บทที่ 1524

ระหว่างทาง ชิวไม่ได้พูดอะไรเลย

อย่างอยู่ในใจ

ราวกับว่ามีเรื่องบาง

เมื่อเย่เฉินเห็นคิ้วที่สวยงามของเธอขมวดคิ้วอยู่ตลอด จึงอด ไม่ได้ที่จะถามเธอว่า หนานหนาน คุณคิดอะไรอยู่?”

กู้ชิวอี้กลับมารู้สึกตัวอีกครั้งและพูดว่า “พี่เยเฉิน พี่กับเซียว หวั่นคนนั้น มีความรักความผูกพันที่ดีต่อกันมากจริงๆ เหรอ คะ?”

เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้ ขึ้นมาในทันใด?”

กู้ชิวอี้พูดว่า “ฉันแค่สงสัย และรู้สึกกังวลนิดหน่อย

“กังวลเรื่องอะไรล่ะ?”

กังวลว่าถ้าความสัมพันธ์ของพวกพี่ดีมากจริงๆ ต่อไปฉันควร จะทํายังไงดี…”

เยเฉันยิ้ม พร้อมกับถามเธอว่า “ก่อนที่จะเจอผมคุณเคยคิด บ้างไหมว่าต่อไปนี้ตัวเองควรทำยังไง?”

กู้ชีวพยักหน้า “เคยคิดค่ะ ก่อนที่จะเจอคุณ ฉันก็รู้สึกว่า ฉันจะต้องหาคุณเจอ ถ้าหาคุณไม่เจอ ฉันคงจะอยู่เป็นโสด ต่อ ไปเพราะไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้ชายคนอื่นด้วย”
เยเฉันถาม “ถ้าหาผมไม่เจอจริงๆ คุณคงจะไม่สามารถอยู่ เป็นโสดไปจนอายุสามสิบสี่สิบหรอก?”

กู้ชิว พูดอย่างจริงจังว่า “อย่าพูดว่าสามสิบสี่สิบเลย ถ้าต้อง ห้าสิบหกสิบแล้วจะทำไม? เพราะฉันใช้ชีวิตเต็มที่แล้วและมันก็ ไม่ถึงกับต้องน้อยใจในตัวเองเพียงเพราะต้องการการมีตัวตน ของผู้ชายคนเดียวหรอก ดังนั้นฉันจึงยอมขาดแคลนดีกว่ามี ของด้อยคุณภาพและแม้ว่าจะหาคุณไม่เจอ ฉันก็อาจใช้เวลาทั้ง ชีวิตต่อจากนี้เดินทางไปเที่ยวรอบโลกและเมื่อฉันแก่ตัวลงฉันก็ จะหาที่ที่ชอบไว้สำหรับตั้งเป็นถิ่นฐานที่แน่นอน จะปลูกพันธุ์ไม้ ปลูกหญ้า และเลี้ยงสัตว์ ก่อนตายฉันจะบริจาคทรัพย์สิน ทั้งหมดออกไป ซึ่งการใช้ชีวิตแบบนี้ไปทั้งชีวิตต่อจากนี้ก็ไม่เลว นะ”

เย่เฉินเกือบจะพูดคำพูดช่วยเตือนออกไป แต่กลับเลือกที่จะ กล้ากลืนมันกลับไป

และในขณะนั้นเอง เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าตัวเขาเองได้ทิ้ง มิตรภาพที่ลบไม่ออกไว้ในชีวิตของชิวแล้ว ไม่ว่าในอนาคต เขาจะอยู่กับเธอหรือไม่ก็ตาม มิตรภาพนี้จะไม่สามารถลบออก ไปได้

นี่คือสิ่งที่ตัวเขาติดค้างเธอ และมันก็เป็นหน้าที่ที่ไม่สามารถ ปฏิเสธได้

เพียงแต่ว่า เขา ในขณะนี้ จะยังไม่เข้าใจว่าในที่สุดแล้วตัวเอง ควรจะแก้ไขความสนิทสนมระหว่างตัวเองกับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขามาตลอด 20 นี้ได้ยังไงกัน

เย็นวันนั้นหลินหว่านชิวลงครัวทํากับข้าวด้วยตัวเองและเธอก็ ทําอาหารหลากหลายอย่างที่น่าทานจนเต็มโต๊ะ

กู้เย็นจงหยิบเหล้าหมาวถายดีกรีสูงที่เก็บไว้สำหรับเป็นของ

ขวัญงานแต่งงานของชิวออกมาและดื่มกับเย่เฉิน

เย่เฉินกำลังจะไปและพวกเขาทั้งสองสามีภรรยาก็รู้สึกอาลัย อาวรณ์ไม่อยากให้ไป

แต่พวกเขาทั้งสองก็รู้ดีว่าเเฉินไม่เพียงแต่มีครอบครัวเล็กๆ ของตัวเองที่จินหลิงแล้ว เขายังเริ่มธุรกิจของตัวเองที่จินหลังอี กด้วย

เหากรุ๊ปที่ตระกูลเยให้มานั้น เยเฉันเคยไปแค่ไม่กี่ครั้ง

เท่านั้นและเงินของเหากรุ๊ปเขาก็ไม่ได้รับเงินสักบาทเดียว

เงิน1 หมื่นล้านที่ตระกูลเย่มอบให้นั้น เยเฉินก็ใช้ไปไม่เท่า ไหร่และเงินทั้งหมดที่ใช้ในภายหลังแทบจะเป็นเงินที่ตัวเขาหามา ได้เอง หรือได้มาจากทางบริษัทผลิตยาโคบายา

ซึ่งบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนในตอนนี้มีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ และด้วยประสิทธิภาพของยาที่ดีอย่างมากนั้น ทำให้บริษัทผลิต ยาเก้าเสวียนก็เป็นที่รู้จักไปถึงต่างประเทศด้วยระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น

หลังจากชาวต่างชาติจำนวนมากได้ลองใช้ยากระเพาะที่ปฏิหาริย์นี้แล้ว พวกเขาต่างพากันน้อง

มันทำให้กระเพาะเก้าเสวียนเป็นสินค้าขายเป็นเทน้ำ

ซึ่งปัจจุบัน ยากระเพาะเก้าเสวียนต้องตกอยู่ประเทศต่างกำลังถือสดกใหญ่ๆ โดยหวังว่าได้สินค้าในมากขึ้น

หากตามการพัฒนาแบบนี้ต่อไป กระเพาะเก้าเสวียนมี แนวโน้มจะกลายเป็นขายดีของโลก และเป็นยากระ เพาะ

ความสามารถในการนำไปใช้จริงการประยุกต์ใช้ยากระเพาะนั้นกว้างขวางอย่างมาก และผู้คนทั่วโลก ต่างความต้องการด้านโดยไม่มีการแบ่งอายุ เพศ และเชื้อชาติ

ดังนั้น หมายความภาพแห่งอนาคตการพัฒนาของยาก ระเพาะเก้าเสวียนนั้นเป็นไม่สามารถประมาณการ

ซึ่งพวกทั้งสองสามีภรรยานั้นเชื่อว่า ถ้าวันหนึ่งที่ เฉินสามารถผลิตอายุวัฒนะที่น่าอัศจรรย์นั้นออกได้ เช่น นั้นเฉินจะต้องกลายเป็นคนที่ร่ำรวยในโลกแน่นอน และ

ดังนั้น พวกเขาด้วยว่าสำหรับเย่เฉินในตอนแล้วจินหลิงเป็นถิ่นฐานของเขาเป็นค่ายฐานขนาดใหญ่ของเขา และเป็นหิน รากฐานที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของธุรกิจส่วนตัวของเขา