บทที่ 1199

หม่าจงเหลียงพูดพร้อมกับยื่นมือออกมา ขับไล่หญิงแก่สวลี่ฉิน ออกไป

สวีฉินร้องไห้อย่างขมขื่นและพูด : “คุณ…….ยังไงก็ตามคุณ ให้ฉันกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าสักหน่อยนะ!”

หม่าจงเหลียงพูดเสียงเย็น : “คุณผู้หญิงยังคิดจะกลับบ้านไป เก็บอีกเหรอ ผมไม่ถอดเสื้อผ้าบนตัวคุณออกก็ถือว่าไว้หน้าคุณ มากแล้ว! แม่งเอ๊ยยังพูดไร้สาระอีก ถอดเสื้อผ้าคุณแล้วโยนทิ้ง ไปซะ!”

เมื่อสวลี่ฉันได้ยินประโยคนี้ ไม่กล้าพูดมากทันที ทำได้เพียง ถูกหม่าจงเหลียงลากออกไปดังสุนัขตายตัวหนึ่ง

เมื่อเห็นสวลี่ฉินถูกนำตัวไป ท่านหงห้าไปที่เชว์จิ้งจิ้ง กระดิก นิ้วแล้วพูด : “มา คุณมานี่สิ

ในใจเซว์จิ้งจิ้งหนึ่งล้านไม่ยอม แต่ ณ เวลานี้ไม่กล้าขัดคำสั่ง ทานหงห้าสักนิด

ทำได้เพียงเดินไปข้างหน้าอย่างจำยอม และพูดเสียงสั่น : “หง…… ท่านหงห้า……

ท่านหงห้าพยักหน้า ชี้ไปที่เธอกับซุนเต๋อวัง และพูดกับเจ้า หน้าที่ของสำนักงานกิจการพลเรือน “มา ทำเรื่องจดทะเบียน สมรสให้พวกเขาสองคน”
พนักงานถามอย่างตกตะลึงตาค้าง “อ๊า? ทำเรื่องจดทะเบียน สมรสให้พวกเขาสองคน?” “ใช่” ท่านหงห้าพูด : เป็นพวกเขาสองคน จัดการเดี๋ยวนี้

เลย!”

ในขณะที่พนักงานประหลาดใจ ในใจก็อดยืนยันสิ่งที่ตนเอง คิดไม่ได้ ซุนเต๋อนั่งคนนี้อายุ 50 กว่าปี ต้องเป็นชายเครื่องบินรบ ห่วยๆ แน่ ไม่คาดว่าจะพาภรรยาเก่าตนเองกับภรรยาใหม่ ตนเองมาทําเรื่องหย่าและทำเรื่องจดทะเบียนที่สำนักงานกิจการ พลเรือนในเวลาเดียวกัน ตาเฒ่านี้ยังมีความเป็นคนอยู่ไหม?

พนักงานคนนี้เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงไม่สบอารมณ์ กับผู้ชายห่วยๆ มาก ปกติผู้ชายห่วยๆ ประเภทนี้จะทั้งสูงทั้งหล่อ ยังพอเข้าใจได้ สุดท้ายก็เป็นคนมีหน้าตาดีมีเงินทุน แต่ซุนเต๋อวัง คนนี้อายุเกือบ 60 ปีแล้ว แก่แล้วไม่ว่า ยังรูปร่างหน้าตาน่า เกลียด แต่ไม่คิดว่าจะน่าเกลียดขนาดนี้ มีอะไรดีกับอะไรกัน?

แม้ว่าในใจจะไม่พอใจชายแก่คนนี้เป็นอย่างมาก แต่หญิงสาว ก็ไม่กล้าแสดงความรู้สึกออกมา ทำได้เพียงทำเรื่องจดทะเบียน สมรสให้เขากับเซว์จิ้งจิ้งด้วยความคับข้องใจ

ก่อนที่จะจดทะเบียนสมรส อันดับแรกต้องถ่ายรูปแต่งงานก่อน ถึงจะทําเรื่องจดทะเบียนสมรสได้

ดังนั้นทั้งสองคนดูแล้วเหมือนพ่อกับลูกสาวกันมิปาน ทำเพียง ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กันหน้าม่านสีแดง และถ่ายภาพแต่งงาน ออกมาใบหนึ่ง
สีหน้าของเชว์จิ้งจิ้งดูแย่มาก แม้ว่าในใจจะมีความไม่พอใจ เป็นล้าน แต่ในเวลานี้ก็ไม่กล้าแสดงออกมา

ซุนเต๋อนั่งอยู่ในอารมณ์ที่ซับซ้อน สิ่งที่น่าห่อเหี่ยวที่สุดใน สายตา คือควรทําอย่างไรกับเด็กในท้องของเชว์จิ้งจิ้ง?

หรือว่า รอหลังจากกลับบ้าน ก็ชักชวนให้เธอเอาเด็กออก

ในขณะนี้ เชว์ซิงหลงพูดกับซุนเต๋องอย่างอัดอั้น : “เฒ่าแก่ เรื่องวันนี้ ผมจะไม่พูดอะไรแล้ว แต่หลังจากนี้คุณต้องดูแล ลูกสาวของผม ให้ดีที่สุด ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ

ซุนเต๋อวังรีบพูด : “ประธานเชว์วางใจ ผมจะพยายามอย่าง เต็มที่…

เซว์ซิงหลงพูดอีกครั้ง : “นอกจากนี้ เด็กในท้องของลูกสาวผม

ไม่ว่ายังไงก็อย่าเอาออก ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ให้อภัยคุณเด็ด

ขาด! ได้ยินไหม?”

ซุนเต๋อวิ่งหดหู่ในใจ

ไม่ใช่ว่าเป็นคนชนผิวดำหรือ? ทำไมถึงไม่ให้เอาออก คนชนผิวดำอย่างนี้ ปล่อยไว้นอกจากจะทำให้ตนเองอัปยศ ยังทําอะไรได้อีก?

แต่เขากลับไม่กลับขัดขืนเชว์ซิงหลง อย่างไรก็ตาม ธุรกิจ ทั้งหมดของเขาต้องอาศัยการดูแลจากเชว์ซิงหลง ถ้าไปท้าทาย เขาเข้าจริงๆ อย่างนั้นคาดว่ารายได้ของตระกูลซุนทั้งหมดต้อง ได้รับผลกระทบมหาศาลแน่
ดังนั้นเขาทำได้เพียงพยักหน้าตกลง และเปิดปากพูด :

“ประธานเชว์วางใจ เด็กในท้องของเชว์จิ้งจิ้งผมจะไม่ให้เธอเอา ออก” เซว์ซิงหลงจึงวางใจลง แล้วพูด : “รอหลังจากเด็กคลอดออก

มา ถ้าพวกคุณไม่ต้องการ ก็เอามาให้ผมได้ พวกเราคู่สามีภรรยาจะเลี้ยงเอง”