บทที่ 149 เรื่องปวดหัวของลูกสาวมหาเศรษฐี (1)

พอได้ยินเยเฉินเสนอมาอย่างนั้น ซึ่งหวั่นถึงก็ยิ้มตอบว่า “ได้สิคะ ในเมื่อเป็นแก้วแรก งั้นทำให้ฉันเป็นคนเล่าก่อนก็แล้วกัน ว่าดื่ม ทำไม”

พูดไป เธอก็กระแอมวอร์มคอ แล้วยิ้มๆ “แก้วแรกนี้ก็เพื่อ เป็นการขอบคุณคุณ ที่วันนี้ช่วยชีวิตฉันไว้ ช่วยฉันไว้ได้เยอะ มากเลย!

เยเฉันพยักหน้า แล้วยิ้มพูดว่า “ได้ครับ งั้นก็หมดแก้วนี้เลย แล้วกัน ! ”

พูดจบ ก็ยกแก้วไวน์ขึ้น แล้วก็ชนแก้วในมือของซึ่งหวั่นถึง

เบาๆ จากนั้นก็กระดกดื่มจนหมด

ซึ่งหวั่นถึงเองก็ดื่มจนหมดแก้วอย่างสะใจ จากนั้นก็ยิ้มถามเข้ เฉินว่า “คุณเยอะ คุณพูดเหตุผลในการดื่มแก้วที่สองเลยค่ะ ว่า คืออะไร?

“ได้สิครับ” เย่เฉินก็ยิ้มๆ พูดว่า “แก้วที่สองนี้ ก็เพื่อวาสนาก็ แล้วกัน ในโลกนี้ คนที่จะมารู้จักกันได้ ก็คงจะเป็นวาสนา ที่มีต่อ กันมานับพันปี คุณกับผมมีวาสนาต่อกัน แก้วนี้ผมก็ขอดื่มให้กับ วาสนาแล้วกัน ! ”

“ดีค่ะ!” ซึ่งหวั่นถึงยิ้มพูด “ดื่มให้กับวาสนา! ”

จากนั้น แก้วที่สาม ใบหน้าของซึ่งหวั่นถึงก็เริ่มแดงๆ พูดว่า”แก้วนี้ ดื่มให้กับฝีมืออันสุดยอดของคุณเปค่ะ วันนี้ได้เห็นวิธีการ รักษาของคุณเย่ ก็ทำให้ยิ่งสรุปได้ว่า ตอนนั้นที่คุณพ่อสายฟ้ามา ฟาดลงทีวีจึงให้จนตาย ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ คุณเข่จะเล่าเองเลย ไหมคะ”

เยเงินก็ยิ้มตอบไปอย่างนั้น แล้วพูดอย่างล้ำลึกว่า “จะบังเอิญ หรือไม่นั้น สวรรค์รู้ดี ส่วนคนธรรมดาอย่างผมกับคุณ ก็บอกได้ เพียงอย่างเดียว ความลับสวรรค์ไม่อาจเปิดเผยได้

ซึ่งหวั่นถึงก็พยักหน้ายิ้ม แล้วมองหน้าตาอันหล่อเหลาของเ เฉินไม่หยุด ตั้งใจพูดว่า “ดื่มให้กับ ความลับสวรรค์ที่ไม่อาจเปิด เผยได้!”

“ดื่ม ! ”

ดื่มไปหลายแก้ว สีหน้าของซ่งหวั่นถึงเริ่มเมา

ถึงแม้เธอจะคอแข็ง แต่กระดกไปรวดเดียวหลายแก้ว ก็เริ่มมีน เอาเหมือนกัน

ในตอนนั้นเอง ก็ถึงตาที่เธอต้องพูดอะไรบางอย่าง รวมทั้งพูด เหตุผลที่ต้องดื่ม

ซึ่งหวั่นถึงใช้สายตาเมาๆ จ้องมองเเฉิน แล้วก็พูดเรื่อยๆ ว่า “จริงแล้วนะ คุณเย่ ช่วงนี้ฉันเห็นว่า คุณเองก็โอเคเหมือนกันนะ

“อะไรโอเคครับ?” เย่เฉินหัวเราะออกมา แล้วถามอย่างสงสัย ว่า “ที่คุณบอกว่าโอเค หมายถึงด้านไหนครับ?”

“ก็หลายด้านนะ” ซึ่งหวั่นถึงตั้งใจพูด “คุณมีอะไรมากกว่าคนทั่วไปที่ฉันเคยสัมผัส ปกติคนที่ฉันสัมผัสด้วย ถ้าไม่ใช่เป็นพวก ชมเชยฉัน เอาใจฉัน ตามใจฉัน แล้วก็พวกที่จะมาหาผล ประโยชน์อะไรบางอย่างที่ฉันบอกไม่ถูก บอกได้เลยว่าไม่ได้เรื่อง สักคน

“ทำไมละครับ?” เย่เฉินถามอย่างสงสัยอีก “คุณคิดว่าผมไม่ ได้ต้องการอะไรจากคุณหรือครับ?”

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้า แล้วพูดว่า “ฉันคิดว่า คุณมีความก้าวล่วง เรื่องพวกทางโลกไปหมดแล้ว