บทที่ 1221

ในสายตาฉันเอ้าเสงี่ยนแล้ว ฐานะของเยเฉินเป็นรองก็แค่พ่อ ของเธอ ฉันกางเท่านั้น

แต่เรื่องนี้โค้ชเจ้าไม่รู้

เขายังนึกว่าเมื่อกี้ที่เยเฉินทำแค่บังเอิญเท่านั้น แถมยังโอ้อวด จนฉันเอ้าเสงี่ยนเชื่อเขาสนิทใจ

เขาแค่นเสียงเย็น พูดอย่างไม่แคร์ว่า “เอ้าเสงี่ยน คุณอย่า โดนไอ้หนุ่มหัวหมอนหลอกเอาสิ คนแบบนี้พูดจาโอ้อวดไปเรื่อย แหละ ไม่มีฝีมือจริงๆหรอก ถ้าคุณให้เขาเป็นโค้ชคุณจริงๆ การ แข่งต่อไปนี้ของคุณไม่มีทางชนะแน่!”

น้ำเสียงฉินเอ้าเสงี่ยนพูดขึ้นอย่างโมโห “ฉันไม่อนุญาตให้คุณ พูดถึงอาจารย์เย่แบบนี้นะ! ฝีมือของอาจารย์เยน่ะมีหรือคุณจะ หยั่งรู้ได้ วันนี้ถ้าไม่ใช่อาจารย์เยเตือนฉัน ถ้าฉันฟังกลยุทธ์ของ คุณ ขั้นตอนนี้ฉันคงแพ้การแข่งไปแล้ว ไม่มีทางได้เข้ารอบแปด คนสุดท้าย และไม่มีทางได้แข่งขันต่อไปแน่!”

โค้ชเจ้าคิดไม่ถึงเลยว่า ฉันเอ้าเสงี่ยนจะไม่ฟังคำพูดตนสักนิด

มันทำให้เขาโมโหมาก

แถมฉินเอ้าเสงี่ยนยังพูดถึงกลยุทธ์เมื่อกี้ของตนว่าสู้หนุ่มน้อย เย่ตรงหน้านี้ไม่ได้ มันยิ่งทำให้เขาไม่พอใจหนักขึ้น
เพราะสําหรับคนประเภทเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไปอย่างเขา ต่อให้ฉันเข้าเสงี่ยนใช้แผนกลยุทธ์ของเยเฉิน จนเอาชนะคู่ต่อสู้ ชาวไทยคนนั้นได้ เขาก็ไม่รู้สึกว่า เย่เงินเก่งกว่าเขาตรงไหนกัน

เขายังรู้สึกว่า ถ้าฉันเอาเสงี่ยนใช้กลยุทธ์ของตนเมื่อกี้ เป็นไป ได้มากว่าจะชนะเหมือนกัน แถมจะยิ่งชนะได้ขาดกว่าสวยกว่า เมื่อกี้ด้วย

ดังนั้นเขาเลยบ่นกระปอดกระแปดว่า “เอ้าเสงี่ยน ผมให้ โอกาสคุณดีๆแล้ว อย่าไม่ไว้หน้ากันแบบนี้นะ!

“นักกีฬาที่อยากมาเรียนซานดากับผมต่อแถวยาวขอร้องผม รับพวกเขาเป็นลูกศิษย์ ผมเลือกคุณ มันเป็นวาสนาของคุณนะ ถ้าพลาดผมไปนะ อนาคตของอาชีพคุณก็ถึงจุดจบแล้ว! ต่อไป คุณไม่มีทางได้พัฒนาอะไรแล้ว!”

“ถ้าอนาคตคุณคิดอยากจะเป็นนักกีฬามืออาชีพระดับประเทศ ที่แท้จริง ไม่มีการชี้แนะของผม คงได้แต่นอนฝันกลางวันล่ะ”

ฉินทางไม่คิดเลยว่าโค้ชเจ้าจะพูดจาไม่เกรงใจกันแบบนี้ เขา

ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้นอย่างโกรธๆด้วยเสียงเย็นชาว่า “โค้ชเจ้า

พูดจาเป็นใหญ่เป็นโตจริงนะ คุณถือดีอะไรมารู้สึกว่าลูกสาวผม

เลือกคุณเป็นโค้ช คือวาสนาของเธอกันล่ะ? ผมจะบอกให้นะ

ลูกสาวผมได้รับการชี้แนะจากอาจารย์เนี่แหละ ถึงจะเรียกได้ว่า

มีบุญวาสนาจริงๆ สำหรับคุณ ก็แค่ขยะเท่านั้นเอง!”

เนื่องจากปกติฉินเอ้าเสงี่ยนเวลาอยู่ในโรงเรียนมักทำตัว เรียบร้อยอ่อนน้อมถ่อมตน ดังนั้นคนส่วนมากเลยไม่รู้ฐานะทางบ้านของเธอ และไม่รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของฉันทาง

คนอย่างฉินกางเองก็เป็นคนเก็บตัว ไม่ชอบโชว์หรืออวดรวย เหมือนคนมีเงินอื่นๆ ในจินหลิง ดังนั้นถึงจะมีคนไม่น้อยที่รู้จักเขา แต่ก็ไม่ถือว่าเยอะ

โค้ชเจ้าเป็นโค้ชให้ฉันเข้าเสงี่ยนมาปีกว่า ยังไม่เคยได้เจอฉัน กางเลย และไม่รู้ว่าฐานะบ้านฉันเอาเสงี่ยนดีแค่ไหน เขารู้สึกว่า ฉันเอ้าเสงี่ยนก็แค่ลูกสาวคนธรรมดา แถมน่าจะเป็นไปได้อย่าง มากที่จะคาดหวังกับการฝึกซานดาจนมีชื่อเสียง เลยคิดเอาเอง ว่าจะบีบคั้นอีกฝ่ายยังไงก็ได้

แต่ไม่คิดเลยว่า อีกฝ่ายไม่เห็นเขาในสายตาเลยด้วยซ้ำ แถม ยังบอกว่าตนเป็นขยะอีก

นี่มันทนไม่ไหวแล้วนะ

ดังนั้นเขาเลยพูดเสียงเย็นว่า “ขอพูดเปิดอกเลยนะ ผมเจ้าไห เฉา มีเส้นสายอยู่บ้างในวงการซานดาทั่วประเทศรวมถึงจินหลิ งอยู่บ้าง ถ้าผมอยากดองใครไว้ ก็แค่คำพูดเดียวเท่านั้น ดังนั้น ก่อนจะพูดจากับผม คิดให้ดีๆซะก่อน!