บทที่ 1388

ผ่านไปสักพัก มีผู้ชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อคนงานสีเทาน้ำเงิน ใส่ ถุงมือและแขนเสื้อสีเทาน้ำเงิน วิ่งมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

เมื่อเข้ามาในประตู เขาก็เห็นหน้าเเฉินทันที เขารีบพูดด้วย

ความตื่นเต้น สวัสดีครับ คุณเย่ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน!

โคบายาชิอิจิโร่อยู่ที่นี่มานานแล้ว ทุกวันเขาทำได้แค่พูดคุย กับลูกน้องไม่กี่คนของท่านหงห้า อันที่จริงเวลาส่วนใหญ่ของเขา คือการอยู่กับสุนัข

เมื่ออยู่ที่นี่นานๆ ทำให้เขารู้สึกเหงามากๆ

เมื่อเขาได้ยินว่าเเฉินมาที่นี่ในเวลานี้ และอยากเจอหน้าเขา ทำให้เขาตื่นเต้นมากๆอย่างบอกไม่ถูก

ตื่นเต้น เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เจอหน้าคนรู้จักหรือเพื่อน มานานแล้ว ถึงแม้เเฉินจะไม่ใช่เพื่อนของเขา แต่ก็นับได้ว่าเป็น คนรู้จักของเขา?

มันเป็นเรื่องยากจริงๆสำหรับเขาที่จะได้เห็นหน้าคนที่เขารู้จัก

เย่เฉินมองหน้าเขา และพูดด้วยรอยยิ้ม : “โคบายาชิอิจิโร่ คุณพูดภาษาจีนได้ดีมากๆ ไม่มีสำเนียงอย่างอื่นเลย ช่วงนี้คุณ น่าจะตั้งใจเรียนภาษาจีนมากๆ ใช่ไหม? ”

โคบายาชิอิจิโร่ยิ้มอย่างเขินอายและพูด : “ช่วงนี้ทุกวันนอกจากเลี้ยงสุนัขแล้ว เวลาที่เหลือฉันก็เอามาเรียนภาษาจีน คน อื่นๆ ในโรงเลี้ยงสุนัขช่วยฉันฝึกพูดและสอนฉันออกเสียง ทำให้ ฉันเรียนรู้ภาษาจีนได้เร็วขึ้น คุณเย่อมฉันมากเกินไปแล้ว!

เยเฉินพยักหน้าและชี้ไปที่โคบายาชิจิโร่ที่คุกเข่าและตัวสั่นอยู่ บนพื้น โดยหันหลังให้โคบายาชิอิจิโร่ เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “โคบายาชิอิจิโร่ วันนี้ฉันพาคนที่คุณรู้จักมาเจอคุณ คุณมาดูสิว่า เขาเป็นใคร

เวลา โคบายาชิจิโร่หวาดกลัวมากๆจนตัวสั่นอย่างรุนแรง ตอนที่เขาได้ยินเสียงของพี่ชาย เขารู้สึกกลัวมากๆ เพราะเขารู้ ว่าตัวเองทําผิดและรู้สึกละอายใจ

เพราะตอนนั้นเขาใช้เงินจำนวนมาก ว่าจ้างนักฆ่าญี่ปุ่นจำนวน มากตามฆ่าพี่ชายตัวเองถึงประเทศจีน

เขาถึงขั้นให้เงินเย่เฉินพันล้านหยวน เพื่อให้เยเฉินฆ่าพี่ชาย ของเขา

แต่เขาคาดคิดไม่ถึงเลยว่า เย่เฉินหลอกลวงเขามาโดยตลอด

เพราะพี่ชายของเขายังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเขากลัวว่าเมื่อพี่ชายเจอหน้าตัวเอง พี่ชายต้องฆ่าเขาให้ ตายแน่ๆ

โคบายาชิอิจิโร่ไม่รู้ว่าผู้ชายที่คุกเข่าต่อหน้าเเฉินและหันหลัง ให้เขาจะเป็นน้องชายของตัวเอง เขาได้ยินเย่เฉินพูดว่าพาคน รู้จักมาเจอหน้าเขา ทำให้เขาสงสัยและเดินไปข้างหน้าและอยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

ไม่มองไม่รู้ แต่เมื่อเขามองใบแล้วเห็นหน้าของโคบายาชิโร่ ทำให้เขาสะดุ้งเหมือนโดนฟ้าผ่าทันที

จากนั้น โคบายาชิอิจิโร่ก็โกรธจนเส้นเลือดปูด

“ชิจิโร่! แกมันไอ้สารเลว! ฉันเห็นแกเป็นน้องมาโดยตลอด ฉันไม่คิดเลยว่าแกอยากได้ชีวิตของฉัน! ฉันจะฆ่าไอ้เดรัจฉาน อย่างแก! ”

โคบายาชิจิโร่กลัวจนหัวหดและตะโกนว่า “พี่ชาย พี่ ชาย! เรื่องนี้โทษฉันไม่ได้! ตอนนั้นท่านพ่อทานยาที่พี่ชายส่ง กลับไป ไม่นานท่านพ่อก็สิ้นใจ ฉันคิดว่าพี่ชายตั้งใจฆ่าท่านพ่อ ฉันก็เลยจะใช้ชีวิตของพี่ชายชดใช้ให้ท่านพ่อ…

โคบายาชิอิจิโร่พุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ จับคอเสื้อของโคบา ยาชิจิโร่ต่อยหน้าของโคบายาชิจิโร่แบบไม่ยั้ง!

ในเวลาเดียวกัน เขาคบฟันและด่าออกมา: “คำพูดโกหกของ แก หลอกคนในตระกูลโคบายา มันอาจจะเป็นไปได้ แต่ถ้าคิดจะ มาหลอกฉัน มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ! ”

“แกคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าแกคิดแผนการอะไรอยู่เหรอ? แกรู้ ทั้งรู้ว่าฉันอยู่ประเทศจีน เพราะฉันอยู่ไกล ไม่สามารถฆ่าพ่อได้ อยู่แล้ว และฉันจะทำเรื่องนี้เพื่อให้แกได้ผลประโยชน์ทั้งหมดเพื่อ อะไร!

“แกรู้ทั้งรู้ว่าหลังจากท่านพ่อเสียชีวิตไปแล้ว ฉันเป็นลูกชายคนโต ฉันจะได้สืบทอดทรัพย์สินของตระกูลทั้งหมด

“ดังนั้นแกก็กล่าวหาว่าฉันฆ่าท่านพ่อ แล้วแกก็ฆ่าฉัน จากนั้น ยึดครองทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลโคบายา “