บทที่ 1665

อันที่จริงแล้ว ตอนที่ชายคนนั้นยกคะนอขึ้น อีกห้าคนก็ทยอย ถอยหลังสองก้าว

นี่เป็นเพราะว่า พวกเขาไม่อยากให้ตอนที่เลือดพุ่งออกมา

และสาดกระเซ็นไปบนตัวของพวกเขา

แต่ทว่า ดวงตาทั้งสองของพวกเขา กลับจับจ้องไปที่อิโตะ นา นาโกะตลอด รอฉากนองเลือดนั้นมาถึง

และตัวของอิโตะ นานาโกะเอง ก็เตรียมพร้อมที่จะพบกับ ความตายแล้ว

แต่ทว่า ภาพกลับหยุดกะทันหัน ในขณะนี้

คะนอิทยกขึ้นสูง ก็หยุดค้างอยู่ในอากาศ คนอื่นก็ไม่รู้ว่าทำไม

เขาชักช้าไม่ลงมือสักที

เมื่อพวกเขามองไปถึงได้พบว่า เพชฌฆาตที่ยกดาบ ในเวลา นี้ตายตาไม่หลับไปแล้ว!

บนหน้าผากหว่างคิ้วของเขา ด้ามสั้นที่ยาวเพียงไม่กี่ เซนติเมตรยังคงอยู่ เนื่องจากบาดแผลนั้นอยู่ใกล้ตัวดาบมาก เกินไป ดังนั้นมีเลือดซึมผ่านออกมาจากบาดแผลเพียงเล็กน้อย เท่านั้น และหยดลงหิมะสีขาวหนาทึบบนพื้น แดงสดแผ่ไปทั่วใน ทันที!
เมื่อตอนที่หลายคนตกตะลึงจนตาค้างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวก เขาพบว่า มีตคในที่แทงอยู่กลางคิ้วของคนคนนั้น ช่างคุ้นเคย อย่างน่าประหลาด!

คนที่ถือด้วยโทรศัพท์ถ่ายวิดีโอคนนั้นก็ตะโกนด้วยความ สยดสยองอย่างสุดขีด: “เฮ้ย! นี่…นี่เป็นมีดคในของโอตะ!”

นี่เป็นมีดคุไนของฟูจิบายาชิ โอตะจริงๆ!

หลังจากที่เยเฉินฆ่าเขา ก็เก็บมีดไนทั้งหมดของเขาไว้ และก็ มีประโยชน์ในเวลานี้พอดี

ห้าคนที่เหลือก็ตื่นกลัวมากอย่างกะทันหัน

การตายอย่างอนาถของทั้งสี่คนรวมถึงฟูจิบายาชิ มาสะกับฟูจิ บายาชิ โอตะ ยังคงทำให้หวาดผวาอยู่ในใจของพวกเขาตลอด ตอนนี้ มีดคุไนของฟูจิบายาชิ โอตะ ได้ฆ่าสมาชิกอีกคนใน ตระกูลของพวกเขาตาย จากเรื่องราวนี้พบว่า วิกฤติอันตรายอยู่ ตรงหน้า!

คนที่ถือโทรศัพท์ถ่ายวิดีโออยู่คนนั้น เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งใน ทันที และอ้าปากพูดกับอีกสี่คนว่า “ตั้งค่าย! ตั้งค่าย

อีกสี่คนดึงสติกลับมาในทันที ทยอยหยิบคะนอิออกมา ทั้งห้า คนหลังชนกันตั้งเป็นวงกลมขนาดเล็ก ทุกคนต่างก็ระวังทิศทางที่ แตกต่างกัน

นี่เป็นแนวป้องกันการโจมตีของนินจา เป็นขบวนรบทหารที่ ใช้บ่อยที่สุด
ในเวลานี้อิโตะ นานาโกะได้ยินการเคลื่อนไหว ลืมตาขึ้น ทันใดนั้นก็พบว่า ชายที่กำลังจะฟันตัวเอง กลายเป็นศพที่ยืนนิ่ง แล้ว อีกห้าคน ได้ตั้งค่ายกลเหมือนแนวป้องกันที่เผชิญหน้ากับ ศัตรู!

เธอยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้น หนึ่งในห้าคนก็โยกไป โยกมาล้มลงไปตรงด้านหน้า และล้มหัวปักเข้าไปในหิมะหนา ทึบ!

คนข้างกายของเขาก็เอื้อมมือออกไปพลิกตัวเขากลับมา ถึงได้ พบว่า หน้าผากหว่างคิ้วของเขา ก็มีมีดคในปักอยู่เล่มหนึ่ง

ชายคนนั้นชี้ไปทิศทางกำแพงรั้ว และพูดอย่างวิตกกังวลอย่า สุดขีดว่า: “ตรงที่กำแพงรั้ว!”

ดังนั้น คนเหลือก็เลิกใช้ค่ายแนวป้องกันวงกลม ทยอยปลุก

ความคล่องแคล่วว่องไวขึ้นเป็นอย่างมาก และจับจ้องมองไปที่

ทิศทางที่มีดคุไนพุ่งมาเมื่อกี้นี้

หนึ่งในนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสั่นว่า “ลอบทำร้ายผู้อื่นจะไปมี ความสามารถอะไร! มีความสามารถแกก็ออกมา!”

แม้ว่าปากจะพูดอย่างนั้น แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าคำพูดแบบนี้ ก็สามารถที่จะกระตุ้นให้อีกฝ่ายออกมาจริงๆ

เนื่องจากนี้ก็ฟังดูเด็กเกินไป ฝ่ายตรงข้ามมีความแข็งแกร่ง แบบนี้ จะหลงกลตัวเองได้อย่างไร

แต่ทว่า ใครก็คาดไม่ถึงว่า ทันทีที่เสียงของเขาลดลง บนกําแพงรั้วก็มีเงามืดกระโดดลงมาอย่างกะทันหัน

ทันใดนั้น เงามืดก็ก้าวเท้าเข้ามาอย่างสบายๆ และก้าวใหญ่ เดินไปหาพวกเขา

ทุกย่างก้าวที่เงามืดนั้นก้าวออกมาหนึ่งก้าว ก็เหยียบจนหิมะ บนพื้นเสียงดังแกรกกราก ทําให้ในใจของทั้งสี่คนหวาดกลัว

มากขึ้นเรื่อยๆ

อิโตะ นานาโกะก็เบิกตากว้างจ้องมองเงามืดนั้น เธออยากจะรู้ ว่า คนที่ลงมือช่วยตัวเองอย่างลับๆคนนี้ เป็นใครกันแน่

และเมื่อเงามืดนั้น มาถึงตรงหน้าของเธอทําให้เธอมองคน

ที่มาออก ทั้งตัวของเธอก็ราวกับถูกฟ้าผ่าในทันที เธอฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่า คนที่มาช่วยตัวเอง ก็คือเเฉินที่ตัวเอง

คิดถึงนานอยู่ตลอดเวลา!

ในเวลานี้ อิโตะ นานาโกะยังคิดว่าตัวเองมองผิดไป เกิด ภาพลวงตา

ดังนั้น เธอจึงขยี้ตา แล้วมองดูดีๆอีกครั้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ