บทที่ 1229

เยเฉันคิดไม่ถึงว่าฉันเอาเสวียนจะมีSpeed Boatหนึ่งเลยที เดียว

พอเห็นท่าทางกระตือรือร้นของเธอ เขาหัวเราะบอกว่า “ได้ งั้นไปดูกับคุณหน่อยก็ได้ แต่ว่าฝีมือการขับของคุณเป็นยังไงบ้าง ล่ะ? คงไม่พาผมไปทิ้งทะเลสาบใช่ไหม?”

ฉันเอ้าเสงี่ยนพูดอย่างเก้อเขินหน้าแดงว่า “จะเป็นงั้นได้ไงล่ะ คะ อาจารย์เย่ ฉันขับนิ่งมากนะ คุณวางใจได้เลย! ต่อให้คุณ ตกลงในทะเลสาบจริง ฉันจะพาคุณกลับขึ้นมาเองค่ะ

ฉันเอ้างที่ยืนอยู่ข้างๆรีบพูด “พี่ครับ พาผมไปด้วยสิ ผมก็

อยากไป…

ฉันเอ้าตงไม่ใช่น้องชายแท้ๆของฉันเข้าเสงี่ยน ทั้งคู่เป็นแค่ ลูกพี่ลูกน้องทางพ่อ ดังนั้นปกติแล้วฉันเอ้างไม่ได้อาศัยอยู่ใน คฤหาสน์นี้ เพียงแต่แวะมาเป็นแขกบางครั้งบางคราวเท่านั้น

ดังนั้นพอได้ยินฉันเอ้าเสงี่ยนพูดว่า จะไปล่องเรือ เขาก็ทนกลั้น ความอยากไม่อยู่

ฉันเอ้าเสงี่ยนถลึงตาใส่เขา ตวาดว่า “นายจะไปทำไม? ทำไม ต้องมีนายทุกที่เลยหรือไงฮะ?”

ฉันเอ้างเบ้ปากอย่างน้อยใจ อยากจะพูดอะไรต่อ ฉินทางที่ ยืนข้างๆพูดกับเขาว่า “เอ้าตง ตามอามา อามีเรื่องจะพูดด้วย
ฉันเอ้าดงพอเห็นอารองพูดแบบนี้ ก็ไม่กล้าพูดมากอีก พยัก หน้ารับค่าอย่างว่าง่ายว่า “ครับอารอง”

ทางนี้ ฉันเอาเสวียนหันไปคว้าแขนเยเงินอย่างสนิทสนม เอ่ย ปากว่า “อาจารย์เย่ พวกเรารีบไปกันเถอะ ไม่งั้นจะถึงเวลาทาน ข้าวซะก่อน”

เย่เฉินพยักหน้า เดินตามเธอที่ข้างทะเลสาบ

ตอนนี้ ฉินกางพูดเสียงกับฉันเอ้างว่า “เจ้าเด็ก ช่วงนี้ว่า ง่ายกว่าง่ายอยู่หรอก ดันไม่รู้จักสังเกตอะไรซะบ้างเลยหรือไง?

ฉันเอ้างถามอย่างน้อยใจว่า “อารอง ผมทำอะไรอีกล่ะ? ผม ก็ทําตัววาง่าย นา?” ฉินกางพูดเสียงต่ำว่า “โง่หรือไง? ดูไม่ออกหรือไงว่าอากำลัง

พยายามชงพี่แกกับอาจารย์เย? แกยังจะตามไปเป็นก้างขวางคอ

เขาอีก แกคิดจะขัดขวางพี่แกหรือไงล่ะ?”

“ผม….” ฉินเอ้าตงลังเลชั่วครู่ ก่อนพูดเสียงต่ำว่า “อารอง อา จารย์เย่เขาเคยแต่งงานแล้วนะ…”

ฉันกางแค่นเสียง ย้อนถามว่า “แต่งแล้วหย่าไม่ได้หรือไง? ใครกำหนดล่ะ? ขอแค่ต่อไปอาจารย์เย่หย่าแล้วมาแต่งงานกับพี่ สาวแก อาจารย์เย่ก็จะกลายเป็นเขยตระกูลฉินเราแล้วไม่ใช่หรือ ไง?”

ฉันเอ้าตงเบิกตากว้างอ้าปากค้างพักหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า อย่างหน่าย ใจ “เอาเถอะ…อารองพูดถูก…
พูดจบ เขาคิดๆดู ก่อนหัวเราะพูดอย่างภูมิใจว่า “อารอง อาว่า ถ้าต่อไปอาจารย์เย่กลายเป็นพี่เขยผม ผมก็เท่ห์ไม่หยอกเลยสิ ทั่วทั้งจินหลิง ใครจะกล้าหาเรื่องผมอีก?”

ฉินทางหัวเราะแผ่วพูดว่า “ถ้าอาจารย์เยเป็นพี่เขยแกจริง ฉัน ว่า ทั่วทั้งประเทศก็ไม่มีใครกล้าหาเรื่องแกแล้ว!”

ฉันเอ้างตื่นเต้นมาก ปรบมือหัวเราะว่า “ฮะฮะ เยี่ยมไปเลย!” ตอนนี้ฉันเอ้าเสงี่ยนกำลังพายเฉินมาถึงท่าน้ำเล็กริม ทะเลสาบ

ที่นี่มีท่าจอดเรือที่ทำจากเหล็กเบาลาหนึ่ง ในนั้นมีSpeed Boat ขนาดเล็กนำเข้าล่าหนึ่งจอดอยู่

Speed Boatชนิดนี้มีที่นั่งแค่หกที่ ไม่ใหญ่เท่าไหร่ แต่ท้าย

เรือกลับมีเครื่องยนต์ยี่ห้อยามาฮ่าซึ่งมีกำลังถึง 400 แรงม้า

เย่เฉินแทบตะลึง โพล่งออกไปว่า “เรือใหญ่ขนาดนี้ของคนอื่น ปกติมีแค่เครื่องยนต์ 200 แรงม้าหนึ่งเครื่องก็แล่นได้เร็วมาก แล้ว เรือลำนี้กลับติดตั้งเครื่องยนต์ 400 แรงม้าถึงเครื่อง คุณ จะบินหรือไง?”

ฉันเอ้าเสงี่ยนแลบลิ้นแหยหัวเราะว่า “อ่างเก็บน้ำนี่ปกติปิดค่ะ ด้านบนก็ไม่มีเรือลำอื่น ดังนั้นขับเร็วถึงสนุกส

ระหว่างพูด เธอกระโดดเข้าเรือ หัวเราะร่าว่า “เมื่อก่อนตอน ฉันไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศ เห็นพวกคนต่างชาติชอบไป แล่นSpeed Boatที่ใช้เครื่องยนต์แรงๆกัน Ferrari ยังเคยออกSpeed Boatรุ่นRiva Ferrariเลย ฉันเคยขับครั้งหนึ่งตอน อยู่เมืองนอก รู้สึกสนุกมากเลย แต่ว่าเครื่องยนต์แย่ไปหน่อย ดัง นั้นฉันเลยสั่งทํSpeed Boatล่านี้ขึ้นมา เครื่องยนต์ประกอบเป็น เท่าหนึ่งของSpeed BoatของFerrariลย!”

เย่เฉินหัวเราะว่า “พอคุณพูดแบบนี้ ผมเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาหน่อยละ”