บทที่ 121 บริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ(1)

หวังเจิ้งกางกล่าวอย่างรวดเร็ว “คุณเย่ ตอนนี้มันเป็น ช่วงเวลาเร่งด่วน แล้วมันเป็นเรื่องยากที่จะเรียกรถแท็กซี่ ได้ ถ้าคุณเย่ไม่รังเกียจให้ผมไปส่งคุณนะครับ”

แม้ว่าเซียวชูหรันจะรู้สึกว่าหวังเจิ้งกางแปลกไปนิด แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้ เธอกล่าวอย่างเกรงใจว่า “เป็นการรบกวนประธานหวังเกินไปค่ะ”

“ไม่รบกวน ไม่รบกวนเลยสักนิด” ประธานหวังรีบลง จากรถ มาเปิดประตูรถให้ทั้งสองคนด้วยตัวเอง ด้วย ความรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อเย่เฉินเห็นเช่นนั้น เขาแตะจมูกแล้วไม่ได้พูด อะไร ในใจเขารู้ดีกว่าหวังเจิ้งกางคงไม่ปล่อยโอกาสที่จะ ประจบเขาผ่านไปอย่างแน่นอน เมื่อตนเองต้องการใช้ เขาอยู่พอดี ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธ

มีคนขับรถอยู่ข้างหน้า หวังเจิ้งกางนั่งอยู่คู่กับคนขับ เขาสนทนาสัพเพเหระกับเย่เฉิน

เมื่ออยู่ในรถ เซียวซูหรันฟังทั้งสองคนสนทนากัน รู้สึกสงสัยอยู่ในใจเป็นอย่างมาก

อย่างน้อยหวังเจิ้งกางก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ในเมืองจินหลิง ตำแหน่งของเขาในแวดวงธุรกิจนั้นสูง กว่านายหญิงใหญ่เซียว เป็นคนมั่นคงหนักแน่น แต่เซียว ชู รันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า หวังเจิ้งกางกำลังประจบเย่ เฉิน และประจบจนน่าขนลุก

เธอแอบมองเย่เฉินแวบหนึ่ง ก็เห็นว่าหน้าเขาเป็นปกติธรรมชาติ ไม่ได้ต่อต้านอะไร ทำให้เธอรู้สึกแปลก ใจ

หากพูดตามหลักแล้ว คนธรรมดาหากอยู่ต่อหน้า หวังเจิ้งกางแล้วจะนอบน้อม และประจบเขา แต่เย่เฉินก ลับเฉยเมยจนสามารถกล่าวได้ว่าไม่สนใจหวังเจิ้งกาง เสียด้วยซ้ำไป

สิ่งที่น่าทึ่งไปกว่านั้นคือ หวังเจิ้งกางได้มอบ คฤหาสน์สุดหรูมูลค่ามากกว่า 100 ล้านให้เย่เฉิน มัน แปลกจริง ๆ!

อย่างไรก็ตาม เซียวซูหรันเคยได้ยินมานานแล้วว่า หวังเจิ้นกางเป็นคนที่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์ วันที่5 และ15ของทุกเดือน เขาจะจุดธูปบูชาเทพเจ้าที่บ้าน ซึ่ง พอดีว่าเย่เฉินกำลังศึกษาเรื่องลึกลับพวกนี้ คิดว่าที่หวัง เจิ้นกางปฏิบัติอย่างสุภาพกับ เย่เฉิน ก็คงจะด้วยเหตุนี้

แต่เรื่องความเชื่อไสยศาสตร์พวกนี้ เธอไม่เชื่ออย่าง แน่นอน

สิบนาทีต่อมา รถได้มาหยุดที่ประตูของบริษัทการ ก่อสร้างสั้นเหอ

เมื่อรถได้จอดสนิทแล้ว หวังเจิ้งกางรีบลงจากรถ และเปิดประตูรถให้ทั้งสองคนด้วยตัวเอง

เซียว หนรีบกล่าว “ขอบคุณประธานหวัง” จากนั้น ก็เดินตามเย่เฉินเข้าไปบริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ

“อาจารย์เย่ ผมจะรอพวกคุณอยู่ตรงนี้” หวังเจิ้งกา งกล่าว

เย่เฉินพยักหน้าให้เขา และกล่าวว่า “ขอบคุณที่ส่งพวกเรามาที่นี่ แต่คุณไม่ต้องรอแล้ว เพราะผมก็ไม่รู้ว่าจะ ออกมาอีกทีเมื่อไหร่ คุณกลับไปก่อนเถอะ”

“ไม่เป็นไรครับ เพราะว่าวันนี้ผมไม่มีธุระอะไรอยู่ แล้ว”

หวังเจิ้งกางพยักหน้าและยิ้ม “ช่วงนี้ธุรกิจของ ตระกูลหวังไม่ราบรื่น ทำให้ผมกังวลจริง ๆ หากมีเวลาผม อยากรบกวนปรึกษาคุณ

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “คุณเกิดปีระกาใช่ไหม?ไท่ สุ่ยปีนี้ ปีระกาชงกับปีจอ เมื่อทั้งสองต่อสู้กันก็ต้องบาด เจ็บ คุณไปซื้อสมุนไพรบางอย่างเช่นอ้ายฉ่าว เม็ดโคก กระสุน โกศเขมา และโป่งรากสน แช่อาบหลายครั้ง ทำให้ตุ่มพุพองหาย แล้วก็จะทำให้โชคลาภดีขึ้น ความ อับชื้นภายในเกิดจากความชั่วร้าย และเมื่อความชั่วร้าย รุกราน ไม่เพียงแต่ส่งผลกระทบต่อร่างกาย ยังส่งผลต่อ ดวงด้วย”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ หวังเจิ้งกางตกตะลึง จนตาแทบ ถลนออกมา

เมื่อเย่เฉินกล่าวจบ ก็หันหลังเดินไป

หวังเจิ้งกางรู้สึกตื่นตระหนกตกใจ พึมพำแล้วกล่าว ว่า “พระเจ้า อาจารย์เย่นี่เป็นคนเก่งจริง ๆ! ที่สามารถรู้ ว่าที่ต้นขาของผมมีตุ่มพุพอง แม้กระทั่งภรรยาของผมก็ ไม่รู้ด้วยซ้ำ!”

สีหน้าเขาแสดงถึงความเคารพ เขาโค้งคำนับอย่าง สุดต่อแผ่นหลังของเย่เฉิน

ดูเหมือนว่าที่เขามาพึ่งเย่เฉินนั้น มันมาถูกทางแล้วล่ะ

สีหน้าหวังเจิ้งกางรู้สึกพอใจ และกล่าวอย่างเย็นชา “ ท่านฉิน คุณอย่าคิดว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณเย่ แล้วจะโชคดีน่ะ! ผมอาศัยประจบประแจงเขา ก็ไม่ด้อย ไปกว่าคุณ!”

เย่เฉินเดินเข้าไปในโถง และส่งเซียวชูหรันเข้าไปใน ห้องสัมภาษณ์

เซียวชูหรันเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ ข้างในมีผู้ มาสัมภาษณ์หลายคน เธอกําลังรอคิวอยู่

เย่เฉินอยู่ว่าง ๆ เลยเดินไปรอบ ๆ ห้องโถง เขามอง ไปที่ชั้นล่างจากหน้าต่าง เขาส่ายหัวทันที เมื่อเห็นว่าหวัง เจิ้งกางยังคงรออยู่

ตระกูลหวังนับถือเขาเหมือนบรรพบุรุษ ไม่รู้จะทำยัง

ไงจริง ๆ

ในออฟฟิศ