บทที่ 1348

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบุญคุณความแค้นตอนนั้นของพวกเขา หรือ สัมพันธ์ซับซ้อน ในตอนนี้ เธอจะไม่ก้าวก่ายอีก

เซียวฉางควนเองก็ไม่คาดหวังว่าลูกสาวจะสนับสนุนตนเต็มที่ ไม่ก้าวก่าย ถือเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดที่เขาจะคิดได้แล้ว ดังนั้นเขา เลยพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไอ้หยาชูหน หนูทำได้ถึงขั้นนี้ พ่อก็ ขอบคุณมากแล้วล่ะ!

เซียวซูหนถอนหายใจยาว บอกว่า “นาฬิกาเรือนนี้ที่คุณน้า หานให้พ่อ พ่ออย่าใส่ที่บ้านเลยดีกว่า เดี๋ยวแม่เห็นก็ถามไม่ หยุด”

“เข้าใจเข้าใจ!” เซียวฉางควนพยักหน้าอย่างตื่นเต้น พูดรัวๆ

“ต่อไปอยู่บ้าน พ่อไม่ใส่เรือนนี้แน่!”

เย่เฉินที่นั่งข้างๆ ถึงจะไม่ได้พูดอะไร แต่พอได้ยินมาถึงตรงนี้ ก็อดถอนหายใจโล่งอกแทนพ่อตาไม่ได้

พ่อตาตนไม่ง่ายเลยจริงๆ ที่จริงการที่เขาทนหม่าหลันมาได้ หลายปีขนาดนี้ เหตุผลหลักเพื่อเชียวชูหน

ถ้าไม่ใช่เพื่อลูกสาวตน เขาไม่มีทางทนมาได้ตลอด ดังนั้นพอ มองจากจุดนี้ เห็นได้ชัดเลยว่า พ่อตาตนไม่ได้ไม่มีอะไรเลย อย่างน้อยเขารักเซียวซูหนมากจริงๆ

แถมต่อให้ตอนโดนเซียวชูหนคาดคั้นถาม เขาเองก็ไม่เคยพูดว่า ความอยุติธรรมที่ได้รับมายี่สิบกว่าปีนี้เขายอมทนเพื่อ เซียวซูหน เขาคู่ควรกับค่าที่ว่าความรักของพ่อหนักแน่นดุจ ขุนเขาแล้วล่ะ

พอกลับมา Tomson Riviera เย่เฉินกำลังขับรถเข้าเขต เห็นอิโตะ นานาโกะใส่หน้ากากปิดปากยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า เขต

ถึงหน้ากากจะปกปิดใบหน้าเธอไป แต่เย่เฉินยังคงวิเคราะห์ จากรูปร่าง ทรงผมและความรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้คืออิโตะ นานา โกะ

พอเห็นเขาขับเข้าใกล้ อิโตะ นานาโกะ เดินมาทางเขาหลาย ก้าวอย่างอัตโนมัติ แต่อาจเพราะเห็นเซียวฉางควนและเซียวซู รันในรถ เลยชะงักเท้าไป

เย่เฉันรู้ว่าเมียและพ่อตาอยู่ในรถ และไม่สามารถจอดรถ ทักทายเธอ หรือถามว่าเธอมาหาตนทำไม ดังนั้นเขาได้แต่ขับรถ เข้าไปก่อน คิดว่าอีกสักพักจะหาข้ออ้างออกมาดูหน่อย

รถกลับไปถึงคฤหาสน์ของ Tomson Riviera เย่เฉินยังไม่ทัน จอดรถสนิท เซียวฉางควนก็เก็บนาฬิกาที่หานเหม่ยงให้เขา แล้ว

พอรถจอดสนิท เขารีบเปิดประตูลงรถ เอานาฬิกาในมือไป ซ่อนไว้ในBMWคันนั้นของเขา
เซียวซูหนเห็นแบบนี้ อดถอนหายใจเบาๆไม่ได้ ถามเเฉิน เสียงต่ำว่า “รู้สึกว่าพ่อดูน่าสงสารนะ….หลายปีมานี้เขาคงรู้สึกแย่ น่าดูเลย?”

เยเฉินพยักหน้า “พ่อเขาเก็บกดมายี่สิบหกยี่สิบเจ็ดปี เป็นคน อินนะบ้าไปนานแล้ว”

เซียวซูหนถามเขา “คุณรู้เรื่องนี้นานแล้วใช่ไหม? ทำไมฉัน รู้สึกว่าคุณดูไม่ตกใจเลยสักนิดล่ะ?”

เย่เฉินบอก “ครั้งที่แล้วผมเป็นเพื่อนพ่อไปงานเลี้ยงร่วมรุ่นที่ มหาลัยเขา ก็เลยเคยได้ยินเขาพูดเรื่องนี้กัน

เซียวซูหนพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถามเขาว่า “งั้นทำไมคุณไม่ บอกฉันสักหน่อยล่ะ…

เย่เฉินพูดอย่างเนือยๆว่า “จากนั้นแม่ก็เกิดเรื่องหายตัวพอดี ตอนนั้นคุณเหมือนคนไร้วิญญาณ ในใจคิดแต่จะตามหาแม่ ผมมี หรือจะกล้าหาเรื่องมาใส่คุณอีก?”

เซียวซูหนผงกหัวเล็กน้อย และถอนหายใจออกมาอีก

เย่เฉันคิดถึงอิโตะ นานาโกะที่อยู่หน้าประตูเขต เลยบอกว่า “คุณกับพ่อเข้าไปก่อนนะ ผมออกไปข้างนอกหน่อย”

เซียวซูหนถามอย่างแปลกใจ “ดึกป่านนี้แล้วคุณจะออกไป ทำไมน่ะ?”

เย่เฉินบอก “ผมไปซื้อยาดีท็อกซ์ตับให้พ่อหน่อย เขาดื่มมา ไม่ใช่หรอ!”
เขียวชูหนบอก “ฉันไปดีกว่า”

เย่เฉิน โบกมือปฏิเสธ “คุณเข้าไปเป็นเพื่อนพ่อ เกิดแม่บนเขา อีก คุณจะได้คอยช่วยเตือนอยู่ข้างๆได้