บทที่ 1202

พิธีกรยิ้มและพูดว่า “โอ้ ไม่คิดเลยว่าคุณเชว์จะประทับใจมาก ขนาดนี้ คงจะรอการแต่งงานกันมานานมากเลยสินะครับ ทั้งสอง ฝ่ายมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน นี่เป็นการจับคู่ที่พระเจ้าสร้างขึ้นจริงๆ เลยนะครับ ขอให้พวกเราทุกคนปรบมืออวยพรให้คู่บ่าวสาว ความสุขในงานแต่งงาน รักกัน มีอนาคตที่สดใส และชีวิตมีแต่ ความสงบสุขครับ!!

เมื่อเชว์จิ้งจึงได้ยินสิ่งนี้ เธอเกือบจะทรุดตัวลงนั่งยองๆ กับพื้น ใช้อ้อมแขนปิดบังใบหน้าของเธอเอาไว้ พร้อมกับร้องไห้เสียงดัง ออกมา

พิธีกรพูดต่อด้วยอารมณ์ว่า “ดูเหมือนว่าเจ้าสาวของเราจะตื่น เต้นมาก งั้นเรามาสัมภาษณ์เจ้าบ่าวกันหน่อยดีกว่าครับ งั้นเรา มาถามท่านซุนเต๋องกันดีกว่าครับว่าท่านรู้สึกอย่างไรที่ได้ แต่งงานกับภรรยาที่อายุน้อยและสวยงามเช่นนี้? ”

ซุนเต๋อนั่งหัวเราะคิกคักและพูดว่า “ผมตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะ ครับ…”

พิธีกรยิ้มและถามว่า “แล้วท่านซุนเต๋อวัง ในสถานการณ์แบบ นี้ ท่านมีบทกวีบอกความในใจไหมครับ?

ซุนเต๋อ งกล่าวอย่างเขินอาย “ผมไม่เคยเรียนหนังสือ ไม่มี วัฒนธรรมใดๆ เรื่องของบทกวีก็ช่างมันเถอะครับ
พิธีกรกล่าวอีกครั้ง “วันนี้พ่อแม่ของคุณเชว์จิ้ง เจ้าสาวของเรา ก็มางานแต่งงานเช่นกัน ผมอยากจะถามคุณซุนเต๋อวัง ผู้เป็นเจ้า บ่าวว่า ท่านมีอะไรที่อยากจะพูดกับแม่ยายและพ่อตาของท่านใน อนาคตไหมครับ? ”

ซุนเต๋องมองไปที่ด้านล่างเวที มีเชว์ซิงหลงและภรรยาของ เขาที่ดูอยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก เขาได้แต่โบกมือให้อย่าง ระมัดระวัง พร้อมกับพูดว่า “โปรดวางใจ ผมจะดูแลจิ้งจิ้งอย่าง

มีอีกหนึ่งประโยคที่ซุนเต๋องอยากจะถาม แต่ก็ไม่กล้าที่จะ

กาม

เขาต้องการถามเซวซินหลง พ่อตา ในอนาคตของเขาว่าเงิน

สินสอดทองหมั้นห้าสิบล้านนี้ยังถือว่านับอยู่ไหม?

แต่เขากลัวว่าหลังจากที่เขาถามประโยคนี้ เซว์ซินหลงจะขึ้น มาและทุบตนเอง ดังนั้นเขาทำได้เพียงยอมแพ้

ในเวลานี้ พิธีกรกล่าวกับเซวซินหลงและภรรยาทั้งสองคนนี้ว่า “มาเถอะครับ เชิญพ่อแม่ของเจ้าสาวของเซว์จึงขึ้นมาบนเวทีกัน เถอะ! ”

ในเวลานี้ครอบครัวซุนนั้นได้กลายเป็นเครื่องจักรปรบมือที่ซึ่ง ไร้สีหน้าใดๆ

เชว์ซินหลงกับภรรยาจำต้องกัดฟันขึ้นไปบนเวที พิธีกรยิ้มและพูดว่า “โปรดให้พ่อตาและแม่ยายมายืนด้านหน้าของเจ้าบ่าวเลยครับ”

เชวนหลงและภรรยายืนอยู่ด้านหน้าของซุนเต๋อวังด้วย ท่าทางที่ไม่เป็นธรรมชาติ

พิธีกรยิ้มและพูดว่า “เจ้าบ่าวครับ ผมของถามหน่อยว่า คนที่ อยู่อยู่ด้านหน้าของท่านนี้คือใครกัน?

ซุนเต๋องรีบพูดว่า “เป็นพ่อตาและแม่ยายของผมครับ!

พิธีกรยิ้มและพูดว่า “ยังเรียกว่าพ่อตาแม่ยายอยู่เหรอครับ ควรพูดใหม่ไหมนะ? ”

ซุนเต๋องยิ้มอย่างอึดอัดและรีบพูดออกไปว่า “ใช่ๆๆ ควรจะ พูดใหม่”

ขณะที่พูด เขาก็รีบเรียกเซวซินหลงและภรรยาของเขาว่า “พ่อ

แม่!”

ใบหน้าของเชว์ซินหลงนั้นดูน่าเกลียดเป็นอย่างมาก ไอ้ สารเลวน อายุก็พอๆกับตน ยังจะมีหน้ามาเรียกว่าพ่ออีก แม้ว่าตนจะไม่มีลูกชาย แต่ก็ไม่อยากที่จะได้ลูกชายราคาต่ำๆ เช่นนี้

เมื่อพิธีกรเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ จึงรีบพูดต่อว่า “คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ดูจะตื่นเต้นไปด้วยนะครับเนี่ย? ตื่นเต้นจน ลืมตอบเจ้าบ่าวไปเลย นี่ก็เป็นครั้งแรกนะครับที่เจ้าบ่าวได้พูด ใหม่แล้ว พ่อตาแม่ยายจะไม่มีอะไรแสดงสักหน่อยเหรอครับ? ”
เชว์ซินหลงกล่าวด้วยท่าทางที่หดหูว่า “วันนี้รีบร้อนออกมานะ เลยลืมเอาอังเปามาด้วย

ซุนเต๋อวังพูดอย่างเร่งรีบ “ไม่เป็นไรไม่เป็นไรเลย นั่งเปาไม่ ต้องก็ได้ครับ”

พิธีกรยิ้มและกล่าวว่า “ในเมื่อได้เปลี่ยนคำพูดใหม่แล้ว ก็เป็น เจ้าบ่าวที่จะต้องมาเทซา ให้กับพ่อตาแม่ยายนะครับ มา ให้เจ้า หน้าที่นำชาเข้ามาได้เลย!

ซุนเต๋องถามอย่างมง่าม “ต้องก้มหัวด้วยงั้นเหรอ? “