บทที่ 1607

ทากาฮาชิ เอคิจิ ในเวลานี้ ภายในใจก็โกรธมากแล้ว

เดิมทีเขาอยากจะหาเบาะแสของผู้ชายคนนั้น จากบนตัวของ เด็กผู้หญิงจีน กลับคาดไม่ถึงว่า เด็กผู้หญิงคนนี้กลับไม่รู้จักอีก ฝ่ายด้วยซ้ำ!

ในใจของทากาฮาชิ เอคิจิก็รู้ว่า สิ่งที่เด็กผู้หญิงคนนี้พูดคงจะ ไม่ใช่เรื่องโกหก ดังนั้น ต้องการจะคิดบัญชีกับผู้ชายคนนั้น เกรง ว่าจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้นแล้ว

แต่ทว่า สิ่งที่สำคัญกว่าในตอนนี้ คือรีบให้ทางบ้านส่งคนมา ส่งซูจือหยูและซูจือเฟยทั้งสองคนกลับไปที่โรงแรม และส่งตัวเอง กับลูกน้องคนอื่นไปที่โรงพยาบาล

ซูจือเฟยไม่สนใจทากาฮาชิ เอคิจิที่ถูกหักแขนทั้งสอง แต่ช่วย เด็กผู้หญิงจีนเก็บกีตาร์ ต่อจากนั้นให้นามบัตรกับฝ่ายตรงข้าม หนึ่งใบ และพูดอย่างจริงจังว่า “สาวน้อย ถ้าจากวันนี้เป็นต้นไป มีใครคนไหนกล้ามาหาเรื่องเธอเพราะเรื่องของวันนี้ โทรหาฉัน ได้ทันที นอกจากนี้ ก็เอาเบอร์โทรของฉันให้กับคนที่เธอไว้ใจ ที่สุด ถ้าหากเธอประสบกับปัญหาโทรหาฉันไม่ทัน ก็ให้คนที่เธอ ไว้ใจที่สุด โทรหาฉัน”

คำพูดนี้ของซูจือหยู มากกว่านั้นก็คือพูดให้ทากาฮาชิ เอคิจิฟัง
เธอรู้ว่าตัวเองอยู่ในประเทศญี่ปุ่นอย่างมากก็แค่หนึ่งอาทิตย์ เท่านั้น เกิดทากาฮาชิ เอคิจิรอหลังจากที่ตัวเองออกจากประเทศ ญี่ปุ่นแล้วก็มาแก้แค้นเด็กผู้หญิงคนนี้จะทำอย่างไร?

ดังนั้น ตัวเองจําเป็นต้องทําให้ทากาฮาชิ เอคิจิมีความกังวลใจ

มีคำพูดเมื่อกี้ของตัวเอง ทากาฮาชิ เอคิจิไม่กล้ามาหาเรื่องกับ ผู้หญิงคนนี้อีก เพราะพลังอำนาจของตระกูล ไม่ใช่ว่าพวกเขา จะสามารถที่จะต่อสู้ได้อย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ทากาฮาชิ เอคิจิยังมุ่งมั่นที่จะร่วมลงทุนกับ ตระกูลซูให้สำเร็จ ตัวเองพูดถึงขนาดนี้แล้ว เขายังกล้าหาเรื่อง เด็กผู้หญิงคนนี้ นั่นก็แสดงทากาฮาชิ เอคิจิเป็นคนปัญญาอ่อน

ในใจของทากาฮาชิ เอคิจิก็ย่อมเข้าใจความหมายของซูจือห ยูอย่างชัดเจนมาก ความอึดอัดในใจไม่ได้ระบายออกมา ก็ อึดอัดเป็นอย่างมาก

แต่ทว่า อึดอัดมากแค่ไหนก็ต้องอดทน

ดังนั้น เขาทำได้เพียงหาลูกน้องคนหนึ่งที่ยังคงสามารถ โทรศัพท์ได้ ให้เขารีบโทรหาคนที่บ้าน

สิบนาทีต่อมา ตระกูลทากาฮาชิก็มีรถจำนวนสิบคันมาอย่าง เอิกเกริก

ผู้นำ คือผู้นำตระกูลของตระกูลทากาฮาชิ พ่อของทากาฮาชิ เอ คิจิ ทากาฮาชิ มาจิ

ทากาฮาชิ มาจิยังไม่ลงรถ ก็เขาก็ตกตะลึงกับภาพอันน่าสลดใจที่อยู่ตรงหน้าจนพูดไม่ออกมา

บอดี้การ์ดสิบกว่าคนนอนหงายอ้าซ่าไปทั่วทุกทิศ การจราจร

เกิดการติดขัดเพราะพวกเขา

ลูกชายแท้ๆของตัวเอง ถูกตบจนหน้าบวมครึ่ง ที่แย่ไปกว่านั้น คือ แขนทั้งสองสูญเสียการควบคุมไปอย่างสมบูรณ์ ก็ห้อยอยู่ อย่างน่าสงสารแบบนั้น

ใบหน้าของเขามืดหม่น ขอโทษซูจื้อหยูและซูจือเฟยพวกเขา สองคนก่อน แล้วส่งคนให้ส่งทั้งสองคนและผู้ติดตามทั้งหมดของ พวกเขาไปที่โรงแรมทั้งหมด

จัดการคนของตระกูลซูเสร็จแล้ว เขาก็สั่งคน ให้พาลูกชาย และคนอื่นๆ ขึ้นรถ ไปที่โรงพยาบาล

ในระหว่างทาง ทากาฮาชิ มาจิได้ถามทากาฮาชิ เอคิจิถึงเรื่อง

ราวที่ผ่านมาอย่างละเอียด หลังจากที่ฟังจบ ก็โกรธจนพูดไม่ออกมา

หลังจากนั้นไม่นาน เขาถึงได้ตบลงไปที่วางแขนตรงกลางของ บนรถ ตะโกนด้วยความโกรธ “ระยำจริงๆ! คนจีนคนหนึ่ง กล้า ทำร้ายลูกชายของฉันและบอดี้การ์ดสิบกว่าคนในโตเกียว นี่ เป็นการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของตระกูลทากาฮาชิของฉัน!

ทากาฮาชิ เอคิจิก็โกรธจนตั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ พูดอย่างสะอื้น ว่า “พ่อ พ่อต้องหาตัวคนจีนคนนั้นให้ได้ ฆ่าเขาแก้แค้นเพื่อผม

ทากาฮาชิ มาจิพยักหน้า และพูดอย่างเย็นชาว่า: “แกวางไว้ได้พ่อจะต้องปล่อยข่าวออกไป ให้ผู้คนค้นหาที่อยู่ของเขา

ทากาฮาชิ เอคิจิก็แทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า “พ่อ หาตัวเขาเจอ ผมจะลงมือฆ่าเขาด้วยตัวเอง!”

“ลงมือฆ่าด้วยตัวเองเหรอ? “ทากาฮาชิ มาจิขมวดคิ้วถามว่า “ตอนนี้มือของแก ยังสามารถฆ่าคนได้ด้วยเหรอ?”

“เอ่อ… เมื่อทากาฮาชิ เอคิจิได้ยินเช่นนี้ ร้องไห้พูดว่า “ถ้า อย่างนั้นผมก็จะให้คนมัดมีดเล่มหนึ่งไว้ที่ฝ่าเท้าของผม! ยังไง ก็ตามผมจะต้องลงมือฆ่าเขาให้ตายด้วยตัวเองอย่างแน่นอน!