดี ฉันกลัวว่าจะไม่ดีต่อคุณนานาโกะ ดังนั้นถึงได้ตามอยู่ข้างหลังมา ตลอดทางเท่านั้นเอง”

ทันทีที่เยเฉันพูดออกมา ท่านนินจาใหญ่สีหน้าก็ซีดเผือด ใน ทันที!

เดิมทีเขาคิดว่า เย่เฉินเป็นคนของตระกูลซู หรือว่าเป็นยอด ฝีมือที่ตระกูลเชิญมา ให้ช่วยซูจือหยูและซูจือเฟย ถ้าอย่างนั้น ตัวเอง ใช้ชีวิตของพวกเขาสองคนพี่น้องมาเป็นเครื่องต่อรอง บางทีอาจจะแลกทางรอดได้หนึ่งทาง

แต่ทว่า ยังไงก็คาดไม่ถึงว่า คนคนนี้จะเป็นเพื่อนอิโตะ นานาโกะ ดังนั้นจะตามคนที่ตัวเองส่งไปสำรวจพื้นที่มาตลอดทาง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จู่ๆท่านนินจาใหญ่อิงะก็คิดอะไรบางอย่างขึ้น มาได้ และรีบอ้อนวอนว่า “คุณผู้ชายท่านนี้ พวกเราไม่มีเจตนาที่ จะทำร้ายคุณอิโตะ พวกเราเพียงแค่อยากจะฆ่าสองคนนี้ ต่อจาก นั้นก็โยนความผิดให้นางาฮิโกะ อิโตะเท่านั้นเอง ตั้งแต่ต้นจนจบ ก็ไม่คิดที่จะทำไม่ดีต่อคุณอิโตะนะ!”