บทที่ 1594

ต่อมาเมื่อคิดดูเขาก็ค่อยเข้าใจ ถึงแม้ว่าวัฒนธรรมญี่ปุ่นจะได้ รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งจากจีน ในอดีตคนญี่ปุ่นก็เฉลิมฉลองวัน ขึ้นปีใหม่ตามจันทรคติด้วยเช่นกัน แต่หลังจากการฟื้นฟูสมัยเมจิ ชาวญี่ปุ่นก็พยายามแยกตัวออกจากเอเชียและเข้าสู่ยุโรป ดังนั้น จึงเปลี่ยนวันปีใหม่จากปีตามปฏิทินจันทรคติมาเป็นปฏิทินคริสต์ ศักราช

ดังนั้น เทศกาลที่ยิ่งใหญ่และเคร่งขรึมที่สุดในญี่ปุ่นจึงเป็นวัน ปีใหม่สากล ในสายตาของคนจีน

ส่วนตอนนี้ ดูเหมือนว่ามหาวิทยาลัยโตเกียวจะเข้าสู่ช่วงวัน หยุดฤดูหนาวแล้ว เหล่านักศึกษาล้วนกำลังเตรียมตัวสอบกัน อย่างแข็งขัน

เย่เฉินเดินเล่นไปรอบๆวิทยาเขตของมหาวิทยาลัยโตเกียว ใน สมองอดคิดเกี่ยวกับภาพการเรียนของ อิโตะ นานาโกะใน มหาวิทยาลัยแห่งนี้ขึ้นมาไม่ได้

หากไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ก็คงยากที่จะจินตนาการ เห็นที เด็กสาวที่ดูอ่อนแอบอบบางคนนั้น ไม่เพียงแต่เป็นนักเรียนชั้น ยอดของมหาวิทยาลัยโตเกียวเท่านั้น แต่ยังเป็นนักต่อสู้แบบฟรี สไตล์ที่โดดเด่นอีกด้วย

ตัวของผู้หญิงคนนี้ล้วนเต็มไปด้วยความขัดแย้งแบบสุดขั้วจริงๆ
เมื่อเดินไปใกล้ห้องสมุด เย่เฉินก็ยังถึงขั้นเห็นโปสเตอร์ สนับสนุน อิโตะ นานาโกะบนเสาไฟถนนอีกด้วย

บนโปสเตอร์มีรูปภาพของอิโตะ นานาโกะสวมใส่ชุดนักศึกษา

รอยยิ้มที่ดุจดั่งดอกไม้ช่างสดใสสะดุดตาอย่างมาก

อีกทั้งเนื้อหาบนโปสเตอร์ คือการเชิญชวนนักศึกษาของ มหาวิทยาลัยโตเกียวให้ร่วมเชียร์อิโตะ นานาโกะในการเข้าร่วม การแข่งขันต่อสู้แบบฟรีสไตล์ของมหาวิทยาลัยนานาชาติจีนหลัง

พวกเขายังเรียกอิโตะ นานาโกะว่าเป็น “อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น” “ความภาคภูมิใจของผู้หญิงญี่ปุ่น” และ “คู่แข่งที่แข็งแกร่ง สําหรับเหรียญทองโอลิมปิก

เย่เฉินมองดู แล้วอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

พวกป้ายกำกับเหล่านี้ ดูเหมือนว่าล้วนจัดทำมาโดยนักเรียนที่ มีความคาดหวังสูงต่ออิโตะ นานาโกะ

อย่างไรก็ตาม ป้ายกำกับพวกนี้ หากไปถึงระดับหนึ่งแล้วก็คือ การอ้างหลักศีลธรรมเพื่อมาบังคับอิโตะ นานาโกะ

นี่ก็คล้ายกับการบอกอิโตะ นานาโกะตลอดเวลาว่าเธอจะต้อง ชนะ มิฉะนั้น เธอจะทำผิดต่อความคาดหวังอันแรงกล้าต่อญาติ สนิทมิตรสหายของคุณ

เมื่อเทียบกับสโลแกนสนับสนุนที่มุ่งเน้นจิตใจแบบนี้ เย่เฉินรู้ สึกว่ามันจะดีกว่าถ้าเพียงแค่พูดกับเธอว่า “แค่พยายามทำมันให้ ดีก็พอ ต่อให้เธอจะล้มเหลวพวกเราก็จะสนับสนุนเธอ”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เยเงินก็ส่ายหัวและถอนหายใจ เขาหยิบ โทรศัพท์มือถือออกมาแล้วถ่ายรูปโปสเตอร์ไว้เป็นที่ระลึก

เมื่อเห็นว่าสายมากแล้ว ท้องฟ้าตอนนี้เปลี่ยนเป็นมืดสนิท เขา

จึงก้าวออกจากมหาวิทยาลัยโตเกียว

เมื่อออกมาจากมหาวิทยาลัย โตเกียว ริมถนนของ มหาวิทยาลัยโตเกียว มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังร้องเพลงดีดกีตาร์ อยู่และดึงดูดความสนใจของเขา

มีผู้คนมากมายที่ร้องเล่นแสดงศิลปกายกรรมตามท้องถนนใน ญี่ปุ่น แต่ผู้หญิงคนนี้ กำลังเล่นและร้องเพลงจีน

เพลงนี้ก็คือเพลง เส้นทางที่ธรรมดาของผู

ประโยคที่ว่า “ฉันเคยข้ามผ่านภูเขาและทะเล อีกทั้งยังผ่าน ทะเลแห่งผู้คน ทุกสิ่งที่ฉันเคยครอบครอง พริบตาล้วนสลาย กลายเป็นหมอกควัน” นั้นสะกิดในใจของเยเฉินขึ้นมาทันทีและ ทําให้เขาหยุดฝีเท้าลง

หญิงสาวคนนี้ดูแล้วมีอายุราวๆ ยี่สิบปี รูปร่างผอมอยู่บ้าง แต่ หน้าตากลับดูสวยและน่ารัก

หญิงสาวตัวน้อยร้องเพลงเก่งมาก เพียงแต่ คนญี่ปุ่นหลายคน ที่เดินผ่านมา อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่เข้าใจดังนั้นจึงเดินผ่าน เธอไปอย่างเฉยเมยและไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ

ส่วนกล่องกีตาร์ที่อยู่ข้างหน้าเธอก็มีเงินเยนอยู่เพียงไม่กี่เยน เท่านั้น หากแปลงมาเป็นเงินหยวน รวมกันแล้วก็อาจยังไม่ถึง 50หยวน

เย่เฉินเดาจากการออกเสียงว่าหญิงสาวตัวน้อยคนนี้น่าจะเป็น คนจีน ดังนั้น หลังจากที่หญิงสาวร้องเพลงจบแล้ว เขาก็เอ่ยปาก ถามว่า “เป็นคนจีนหรือ?”

หญิงสาวตัวน้อยพยักหน้า เธอยิ้มหวานและพูดว่า “ฉันมาจาก มณฑลชวน คุณเองก็เป็นคนจีนหรือคะ?”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ฉันเป็นคนจินหลิง พูดจบ เย่เฉินก็ถามเธอว่า “เธอทำงานหรืออาศัยอยู่ใน ญี่ปุ่น?”

“มาเรียนหนังสือ” หญิงสาวตัวน้อยชี้ไปที่มหาวิทยาลัย โตเกียวซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไป และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันเรียนอยู่ ที่นี่ และออกมาร้องเพลงเป็นครั้งคราว หารายได้บ้างเป็นบาง ครั้ง”

เย่เฉินพยักหน้า หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาและหยิบเงินออก มาประมาณ 100,000 เยน จากนั้นจึงใส่ลงในกล่องกีตาร์ที่อยู่ ตรงหน้าเธอ

หญิงสาวสะดุ้งตกใจ เธอรีบโบกมือและพูดว่า “คุณคะ คุณไม่ ต้องให้เงินมากขนาดนั้น…”

เยเฉันยิ้มน้อยๆ “พบคนบ้านเดียวกัน ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี ขณะเอ่ยไปก็กลัวว่าหญิงสาวจะคืนเงินให้ตัวเอง เขาจึงทำท่าหันหลังจะเดินจากไป
แต่ในเวลานี้เอง ก็มีคนหนุ่มสาวชาวญี่ปุ่นที่โกรธจัดหลายคน มาหาเธอ หนึ่งในนั้นคว้ากีตาร์ของเธอไปแล้วตะโกนดังลั่นว่า “ใคร ให้เธอมาร้องเพลงที่นี่? เธอได้บอกกับสมาคมไฮกิงบุงเกีย วของพวกเราก่อนแล้วหรือยัง? ยังมีอีก ตอนนี้เธออยู่ที่ญี่ปุ่น ร้อง เพลงจีนอะไรกัน? รหาที่ตายใช่ไหม?!”