บทที่ 1645

อีกไม่นาน สายการผลิตยาของบริษัทผลิตยาโคบายาในนาโง ยะก็จะสามารถผลิตยากระเพาะจิ๋วเสวียนที่มีคุณสมบัติเหมาะสม ได้ในไม่ช้า

สาเหตุหลักเป็นเพราะบริษัทผลิตยาโคบายาเป็นบริษัทยาชั้น นำในเอเชียอยู่แล้ว และสายการผลิตของบริษัทนั้นก้าวหน้ามาก ซึ่งหน้ากว่าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน

ดังนั้น การที่สายการผลิตของพวกเขาเปลี่ยนไปผลิตยากระ เพาะจิ๋วเสวียน ตราบใดที่สูตรและวัสดุยาถึงที่ ก็แทบจะไม่มี ความยากลำบากใดๆ เลย

หลังจากที่สายการผลิตเข้าสู่การทำงานปกติ เยเฉันก็ออกจาก นาโงยะ และมุ่งหน้าไปยังโอซาก้าพร้อมกับกลุ่มคนที่มาด้วยกัน

เนื่องจากมีเกียวโต อยู่ระหว่างกลางนาโงยะและโอซาก้า ดัง นั้นตามแผนเดิมของเยเฉิน หลังจากที่กิจการของนาโงยะสิ้นสุด ลง เขาวางแผนที่จะไปเกียวโต และพบกับอิโตะ นานาโกะ

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้มีนินจาสามคนเดินตามตลอดทาง และเขาไม่อยากจะพาสามคนนี้ไปที่เกียวโตด้วย

ดังนั้น เขาจึงวางแผนที่จะกำจัดสามคนนี้ในโอซาก้า และหลัง จากจัดการปัญหาทั้งหมดแล้ว เขาก็ไปหาอิโตะ นานาโกะอีกครั้ง

หลังจากตัดสินใจครั้งนี้ เขาก็รู้สึกเสียใจอยู่บ้าง
แต่เดิมคิดว่าจะได้เจอกับอิโตะ นานาโกะเร็วกว่านี้ แต่ไม่คิด ว่าจะต้องรอจนกว่าจะสิ้นสุดการเดินทางในญี่ปุ่นในครั้งนี้

เย่เฉินกังวลเกี่ยวกับร่างกายของเธอมากขึ้น และไม่รู้ว่าตอนนี้ อาการบาดเจ็บของเธอเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อเย่เฉินออกจากนาโงยะ เขาก็พบว่านินจาสามคนของฟูจิ

บายาชิ มาสะ ดูเหมือนจะไม่ค่อยเปิดเผยมากเหมือนเมื่อก่อน

แล้ว

พวกเขาเพิ่มระยะทางห่างการติดตามเย่เฉินเป็นสองเท่า ไม่ กล้าที่จะเข้าใกล้เขาอย่างสิ้นเชิง ด้านหนึ่งดูเหมือนว่าพวกเขา กำลังขว้างหนูไปโดยไม่ทราบที่อยู่ของฟูจิบายาชิ โอตะ และใน ทางกลับกันเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเป็นใครแอบเล็งไปที่พวกมันอยู่ ดังนั้นจึงระมัดระวังมากขึ้น

ขบวนรถขับเข้าสู่ทางด่วน และผ่านเกียวโตไป

ไม่มีใครรู้ว่า ในเวลานี้เมืองโบราณเกียวโตที่ดูเงียบสงบและ แปลกตา จริงๆ แล้วได้กลายเป็นกระแสน้ำที่พัดผ่านอย่างลับๆ ไปแล้ว

ทากาฮาชิ มาจิรู้สึกว่า นางาฮิโกะ อิโตะแอบกำหนดเป้าหมาย มาที่เขา ดังนั้นฟูจิบายาชิ มาสะจึงย้ายกลุ่มนินจาจากตระกูล ไป แฝงตัวอยู่ที่เกียวโตอย่างลับๆ และเฝ้าติดตามบ้านพักของตระ กูลอิโตะในเกียวโตอย่างใกล้ชิด

เมื่อทากาฮาชิ มาจออกคำสั่ง พวกเขาก็จะสามารถลักพาตัว โตะ นานาโกะในเวลาสั้นๆ หรือฆ่าอิโตะ นานาโกะทิ้งโดยตรง
และตอนนี้นางาชิโกะ อิโตะยังไม่รู้เรื่องนี้เลย ในเวลานี้ เขา กำลังพบปะกับพี่น้องซูจือเฟยและซูจื่อหยูในโตเกียวอยู่

อย่างไรก็ตาม กระบวนการประชุมไม่เป็นที่น่าพอใจเลยแม้แต่ น้อย

แม้ว่านางาฮิโกะ อิโตะจะกระตือรือร้นมาก แต่เขาก็สามารถ เห็นได้ว่า พี่น้องซูจือเฟยและซูจือหยู ดูเหมือนจะมาเจอเขาอย่าง

ผ่านๆ เท่านั้น

แม้ว่าพี่น้องสองคนก็จะสุภาพ และจริงจังเช่นกัน และพวกเขา พูดคุยกันอย่างครอบคลุมมาก นางาฮิโกะ อิโตะก็รู้สึกเสมอว่า ลึกๆ ในใจของพวกเขา ไม่ได้ใส่ใจกับความร่วมมือในครั้งนี้มาก นัก

ในการประชุม เขาเสนอที่จะได้รับสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์ส่วน แบ่งในความร่วมมือ แต่เดิมเขาอยากจะเหลือพื้นที่ให้อีกฝ่ายได้ ต่อรองอีห้าเปอร์เซ็นต์ และให้อีกฝ่ายกดลงเป็นสามสิบ เปอร์เซ็นต์ก็จะสามารถตกลงมติกันได้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดว่า ถือเฟยพูดออกมาหนึ่ง ประโยค โดยตรง “คุณอิโตะ จากความคิดเห็นของเราตระกูลซ มาพูด ถ้ามากกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์ เราจะไม่มีทางพิจารณาอย่าง แน่นอน”

“อะไรนะ?!”

นางาฮิโกะ อิโตะตกตะลึง ในทันที และอุทานอยู่ในใจ “ยี่สิบ เปอร์เซ็นต์? นี่มันเกินไปหรือเปล่า”