บทที่ 1626

คืนนี้ พวกเขาสี่คนแบ่งการทำงานเป็นสองกะทุกๆ ชั่วโมงจะ เปลี่ยนคนไปเฝ้าจับตาดูสถานการณ์ เพื่อให้พวกเขาทั้งสี่คนได้มี เวลาพักผ่อนอย่างเพียงพอ

พวกเขาคิดว่าตัวเองทำทุกอย่างได้สมบูรณ์แบบและไม่มีใครรู้ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าการกระทำทุกอย่างของพวกเขาอยู่ภายใต้การ ควบคุมของเย่เฉินตลอด

เหตุผลที่เยเฉินไม่เปิดโปงพวกเขา เพราะเขาต้องการใช้แผน ซ้อนแผน ในเวลาเดียวกันก็ไม่อยากให้ศัตรูรู้ตัวก่อน

เขาไม่อยากลงมือกับนินจาเหล่านี้ที่โตเกียว เหตุผลหลัก เพราะเขายังต้องเดินทางไปหลายเมือง ตอนนี้ถ้าเขาฆ่านินจา ของตระกูลทากาฮาชีพวกนี้ทั้งหมด ตระกูลทากาฮาชิคงจะส่งคน ตามไปประกบเขาตลอดเวลา มันจะทำให้เขาไม่ค่อยสะดวกและ มีปัญหามากมายตามมาทีหลัง

ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ให้นินจาสี่คนนี้คอยจับตาดูตัวเองจะดีกว่า แล้วหาโอกาสจัดการพวกเขาทีละคน

ตอนเช้าแปดโมง

เย่เฉินลุกขึ้นจากเตียงและอาบน้ำแต่งตัว หลังจากทานอาหาร เช้าเสร็จ ขบวนรถยนต์ของเฉินจือข่ายก็เตรียมพร้อมอยู่ชั้นล่าง

งานของพอลเสร็จสิ้นไปแล้ว ดังนั้นเเฉินจึงตัดสินใจให้เขากลับไปที่จินหลิง เพื่อไม่ให้งานอื่นๆ ที่เขาต้องกลับไปทำที่ สํานักงานกฏหมายต้องล่าช้า

หลังจากขบวนรถยนต์ไปส่งพอลแล้ว รถยนต์ก็พาเย่เฉิน หง ห้า เว่ยเลี่ยงกับเฉินจือข่ายและโคบายาชิอิจิโร่เดินทางออกจาก โตเกียวมุ่งหน้าไปที่โยโกฮามา

ฟูจิบายาชิมาสะกับศิษย์น้องของเขาแบ่งกันนั่งรถสองคัน และสะกดรอยตามอยู่ เดิมทีพวกเขาคิดว่าเเฉินแค่มาส่งพอล สนามบินเฉยๆ แต่กลับคิดไม่ถึงจริงๆ ขบวนรถยนต์ไม่ได้เดิน ทางกลับไปที่ตัวเมืองโตเกียว แต่มุ่งหน้าตรงไปที่โยโกฮามา

ดังนั้นเขาจึงรีบโทรศัพท์ไปหาทากาฮาชิมาจิทันที รายงาน เรื่องที่เย่เฉินเดินทางออกจากโตเกียว

ทากาฮามาจิกาชับให้เขาสะกดรอยตามเเฉินต่อไป แต่อย่า

พึ่งลงมือ

ในเวลาเดียวกัน ซูจือเฟยกับซูจือหยูก็มาพบทากาฮามาจิ อย่างเป็นทางการ

พวกเขานัดเจอกันที่กินซ่าซึ่งเป็นธุรกิจของตระกูลทากาฮาชิ ในโตเกียว ทากาฮาชิมาเชิญพวกเขาสองคนเข้ามานั่งในห้อง ทํางานด้วยความกระตือรือร้น

จากนั้น เขาก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เดิมทีเมื่อวานฉันก็อยาก จะพูดคุยกับพวกคุณสองคน แต่ไม่คาดคิดเลยว่าลูกชายของฉัน จะได้รับบาดเจ็บและต้องเข้ารับการผ่าตัด ทำให้ฉันเสียมารยาท กับพวกคุณสองคนมากๆ ฉันต้องขอโทษจริงๆ”
ซูจี เฟย ในฐานะหลานชายคนโตของตระกูลซู เขายิ้มและพูด ว่า “คุณทากาฮา ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ทราบว่าอาการบาดเจ็บของ ลูกชายคุณเป็นยังไงบ้าง?

ทากาฮามาจิถอนหายใจและพูด “แขนทั้งสองข้างต้องรักษา ด้วยการผ่าตัด และเข้าเฝือกแล้ว คงต้องใช้เวลาสักพักถึงจะกลับ มาหายเป็นปกติ”

ซูจือเฟยพยักหน้าเบาๆและพูดอย่างสุภาพ “ฉันเสียใจด้วยที่ ลูกชายของคุณเจอเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าคุณทากาฮาชิต้องการ ความช่วยเหลือจากตระกูลซู คุณก็พูดออกมาได้เลย ไม่ต้อง เกรงใจ พวกเราจะช่วยอย่างสุดความสามารถ!!

ถึงแม้ว่าทากาฮาชิมาจจะเข้าใจเป็นอย่างดี ว่าซูจือเฟย ใช้ค่า พูดสภาพเท่านั้น แต่เขาก็ยังพูดด้วยความซาบซึ้งว่า “ขอบคุณ คุณชาย ที่เป็นห่วงพวกเรา!”

ซูจือเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณทากาฮาชิ ไม่ต้องเกรงใจขนาด นั้น ถ้าสุดท้ายแล้วพวกเราสองตระกูลร่วมมือกันจริงๆ พวกเราก็ จะเป็นพันธมิตรกัน ตระกูลซูของพวกเราให้ความสำคัญกับพันธ มิตรมากๆ และเมื่อคืนฉันก็ได้โทรคุยกับคุณพ่อ คุณพ่อของฉัน เป็นห่วงลูกชายของคุณมากๆ และคุณพ่อก็ให้ฉันถามคุณว่า ต้องการให้ตระกูลซูช่วยเหลือด้านไหนหรือเปล่า ถ้าศัลยแพทย์ ด้านกระดูกที่ญี่ปุ่นยังไม่เก่งพอ คุณพ่อจะส่งแพทย์ผู้เชี่ยวด้าน กระดูกหลายๆคนจากเย่นจึงมาที่ญี่ปุ่น

ทากาฮาชิมาจิไม่คาดฝันว่าตัวเองจะได้รับความสำคัญขนาดนี้และเขาก็พูด “คุณชู ขอบคุณมากๆ ถ้าฉันต้องการความช่วยเห ลือจริงๆ เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากคุณ ทันที!”

หลังจากพูดจบ ทากาฮามาจิก็ถอนหายใจและพูด:”ตระกูลซู มีความจริงใจต่อพันธมิตร ทำให้ฉันนับถือตระกูลซูจริงๆ ใน เวลาเดียวกันฉันก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าตระกูลของฉันจะมีโอกาส ได้เป็นพันธมิตรกับตระกูล ตระกูลทากาฮาชิจะทำทุกอย่างจน สุดความสามารถ และจะไม่ทำให้ตระกูลซูต้องผิดหวัง!

ซูจือเฟยพยักหน้าเบาๆและพูดด้วยรอยยิ้ม “ดีมาก! ถ้าเป็น แบบนี้ พวกเรามาคุยรายละเอียดความร่วมมือกันเถอะ”

ในเวลานี้ จู่ๆทากาฮาชิมาจิก็พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณชายซู คุณหนูซู ก่อนที่จะเริ่มคุยกัน ฉันอยากจะเพิ่มเงื่อนไขข้อหนึ่ง สําหรับการร่วมมือและเป็นพันธมิตรของพวกเรา”

ซูจือหยขมวดคิ้ว:”คุณทากาฮาชิ เพิ่มเงื่อนไขตอนนี้ มันไม่ ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่?”

ทากาฮาชิมาจิพูดอย่างจริงใจ”คุณหนูซู เงื่อนไขของผมไม่ได้ กระทบผลประโยชน์ของตระกูลซู แต่ฉันอยากขอร้องให้ตระกูล รับปากเงื่อนไขของฉัน หลังจากพวกเราสองตระกูลร่วมมือกัน ช่วยพวกเรากําจัดตระกูลอิโตะ!!