บทที่ 1230

ฉินเอ้าเสงี่ยนหัวเราะบอก “อาจารย์เย่ ได้โปรดเชื่อในฝีมือเอ าเสงี่ยนเถอะค่ะ!”

เยเฉินพยักหน้า ก้าวขึ้นSpeed Boat นั่งลงข้างฉันเอ้าเสงี่ยน ตอนนี้ฉันเอ้าเสงี่ยนกดปุ่มสตาร์ทเครื่อง เรือ V8เครื่องยนต์ เครื่องเรียงตัวกัน เสียงเครื่องยนต์สตาร์ทกระหมพร้อมกัน เสียง เครื่องยนต์ดังซะยิ่งกว่าเสียงซูเปอร์คาร์ซะอีก

ฉันเอ้าเสงี่ยนค่อยๆขับSpeed Boatออกจากท่าเรือ จากนั้น หันมายิ้มทะเล้น ใส่เเฉินพลางว่า “อาจารย์เย่ นั่งดีๆนะคะ!”

พูดจบก็เหยียบคันเร่งจนมิด

Speed Boatทั้งลำพุ่งออกไปข้างหน้าอย่างแรง

ถึงเย่เฉินจะทำใจมาก่อนแล้ว แต่ก็ยังอดตะลึงกับพลังขับ เคลื่อนของSpeed Boatล่านี้ไม่ได้

พื้นน้ำทะเลสาบกว้างขวางมาก ดังนั้นการขับSpeed Boatเลยไม่เหมือนการขับรถบนถนนปกติ ต้องคอยระมัดระวัง ทางเลี้ยวต่างๆ

บนพื้นน้ำ หลับตาขับก็ไม่เป็นปัญหา ทั่วทั้งผืนน้ำกลายเป็น สถานที่ให้ฉันเข้าเสงี่ยนแสดงฝีมือเต็มที่

นิสัยของเธอเดิมก็เป็นแบบผสมผสานความอ่อนโยนและเข้มแข็ง นิสัยแบบสาวฮอตกําหนดไว้แล้วว่าเธอจะชอบกิจกรรมกีฬา ที่โลดโผนโจนทะยานแบบนี้

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ฉันเข้าเสวียนคิดไม่ถึงก็คือ เยเงินกลับทำท่า

นิ่งสงบตั้งแต่ต้นจนจบ มันทำให้เธอค่อนข้างผิดหวัง

ที่เธอเชิญเย่เฉินมาเล่นเรือ เดิมคืออยากเห็นท่าทางเยเฉันตื่น เต้น เพราะคนที่เคยขึ้นเรือลำนี้ของเธอ ไม่มีใครไม่ตื่นเต้นไม่ ตกใจกลัวเลย

เธอรู้สึกว่า ต่อให้เยเงินไม่ตกใจกลัว อย่างน้อยน่าจะตื่นเต้น บ้าง แบบนี้เธอก็สำเร็จแผนกลั่นแกล้งเล็กๆน้อยๆ ในใจละ

แต่เย่เฉินกลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย

ต่อให้เธอขับเรือเร็วจนถึงขีดสุด จนเรือลำนี้เหมือนบินอยู่บน ผิวน้ำก็ไม่ปาน เย่เฉินกลับยังทำหน้านิ่งอยู่ดี

ที่จริงเย่เฉินก็มีตื่นเต้นบ้าง

เพียงแต่เขารู้สึกว่า ตัวเองไม่สามารถเผยความตื่นเต้นแบบนี้ ออกมาต่อหน้าฉันเอ้าเสงี่ยน ไม่งั้นก็เท่ากับโดนสาวน้อยคนนี้บีบ

ไว้ในกํามือ ?

ฉันเอ้าเสงี่ยนเร่งความเร็วไม่หยุด สุดท้ายเพิ่มจนถึงระดับที่ เธอเองก็เริ่มหวั่น เลยเปลี่ยนใจและลดความเร็วลง ทำให้เรือมา หยุดกลางทะเลสาบ เธอเบ้ปากใส่เย่เฉินพลางว่า “อาจารย์เ ปกติคุณไม่เคยตื่นเต้นตกใจกลัวเลยหรือไง?

เย่เฉินหัวเราะบอก “บางทีก็มีตื่นเต้นบ้าง แต่กลัวนี่ไม่เคยเลย
ฉันเอ้าเสงี่ยนรีบถาม “งั้นอาจารย์เย่ คุณจะตื่นเต้นเวลาอยู่ใน สถานการณ์แบบไหนกันแน่นะ? ยกตัวอย่างให้เข้าเรียนรู้หน่อย ได้ไหมคะ? ขอร้องล่ะ! ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าอะไรกันแน่ที่จะทำให้ คนอย่างอาจารย์เย่นเต้นได้….

เยเฉันคิดๆก่อนหัวเราะบอก “คุณหนูใหญ่ตระกูลซง ตอนแรก ให้เช็คหนึ่งร้อยล้านใบหนึ่งกับผม เรื่องนี้คุณรู้ใช่ไหม?”

“รู้สึ!” ฉันเอ้าเสงี่ยนหัวเราะบอก “เป็นเช็คที่พี่หวั่นถึงตอบแทน คุณเนื่องด้วยคุณมอบยาให้กับบ้านเราที่เทียนเซียงของหงห้า ใบนั้น ใช่ไหม?”

เยเฉินพยักหน้า

ฉันเอ้าเสวียนรีบถาม “อาจารย์เย่ แค่หนึ่งร้อยล้านคุณไม่น่าจะ เห็นในสายตานะ ทำไมถึงได้ตื่นเต้นเพราะเช็คใบนั้นล่ะ?”

เย่เฉินหัวเราะบอก “ตอนนั้นผมยัดเช็คหนึ่งร้อยล้านใบนั้นใส่ กระเป๋าอย่างลวกๆ จากนั้นก็ยื่นเช็คมูลค่าหนึ่งแสนแปดหมื่นใบ หนึ่งให้แม่ยายผม

ฉันเอ้าเสงี่ยนถามอย่างไม่เข้าใจว่า “งั้นทำไมต้องตื่นเต้นล่ะ? ยังไงซะสำหรับคุณแล้วหนึ่งร้อยล้านก็ไม่เท่าไหร่

เย่เฉินหัวเราะแผ่วเบาตอบว่า “เช็คมูลค่าหนึ่งร้อยล้านนั้น ต่อ ให้หายไปผมก็ไม่ปวดใจ แต่ถ้ามันตกไปอยู่ในมือแม่ยายผม ผม จะปวดใจจนนอนไม่หลับไปหนึ่งเดือนเต็มเลย”