บทที่ 1544

แม้ว่าหลังจากกลับไปถึงที่ญี่ปุ่นกับเย่เฉินแล้ว ตัวเองจะต้อง แบ่งหุ้นเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ให้แก่เขาอย่างแน่นอน แต่มันก็จะดี กว่าการอยู่ทำงานอยู่ที่คอกเลี้ยงสุนัข

หลังจากที่เยเฉินมาถึงคอกเลี้ยงสุนัขแล้ว เขาก็สั่งหงห้าว่า “พาตัวโคบายา ชิอิจิโร่และโคบายา ชิจิโร่มาทั้งคู่

“ครับท่านอาจารย์เย่!”

หงห้าออกคำสั่งลงไปทันที และในไม่ช้า ลูกน้องของเขาหลาย คนก็เข้ามาพร้อมกับพี่น้องโคบายาชิอิจิโร่และโคบายา ชิจิโร่ที่ สวมใส่ชุดทํางานอยู่

ทันทีที่ทั้งสองพบหน้ากันอยู่ที่ประตู โคบายา ชิอิจิโร่ก็ใช้ ประโยชน์จากความไม่ทันได้ระวังตัว รีบวิ่งเข้าไปเตะโคบายา ชิจิ โร่ เตะโคบายา ชิจิโร่ออกไป และพูดอย่างสาปแช่งว่า “ไอ้ สารเลว มึงยังจะกล้ามาแสดงตัวอยู่ต่อหน้าเหรอ!”

โคบายา ชิจิโร่ถูกเตะจนล้มลงกับพื้น รีบลุกขึ้นและกำลังจะรีบ วิ่งเข้ามาต่อสู้กับเขา ตะโกนด่าอยู่ในปากว่า “ไอ้สารเลว กูจะฆ่า แกให้ได้!”

โคบายา ชิอิจิโร่ก็ไม่ยอมแพ้ “มาเลย มาดูกันว่าใครจะฆ่าใคร กันแน่! กูจะทุบหัวแกให้ระเบิดกระจายด้วยหมัดเดียว!”

ลูกน้องของหงห้ารีบแยกทั้งสองออกจากกัน และควบคุมพวกเขาไว้อย่างแน่นหนา หนึ่งในนั้นตะโกนด่าว่า “ไอ้เหี้ยพวกมึง กำลังทําอะไรกันอยู่เหรอ? อยู่เฉยๆ กันหน่อย! ไม่เช่นนั้น เดี๋ยว พวกมึงจะได้เห็นกัน

ทั้งสองคนไม่กล้าที่จะหาเรื่องอีกต่อไปในทันที และก็ถูกพาตัว เข้าไปในห้องทีละคน

เยเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ซือ มองดูพี่น้องสองคนนี้ด้วยความ สนใจ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ทั้งสอง หลายวันที่ผ่านมานี้เป็นยัง ไงบ้างสบายดีไหม?”

เมื่อทั้งสองเห็นเย่เฉิน พวกเขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าเขาพร้อมกัน โดยไม่ได้นัดหมาย โคบายาชิอิจิโร่พูดอย่างตื่นเต้นมากว่า “คุณเย่ในที่สุดคุณก็มาแล้ว! หลายวันที่ผ่านมานี้ผมรอแต่ให้คุณ กลับมา ผมจะได้ตามคุณไปที่ญี่ปุ่นสักที และโอนหุ้นเก้าสิบ เปอร์เซ็นต์ของบริษัทผลิตยาโคบายาให้คุณทั้งหมด!

โคบายา ชิจิโร่พูดอย่างเร่งรีบว่า “คุณเย่ อย่าไปเชื่อไอ้ สารเลวนี้ เขาเป็นคนดื้อรั้นตั้งแต่เกิดมา และก็ไม่ใช่คนดีอะไร เลย! คุณเลือกผมเถอะ! ถ้าคุณพาผมกลับไปญี่ปุ่น ผมก็จะแบ่ง หุ้นของบริษัทผลิตยาโคบายาให้คุณเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ไป เลย!”

โคบายา ชิอิจิโร่บ้าไปแล้ว เขาพูดออกมาว่า “ชิจิโร่ เจ้าสัตว์ ตัวร้ายที่ฆ่าพี่ชายของตัวเอง ยังจะกล้าพูดว่าผมเกิดมาเป็นคน ดื้อรั้นงั้นเหรอ!”

โคบายา ชิจิโร่ไม่ได้สนใจเขาเลย มองไปที่เย่เฉินและอ้อนวอนว่า คุณไม่ขออะไรอีกแล้ว คุณก็เหลือหุ้นไว้ผมสองแต้มพอแล้ว ส่วนเหลือเก้าสิบแปดเปอร์เซ็นต์ผมจะ มอบให้คุณทั้งหมด ได้ด้วยเถอะ……….

โคบายา ชิอิจิโร่ที่ไป เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ของหุ้นผมมอบให้คุณเลย

โคบายา ชิจิโรทรุดตัวลง และตะโกนเสียงดังว่า คุณเย่ ผมจะ ให้คุณทั้งหมดเลย! คุณจ่ายเงินเดือนผมพอแล้ว!

เยเฉันมองพี่น้องสองกันด้วยความสนใจ และยิ้มพูดอย่างจางว่า “เอาล่ะ ไม่ต้องเถียงกันที่นี่แล้ว ข้าเยเฉ นพูดคำไหนคำนั้นมาโดยตลอด ในครั้งแล้วผมสัญญากับบายา ชิอิจิโรจะเขากลับเขาจะมอบของบริษัทโคบายาผมเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นจึงไม่วันที่สัญญาโดยปริยายอยู่แล้ว”

หลังพูดจบ เขาก็มองไปที่โคบายาชิอิจิโร่มีความสุข และพูดว่า อิจิโร่ คุณเตรียมตัวให้พร้อม เราจะออกภายสองสาม

โคบายา ชิอิจิโร่ตื่นเต้นจนตัวสั่นหมดทั้งตัว และเคาะหัวกราบอย่างต่อเนื่องสามครั้งทันที ในปากพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณคุณเย่

โคบายา ชิจิโร่แทบทรุดลงอย่างหมดหวัง ร้องไห้เสียงและพูดว่า “คุณเย่ ขอร้องช่วยพาผมกลับที่ ผมเต็มใจที่จะทำทุก อย่างกับสิ่งที่คุณให้ผมทำ…….

เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยว่า “เอาละซิจิโร่ สำหรับคุณ ก็อยู่ที่นี่ อย่างเชื่อฟัง อยู่ที่นี่คุณมีที่กิน และมีที่อาศัยอยู่ คุณไม่ต้องกังวล อะไรทั้งนั้น ถ้าพี่ชายของคุณไม่เชื่อฟัง ผมก็จะส่งเขากลับมา อย่างเป็นธรรมชาติ และเปลี่ยนคุณออกไป

โคบายา ชิจิโร่รู้สึกหมดหวังไปทั้งหมด นี่เขาจะต้องรอไป จนถึงปีไหนกันแน่?!

โคบายา ชิอิจิโร่ที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนว่าได้เกิดใหม่ และถามเย่ เฉินอย่างตื่นเต้นว่า “คุณเย่ เราจะออกเดินทางวันไหนกันแน่? เย่เฉินโบกมือ “พรุ่งนี้!”