บทที่ 1203

ต้องให้ตัวเองมาก้มหน้าต่อหน้าสาธารณชนจํานวนมากขนาด นี้ ซุนเต๋องนั้นจึงดูไม่เต็มใจสักเท่าไหร่

ยังไงซะ เขาก็อายุห้าสิบกว่าแล้ว ยังไงมันก็ค่อนข้างน่าขาย หน้าอยู่

แต่พิธีกรดันมากล่าวอย่างจริงจังในเวลานี้อีกว่า “เจ้าบ่าว วัน นี้เป็นวันแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ของท่าน สองครอบครัวจะได้รวมเป็น หนึ่งเดียวกัน ท่านไม่เพียงมีภรรยาที่อายุน้อยและสวยงาม แต่ยัง มีพ่อแม่ที่รักท่านอีกด้วย สำหรับพวกเราชาวจีน ความกตัญญู กตเวทีนั้นสำคัญที่สุดตั้งแต่สมัยโบราณ ดังนั้นคุกเข่าลงกราบพ่อ แม่ จะลังเลทำไมกันเล่า?”

“อีกอย่าง นี่ก็เป็นประเพณีการแต่งงานของจีน ที่จะต้องให้ชา กับพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย”

เมื่อภรรยาของเชว์ซินหลงได้ยินเช่นนี้ สักพักน้ำตาของหล่อน ก็ไหลออกมา

ความจริงการที่ทั้งสองครอบครัวจะร่วมกันสร้างอีกครอบครัว หนึ่งนั้นไม่ใช่เรื่องที่ผิด เพียงแต่ตนไม่อยากจะให้ลูกสาวต้องไป สร้างครอบครัวกับไอ้คนแก่ๆแบบนี้

แต่ตอนนี้ไม่สามารถถอยหลังได้อีก ทำได้เพียงมองดูมันต่อไป เท่านั้น
เมื่อซุนเดอรั่งโดนพูดด้วยคำพูดเช่นนี้จากพิธีกร จะลงเวที ไม่ทันเสียแล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องคุกเข่าลงกับพื้น จากนั้นก้มหัวให้ กับเชว์ซินหลงก่อน พร้อมกับเรียกว่าพ่อ จากนั้นจึงก้มหัวให้แก่ ภรรยาของเซวซินหลงต่อและเรียกว่าแม่

ทั้งคู่มองหน้ากันและหัวใจของพวกเขาหดหูอย่างมาก

ในเวลานี้เอง พนักงานก็รีบนเก้าอี้สองตัวขึ้นมา จากนั้นก็ให้ เซวซินหลงและภรรยานั่งลงข้างกัน จากนั้นพิธีกรก็ได้พูดกับซุน เต๋อวังว่า “เดิมที่ควรจะเป็นการยกน้ำชาให้กับคู่ของทั้งเจ้าบ่าว และเจ้าสาวแต่เนื่องด้วยวันนี้พ่อแม่ของเจ้าบ่าวนั้นไม่ได้มา ดัง นั้นเราจะให้เจ้าบ่าวและเจ้าสาวยกน้ำชา ให้กับพ่อแม่ของฝ่าย หญิงเท่านั้น”

เจ้าสาวที่ร้องไห้ตาแดงก่ำ ได้แต่มาที่ด้านหน้าของพ่อแม่ด้วย ความไม่เต็มใจ คุกเข่าลงข้างซุนเพื่อวิ่ง

พนักงานนำชาสองถ้วยให้พวกเขาทันที ส่งให้ซุนเต๋อวัง ซุน เต๋อวิ่งหยิบถ้วยแล้วพูดกับเซว์ซินหลงด้วยใบหน้าแดงก่ำ “พ่อ ครับ เชิญดื่มชา…

เซวซินหลงที่เกลียดจนแทบไม่ไหว อยากจะเอาน้ำชาสาดใส่ หน้าให้รู้แล้วรู้รอด ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่แม้แต่อยากหยิบถ้วยน้ำ ชาขึ้นมา

แต่เมื่อเขาลืมตาและมองดูก็ได้พบกับเฉินจือข่ายด้านล่าง มองดูมาที่ตนด้วยความมืดมน ทันใดนั้นคอของเขาได้หดตัวลง จากนั้นรีบเอื้อมมือไปหยิบน้ำชาจากซุนเพื่อวิ่งทันที
ซุนเต๋องหยิบชาอีกถ้วยหนึ่งยื่นให้ภรรยาของเซวซินหลง พร้อมกับพูดว่า “แม่ครับ เชิญดื่มชา

ภรรยาของเชว์ซินหลงรู้สึกมีไฟในใจรุ่มร้อนมากกว่าเดิม และ

ไม่เต็มใจอย่างแน่นอนที่จะต้องมาดื่มชาที่เขายื่นอย่างเคารพมา ให้ เลยไม่ได้เอื้อมมือออกไปหยิบ ซุนเต๋องที่ยกน้ำชาค้างใน อากาศ ไม่นานนัก เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบไปที่แขน ในใจของเขานั้น อึดอัดมากขึ้นทุกที

เซวซินหลงรีบขยิบตาให้ภรรยาของเขา สิ่งที่เขากลัวมากที่สุด ในตอนนี้ก็คือ สายตาที่ดูมีอะไรของเฉินจือข่าย

ไม่ว่ายังไงก็ไม่กล้าทำให้เขาโกรธเคือง

ภรรยาของเซวซินหลงพบว่าสามีของตนจ้องมองมาอย่างดุดัน หล่อนจึงทำได้เพียงกัดฟัน เอื้อมมือไปหยิบถ้วยชา และทนดื่มไป

พิธีกรกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “การดื่มซาจากลูกเขยเท่ากับ เป็นการอนุมัติลูกเขยแล้วนะครับ ผมของสัมภาษณ์พ่อแม่ของเจ้า สาวหน่อย ขอถามทั้งสองท่านว่า ท่านพอใจในตัวเจ้าบ่าวไหม ครับ? ”

เชว์ซินหลงถอนหายใจและพูดด้วยดวงตาที่แดงก่ำว่า “พอใจ พอใจ…”

แต่ในใจจริงๆแล้วต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน แต่เขาไม่กล้าที่ จะพูดมันออกไปในตอนนี้

ภรรยาของเซว์ซินหลงได้แต่ทำตามสามีของหล่อน พูดสิ่งที่แย้งกับความต้องการของตนออกไป

เยเฉันเฝ้ามองด้วยความตลก นี่คือค่าของความไร้ความปรานี คิดว่ารวย มีความสามารถก็ดูถูกเรื่องนี้เรื่องนั้นไปเรื่อยงั้นเหรอ คนพวกนี้ก็จะลงเอยจากสิ่งที่ตัวเองทำลงไปทั้งนั้นแหละ

หลังจากที่เรื่องตลกของซุนเต๋อวังและครอบครัวทั้งสามของ เชว์ซินหลงจบลง พิธีกรกล่าวว่า “ต่อไป เราจะเชิญคู่ที่สองของเรา ขึ้นเวทีกันครับ เจ้าบ่าวซุนหงเหว่ยและเจ้าสาวจางเสี่ยวม่าน