บทที่ 1547

บริษัทผลิตยาโคบายา มีฐานการผลิตหลายแห่งอยู่ในญี่ปุ่น

สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในโตเกียว นอกจากโตเกียวแล้ว ยังมี สายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายา อยู่ในเมืองหลายแห่ง เช่น โยโกฮาม่า โอซาก้า และนาโงยะ

นอกจากนี้ เมื่อไม่นานมานี้บริษัทผลิตยาโคบายายังลงทุนเงิน จำนวนมาก เพื่อสร้างฐานการผลิตชีวเภสัชภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดใน เอเชียอยู่ในเมืองโอซาก้า

เย่เฉินไปที่ญี่ปุ่น ในครั้งนี้ นอกเหนือจากการสรุปข้อตกลงการ โอนหุ้นกับบริษัทผลิตยาโคบายา และเสร็จสิ้นการโอนหุ้นแล้ว เขายังจะพาเว่ยเลี่ยงจากบริษัทผลิตยาเว่ยชื่อ ไปตรวจสอบฐาน การผลิตหลายแห่งเหล่านี้ด้วย

ตอนนี้เว่ยเลี่ยงเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน และยังเป็นบุคคลที่รับผิดชอบหลักของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน อีกด้วย หลังจากที่เย่เฉินเข้าไปรับมือสายการผลิตทั้งหมดของ บริษัทผลิตยาโคบายาแล้ว ในช่วงแรกก็คงจะต้องให้เขารับผิด ชอบจัดการดูแลไปก่อน

ในอนาคตหากถึงเวลาที่เหมาะสม ก็จะสามารถให้ถังซื้อให เข้ามารับช่วงต่อบริษัทผลิตยาโคบายา จากนั้นก็ให้เว่ยเลี่ยงมุ่ง เน้นไปที่ในประเทศ และขยายธุรกิจของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ในประเทศต่อไป
ดังนั้น เย่เฉินและเงินจือข่ายจึงได้วางแผนการเดินทางออกมา พวกเขาทั้งหมด จะบินจากเมืองจีนหลังไปโตเกียวในพรุ่งนี้

เช้า เฉินจือข่ายจะติดต่อลูกน้องของเขาที่อยู่ในโตเกียว เพื่อเป็น คนที่มารับ เมื่อถึงเวลานนั้นก็จะมีการจัดทีมรถไปกับเขาตลอด การเดินทาง

หลังจัดการกับเรื่องในโตเกียวเสร็จแล้ว ก็จะขับรถออกเดิน

ทางจาก โตเกียว และมุ่งหน้าไปทางตะวันตก ไปยังโยโกฮาม่า

โยโกฮาม่าก็อยู่ใกล้โตเกียว ระยะทางก็ไม่ได้ถือว่าไกลมาก นัก และขับรถไปก็ไม่ถึงร้อยกิโลเมตร

จากนั้น ขับรถจากโยโกฮาม่าไปนาโกย่า และสุดท้ายก็ไปถึง โอซาก้า

หลังจากสำรวจที่โอซาก้าเสร็จแล้ว ก็จะสามารถบินกลับมาที่

นหลิงได้โดยตรงจากโอซาก้า

เหตุผลที่ต้องขับรถไปรอบๆ เมืองเหล่านี้ ก็เพราะว่าญี่ปุ่นมี พื้นที่ดินแดนค่อนข้างเล็ก จริงๆ แล้วเมืองหลายแห่งเหล่านี้ก็อยู่ ไม่ไกลกันสักเท่าไหร่

จากโตเกียวถึงโอซากะระยะทางก็แค่ห้าร้อยกว่ากิโลเมตร เดินทางโดยเครื่องบิน ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างทางยังจะไปแวะโยโกฮาม่าและนาโกยะสองเมืองอีกด้วย การนั่งเครื่องบินมันยุ่งยากมากกว่า ขับรถไปจะสะดวกกว่ามาก

เย่เฉินศึกษาแผนที่ของญี่ปุ่น และพบรายละเอียดเล็กน้อยบางประการ ทางหลวงจากนาโกยะไปยังโอซาก้า ในญี่ปุ่น ผ่านเกี่ยว โตพอดี

อิโตะ นานาโกะซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสที่กำลังพักฟื้น ก็อยู่ใน เกียวโต

เย่เฉินอดคิดไม่ได้อยู่ในใจว่า จะต้องไปพบเธอที่เกียวโต

ที่โต๊ะอาหารค่ำ เย่เฉินบอกกับครอบครัวของเขาโดยตรงว่า ตัวเองกำลังจะไปญี่ปุ่น ในวันพรุ่งนี้

เมื่อฉันได้ยินว่าเเฉินจะไปในวันพรุ่งนี้ เซียวซูหนก็พูดด้วย ความไม่เต็มใจเล็กน้อยว่า “ฉันเพิ่งกลับมาในวันนี้ และพรุ่งนี้ก็ จะไปแล้ว รวมๆ แล้วยังอยู่ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย……….

“ใช่!” เซียวฉางควนก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำว่า “ลูกเขยแสนดี การหาเงินมันสำคัญก็จริง แต่ร่างกายก็สำคัญกว่า ถ้าคุณวิ่งวน ไปมาแบบนี้เป็นประจำ ร่างกายก็คงไม่ไหวหรอก

หม่าหลันกลับพูดอย่างตื่นเต้นเล็กน้อยว่า “เอ๊ะคุณรู้เรื่องอะไร หลังจากคุณแต่งงานแล้วก็ไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย และ ไม่มีความกระตือรือร้นเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นสาเหตุที่ถูกนาย หญิงใหญ่ของเราดูถูกเสมอมา และเราก็ไม่เคยมีชีวิตที่ดีเลย”

หลังจากพูดจบ เธอมองไปที่เย่เฉินด้วยท่าทางประจบสอพลอ และชมเชยว่า “ดูเย่เฉินของเรา ช่างทะเยอทะยานในด้านการ งานเลยทีเดียว! เก่งกว่าคุณกี่ร้อยเท่าก็ไม่รู้!
เขียวฉางควนตะคอกไปที่หนึ่ง “ตอนนี้กลายเป็นมนุษย์อีกแล้ว เหรอ? ก่อนหน้าคนที่เคยไล่ตามเเฉิน และบอกว่าคนอื่นเขาเป็น ไอ้ขยะ ไม่ใช่คุณเหรอ? ก่อนหน้านี้ก็เคยไล่ตามลูกสาว และขอ ให้ลูกสาวหย่ากับเย่เฉิน ไม่ใช่คุณเหรอ?”

การแสดงออกของหม่าหลันดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย และ เธอก็พูดอย่างกังวลว่า “เซียวฉางควน อย่าสร้างความบาดหมาง กันอยู่ที่นี่! ก่อนหน้านี้เป็นความผิดของฉันก็จริง แต่ฉันรู้ว่าผิดไป แล้วก็สามารถแก้ไขได้!”

หลังจากพูดจบ ก็รีบพูดกับเย่เฉินด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกเขยแสน

ดี ในคราวนี้ที่คุณไปญี่ปุ่นจะไปกี่วันเหรอ? ”

เยเฉินกล่าวว่า “ถ้าเร็วก็สามถึงห้าวัน ถ้าช้าก็หนึ่งสัปดาห์มั้ง ครับ”