บทที่ 1506

ที่พวกเธอมา เร็วกว่าเย่เฉินกับชิวเล็กน้อย ทั้งสองคนได้ เล่นกันอย่างสนุกสนานมาครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ในตอนที่กำลัง อยากจะพักสักหน่อยนี้เอง ก็เห็นเเฉินที่เดินจูงมือกันเข้ามากับ ชิวอี้!

กู้ชิวอี้สวมผ้าปิดปากที่หนา แว่นตากรอบตำรวมทั้งหมวกหู กระต่ายที่น่ารัก ดังนั้นตั้งรั่งหลินดูไม่ออกเลยว่าเธอเป็นใคร แต่ เย่เฉินกลับไม่ได้ทำการปกปิดส่วนใบหน้าใดๆ บวกกับเป็นคน รักในฝันที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนของเธออีก ดังนั้นแวบเดียวเธอก็ต้อ งมองเย่เฉินออกเป็นธรรมดา!

วินาทีนี้ เธอรู้สึกว่าทัศนคติทั้งสามและความรู้ความเข้าใจของ คนทั้งคนถูกล้มล้างทั้งหมดแล้ว!

เยเฉินจะจูงมือกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาเล่นสเก็ตน้ำแข็งได้ยัง ไงกัน?!

อีกทั้ง ทั้งสองคนสนิทสนมกันขนาดนี้ ดูก็รู้ว่าไม่ปกติเป็นอย่าง

ยิ่ง

หากตนเองจำไม่ผิดล่ะก็ เย่เฉินต่อให้กับเซียวชูหน ก็ยังไม่ เคยสนิทสนมกันขนาดนี้มาก่อน!

หรือว่า…หรือว่าแย่เฉินมีมาตั้งนานแล้ว?! ตนเองแสดงความรักต่อเย่เฉินมาโดยตลอด แต่เย่เฉินมักจะปฏิเสธตนเองด้วยเหตุผลที่ถูกต้องและวาทะที่เต็มไปด้วย สัจธรรมอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เดิมทีตนเองยังคิดว่า เขา ซื่อสัตย์ จงรักภักดีต่อเชียวชูหน กลับคิดไม่ถึงว่า เขาจะจูงมือ เล่นสเก็ตกับสาวสวยอีกหนึ่งคนที่เป็นจิง

แม้จะบอกว่าเธอมองไม่เห็นใบหน้าของซิว แต่จากรูปร่าง ของชิว ก็สามารถดูออกว่า นี่จะต้องเป็นสาวสวยระดับสุดยอด อย่างแน่นอน รูปร่างแบบนี้ ฆ่าตนเองหรือแม้แต่เซียวซูหนอย่าง ไม่เหลือซากไปตั้งนานแล้ว!

อารมณ์ของตั้งรั่งหลินเพียงครู่เดียวจมลงสู่ก้นบึ้ง

ในใจของเธอคิดอย่างหดหูว่า “มิน่าเย่เฉินมักจะไม่ยอมรับ ความรักของฉัน ที่แท้เขามีคนใหม่อยู่ที่เป็นจิง…

น้องสาวลูกพี่ลูกน้องของด่งดั่งหลินเห็นพี่สาวหยกซะงักอย่าง กะทันหัน เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “พี่ เป็นอะไรไป?”

ต่งรั่งหลินได้สติกลับคืนมา หัวเราะเพื่อนๆออกมาว่า “ไม่มี อะไร กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่

น้องสาวหัวเราะคิกคักพร้อมเอ่ยถามว่า “ทำใจไม่ได้ที่จะไปใช่ ไหมล่ะ? ไม่งั้นพี่ก็เลิกทำงานที่เหากรุ๊ปนั่นได้แล้ว กลับเย็นจึง เถอะ! ”

ในใจของต่งรั่งหลินก็เริ่มรู้สึกหมดอาลัยตายอยากขึ้นมาเล็ก

น้อย

ที่บ้านไม่ค่อยอยากให้เธอกลับไปจริงๆ
คุณพ่อ ลุงใหญ่ แล้วก็คุณปู่ ยิ่งหวังให้เธอสามารถอยู่ที่เย็นจึง หวังว่าเธอจะไปมีการพัฒนาอะไรหน่อยกับเหว่ยเลี่ยงคุณชาย แห่งตระกูล

แต่ต่งตั่งหลินอยากกลับไปด้วยใจจริง

เหตุผลที่เธออยากกลับไป ไม่ใช่เพราะงานนั้นในเหากรุ๊ป ยิ่ง ไม่ใช่เพราะประธานลึกลับคนนั้นของเหากรุ๊ป แต่เป็นเพราะเข้ เฉิน

เยเฉันเคยช่วยชีวิตเธอไม่ใช่แค่ครั้งเดียว อีกทั้งครั้งนั้นที่ขา เธอได้รับบาดเจ็บ ยังมีการสัมผัสกันทางผิวกายกับเขา ที่จริงแล้ว จากส่วนลึกภายในจิตใจของเธอ ตกหลุมรักเขาโดยสมบูรณ์ แบบมาตั้งนานแล้ว เธอถึงขั้นคิดว่า ชีวิตนี้หากไม่สามารถบรรลุ ผลกับเย่เฉินได้ แม้ว่าจะเป็นคนรักแอบๆของเขาตาม เธอก็ ยินยอมด้วยความเต็มใจ

ถึงอย่างไร ตนเองก็รักเขาข้างเดียว รักอย่างไม่หวังสิ่ง ตอบแทน เป็นคนรักแอบที่ไม่ได้มีฐานะและชื่อเสียง จะดีจะร้าย ก็ได้กลายเป็นผู้หญิงของเขา

แม้ว่าตนเองจะถูกคนด่า แม้ว่าจะกลายเป็นคนเลวที่ทุกคน รังเกียจ แม้ว่าเพื่อนรักเซียวซูหนจะแตกหักกับตนเอง ตนเองก็ สามารถรุกหน้าไปอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

แต่ว่า วินาทีนี้เธอตระหนักขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน ว่าตนเองดู เหมือนแม้แต่สิทธิ์ที่จะเป็นคนรักแอบๆของเยเฉันก็ยังไม่มี

เพราะว่า เวลานี้ เด็กผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอยู่บนรถสเก็ตน้ำแข็งเล่นกันอย่างสนุกสนานร่าเริงกับเเฉิน คงถึงจะเป็นคนรักแอบๆ ของเย่เฉินล่ะมั้ง?

คิดถึงตรงนี้ รอบดวงตาของส่งรั่งหลินแดงเปียกชื้น

อยู่ๆเธอก็รู้สึกอิจฉาเด็กผู้หญิงที่มองไม่เห็นหน้าคนนั้นมาก แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงคนรักแอบๆคนหนึ่งของเย่เฉิน แต่เย่เฉิน เอาใจใส่ดูแลเธอขนาดนั้น เล่นสนุกเป็นเพื่อนเธอเหมือนกับแฟน คนหนึ่ง นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนาที่สุดมาโดยตลอดหรอกหรอ?