บทที่ 137 หมอเทวดาชื่อเทียน (1)

บทที่ 137หมอเทวดา เทียน (1)

ขณะนี้ในใจเยเฉันรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

ทีตนเองมาที่นี่ เพื่อเห็นแก่หน้าซึ่งหวั่นถึง มิฉะนั้น ตนเองใน ฐานะคุณชายตระกูลเข่ คุณมันก็เป็นแค่ตระกูลซึ่ง มีสิทธิ์อะไรที่ จะให้ผมมาที่นี่?

ตอนนี้ซึ่งหวั่นถึงก็รู้สึกโมโห แล้วกล่าวว่า “พี่ มีบางสิ่งคุณอาจ จะไม่เชื่อ แต่คุณไม่ควรไม่เคารพ

ซงหรง กล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น เคารพ? ฉันเคารพแต่ ปรมาจารย์ที่มีความสามารถจริง ๆ แต่สำหรับสิบแปดมงกุฎ หลอกลวงคน ไม่คู่ควรได้รับความเคารพจากผมซ่งหรง!”

หลังจากนั้น เขาชี้ไปที่ชายชราที่อยู่ข้างๆเขา แนะนำอย่างภาค ภูมิใจ “ท่านนี้คือคนที่มีชื่อเสียงที่สุดของเจียงหนาน หมอเทว ดา อเทียน และหลานสาวของเขา

เย่เงินเงยหน้าขึ้นมอง ตะลึงเล็กน้อย

สองคนนี้เป็นคนแก่และคนหญิงสาว มองดูเหมือนคู่หลาน แต่เสื้อผ้าที่ของพวกสวมใส่ แตกต่างจากคนอื่นอย่างเห็นได้

ชายชราอายุมากกว่าหกสิบปี สวมเสื้อคลุมผ้าไม้ไผ่สีเขียวสวมแว่นสายตา ไว้เครายาวสีขาว ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เจิดจ้า มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนมีวิชาผ่านการฝึกฝน

ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆเขา อายุประมาณสิบแปดหรือเก้าปี สวม ชุดกี่เพ้านักเรียนหลวม ๆ ผมสั้นตัดผมหน้าม้า ตาสว่างใส ฟัน ขาว และร่างกายเธอเหมือนมีความเย็นแบบคลาสสิกโบราณ แผ่นออกมา

อย่างไรก็ตาม โฉมหน้าของหญิงสาวคนนี้ ทำให้เยเฉินให้ ความสนใจมากขึ้น เพราะในเมืองจินหลิง เซียวซูหนถือเป็น หญิงงามอันดับหนึ่ง หญิงที่มีความงามสูสีกับเธอ เขายังไม่เคย เห็นว่าจะมีสักกี่คน

หากเทียบกับเซียวหวั่น ผู้หญิงคนนี้ตาจะคมกว่าหน่อย และมี ความเย่อหยิ่ง ดูแล้วเป็นคนที่เข้าถึงตัวยาก

เมื่อเห็นเยเฉันมองไปซื้อเทียนพยักหน้าอย่างแผ่วเบา แต่ หญิงสาวนั้นเย็นชาไม่แสดงออกใด ๆ

ซึ่งทรงพูดกับซงหวั่นถึงอีกครั้งว่า “น้องสาว ผมคิดว่าคนที่ คุณพามาอายุน่าจะประมาณยี่สิบต้น ๆ พวกพื้นฐาน หยิน หยาง ห้าธาตุ และภาวะร้อน-เย็น คงทองยังไม่ครบ ก็อ้างตัวเอง เป็นอาจารย์ หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป คนเขาจะหัวเราะเยาะ ตระกูลซ่งของเรา ที่ไม่เชื่อในทักษะทางการแพทย์ แต่เชื่อ ไสยศาสตร์แทน? ”

คำพูดของข่งทรงวี่แฝงด้วยความประชด โดยเขาเล็งไปที่เ เฉิน เย่เฉินตกใจไปชั่วขณะ ทําไมตนเองถึงกลายเป็นคนโกหกหลอกลวงไปได้?

ขณะนี้ ซึ่งทรงจับมือชายชราแล้วพูดว่า “ท่านคือ น้องสาวผม ไม่รู้เรื่องอะไร เนื่องจากอาการคุณปูหนัก เธอจึงรีบหาหมอมา รักษา ท่านอย่าไปถือสาเธอเลย

เทียน กล่าวอย่างถ่อมตัว “คนอายุน้อยไม่ใช่ว่าจะไม่มี ความสามารถ คุณซึ่งก็ไม่ต้องสงสัยคนหนุ่มคนนี้มากนัก

ข่งทรงถอนหายใจและพูดว่า “ท่านซือ คุณไม่รู้อะไร น้องสาว ของฉันคนนี้ ป่วยก็หาหมอไปเรื่อย ซึ่งมักจะถูกคนอื่นหลอกลวง เสมอ”

ตอนนี้สีหน้าซึ่งหวั่นถึงไม่สู้ดี กล่าวว่า “พี่ พูดอย่างนี้ หมายความว่ายังไง? ”

ซึ่งทรงถามกลับ ผมพูดผิดเหรอ? “ผมได้ยินมาว่าก่อนนั้นคุณ

ถูกปรมาจารย์ฮวงจุ้ยหลอกลวง ตอนนี้ยังไม่ตื่นอีกเหรอ?”

“นาย……..” ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกอับอาย

เรื่องของ “อาจารย์สาย” เป็นความล้มเหลวของเธอจริง ๆ ไม่ คาดคิดว่าเธอจะถูกคนที่มาจากฮ่องกงหลอก โชคดีตอนนั้นเเ นอยู่ด้วย ไม่เช่นนั้นคงจะโชคร้ายเป็นแน่

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าซึ่งทรงไม่รู้ว่าเเฉินเป็นคนมี ความสามารถ ดังนั้นเขาจึงกล้าที่จะคุยโม้ต่อหน้าเเฉิน

ในตอนนี้ซ่งทรงวี่พูดกับเเฉินอีกครั้ง “ไอ้น้อง ผมไม่รู้ว่าคุณ หลอกซึ่งหวั่นถึงยังไง แต่อย่าหวังว่าจะหลอกตระกูลซึ่งได้ ท่านชื่อคนนี้บรรพบุรุษสามรุ่นเป็นหมอหลวงในวัง คุณมันก็แค่นักต้ม หุ่นกระจอก ผมแนะนำคุณให้รีบกลับไปโดยเร็ว เพื่อจะได้ไม่หา เรื่องไล่ตัว!”

ใบหน้าของซ่งหวั่นถึงไม่สู้ดีนัก เธอไม่สามารถหาเหตุผลมา หักล้างได้ มันก็จริงอย่างที่พูด เยเฉินนั้นดูเด็กจริง ๆ ด้วยเหตุนี้ มันยากที่จะทำให้คนเชื่อได้ หากเธอไม่ได้เห็นกับตาว่ายเงินนั้น ไม่ธรรมดา เธอก็จะไม่เชื่อเย่เงินเช่นกัน และถ้าเธอยังคงใช้เรื่อ งดูฮวงจุ้ยของเยเฉันพูดต่อไป เธอกลัวว่าเขาจะใช้เรื่องนี้วิพากษ์ วิจารณ์อีก

อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดว่า เยเงินค่อนข้างจะสงบ และ กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮ่า ๆ ไม่เป็นไร คนผู้น้อยอย่างผม เพียงแค่ เฝ้าสังเกตอยู่ข้าง ๆ จะไม่รบกวนการรักษาคนป่วยของหมอ เทวดา”