บทที่ 1644

แผนกต้อนรับตกใจกับท่าทางที่น่ากลัวของเขา และพูดอย่าง ติดๆ ขัดว่า “ท่านผู้ชายคนนี้ ต้องขออภัยจริงๆ! ผู้ช่วยของแขกผู้ มีเกียรติทั้งสองได้บอกกับเราอย่างชัดเจนแล้วว่า แขกผู้มีเกียรติ ทั้งสองไม่มีเวลาพบคุณจริงๆ ดังนั้นได้โปรดอย่าทำให้เราต้อง ทําบากเลย……..

ความมั่นใจในตนเองที่แข็งแกร่งแต่เดิมของมัตสึโมโตะ โยชิ โตะ ถูกหญิงสาวแผนกต้อนรับคนนี้บดขยี้จนแตกเป็นผงทันที!

เขาดุด่าอย่างบ้าคลั่งว่า “ผมชื่อมัตสึโมโตะ โยชิโตะ ไม่ใช่ ท่านผู้ชายคนนี้! คุณเข้าใจไหม?”

หญิงสาวที่แผนกต้อนรับเดินถอยหลังไปสองสามก้าวด้วย

ความตกใจ “ต้องขออภัยจริงๆ คุณมัตสึโมโตะ ฉันก็แค่บอกต่อ

คําตอบจากแขก ให้คุณเท่านั้น ได้โปรดให้อภัยฉันด้วย เถอะ……” ในล็อบบี้ มีคนจํานวนมากกำลังมองดูมัตสึโมโตะ โยชิโตะ

และกระซิบ

คนเหล่านี้กระซิบเป็นกลุ่มสองคนสามคน แม้ว่าจะไม่ได้ยินสิ่ง ที่พวกเขาพูด แต่จากสีหน้าของพวกเขา มัตสึโมโตะ โยชิโตะก็ สามารถเห็นได้ว่า พวกเขาทั้งหมดกำลังหัวเราะเยาะตัวเองอยู่

เขาหยิ่งผยองมาโดยตลอด โดยคิดว่าในแง่ของความสามารถ ตัวเองก็เป็นตำแหน่งสูงสุดในบรรดาบริษัทรุ่นใหม่ของ ญี่ปุ่น

แต่กลับไม่คิดเลยว่า ตัวเองคิดริเริ่มที่จะมาขอพบ แต่อีกฝ่าย กลับไม่สนใจที่จะพบเขาเลยด้วยซ้ำ!

เรื่องนี้ทำให้มัตสึโมโตะ โยชิโตะรู้สึกขุ่นเคืองอยู่ในใจอย่าง

มาก

มัตสึโมโตะ โยชิโตะกหมัด และกัดฟันแน่น ร่างกายของเขา สั่นสะท้านอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ

ยิ่งคนที่มีความมั่นใจ และหยิ่งผยองมากเท่าไหร่ ความอดทน ทางจิตใจของพวกเขาก็จะยิ่งแย่ลง

ยิ่งคนรู้สึกว่าทุกคนต้องมองตัวเองสูงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งกลัว การถูกดูถูกจากคนอื่นมากขึ้นเท่านั้น

มัตสึโมโตะ โยชิโตะก็เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดที่สุด

ในเวลานี้ เขาโกรธถึงขีดสุดอยู่ในใจ แต่เขาไม่สามารถหา ทางระบายออกมาได้

และใบหน้าที่แดงของเขา ก็ยิ่งทำให้คนรอบข้างดูหมิ่นการ เสียดสี

แม้ว่าหลายคนอาจไม่มีความแข็งแกร่งและความมั่งคั่งคั่งที่ มัตสึโมโตะ โยชิโตะมี แต่พวกเขาได้เห็นมัตสึโมโตะ โยชิโตะ อับอายขายหน้าอยู่ต่อหน้าฝูงชนจำนวนมากเช่นนี้ ในใจลึกๆ ก็ แอบรู้สึกสะใจอย่างมาก
เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังหัวเราะเยาะเขา ผู้ช่วยของมัตสึโมโตะ โยชิโตะก็รีบเดินไปข้างหน้า และกระซิบว่า “บอส หรือว่าเรากลับ ไปก่อนเถอะ หากมีใครที่ชอบสร้างเรื่องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย วิดีโอแล้วโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต และสร้างภาพลักษณ์ที่ไม่ดี ขึ้นมา งั้นก็จะมีปัญหาตามมาได้………..

มัตสึโมโตะ โยชิโตะกัดฟัน และพยักหน้าอย่างเบาๆ ทันทีที่เขาหันหลังและจากไป เขาก็รู้สึกว่าโลกทั้งโลกกำลัง หัวเราะเยาะตัวเองอยู่ลับหลัง

แข็งหนังศรีษะแล้วกลับไปที่รถของตัวเอง มัตสึโมโตะ โยชิ โตะรีบเร่งให้คนขับรถออกรถทันทีที่เขาเข้าไปนั่ง เขากลัวว่าถ้า ไปช้าเกินไป และจะทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะ เพราะกลัวว่าการ หัวเราะเยาะและการเยาะเย้ยของคนเหล่านั้น จะตกเข้าไปในหู ของตัวเอง

ผู้ช่วยอดไม่ได้ที่จะโน้มน้าวเขา “เจ้านาย คนในตระกูลซูคง ต้องรู้สึกว่า ความแข็งแกร่งของเราโดยรวม ยังคงอ่อนกว่า ตระกูลทากาฮาชิและตระกูลอิโตะทั้งสองตระกูลอย่างมาก ดังนั้น จึงจัดให้พวกเขาเป็นทางเลือก ไม่อยากจะเสียเวลากับพวกเรา แต่นี่ก็คงเป็นการสูญเสียของพวกเขา!”

มัตสึโมโตะ โยชิโตะเงียบไปสักพัก ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ กัดฟันของเขาและกล่าวว่า “อยากจะเลือกหนึ่งในสองระหว่างทา กาฮาชิและอิโตะใช่ไหม? ดีมาก! ในเมื่อพวกเขาไม่ไว้หน้า ก็อย่า โทษผมโหดร้ายเกินไป ในครั้งนี้ มันจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะเอาชนะตระกูลทากาฮาชิและอิโตะพอดี!”

ผู้ช่วยถามด้วยความประหลาดใจว่า “เจ้านาย คุณ……….. คุณหมายความว่าอย่างไร? ทำไมผมถึงฟังไม่เข้าใจเลย………

มัตสึโมโตะ โยชิโตะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาด้วยท่าทางที่ชั่ว ร้ายว่า “คุณไม่จําเป็นต้องเข้าใจ ทำตามที่ผมสั่งก็พอแล้ว!”

ผู้ช่วยพูดทันทีว่า “เจ้านาย คุณสั่งมาได้เลยครับ!”

มัตสึโมโตะ โยชิโตะพูดอย่างเย็นชาว่า “เรื่องแรก ผมจะเขียน เช็คจํานวนเงินยี่สิบล้านดอลลาร์ออกมาใบหนึ่ง คุณเอาไปหา ผู้นำของตระกูลอิงะ และบอกเขาว่านี่เป็นเพียงแค่เงินมัดจํา เท่านั้น ถ้าเขามีความสนใจ ก็มาคุยกับผมที่บ้าน ถ้าเขาไม่สนใจ เงินนี้ก็ถือว่าเป็นของขวัญที่ผมมอบให้กับเขาแล้วกัน!