บทที่ 1192

เธอรู้ว่าภูมิหลังของเฉินจือข่ายนั้นใหญ่มาก และรู้ว่าเขาเป็น คนที่พูดค่าไหนคํานั้นแถมยังเป็นผู้มีอำนาจอีกด้วย ถ้าเขา ต้องการขับไล่ตัวเองและครอบครัวออกจากเมืองจีนหลังจริง ๆ เขาจะต้องทำอย่างที่พูดแน่ๆเลย

ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ตัวเองไม่เพียงแต่สูญเสียคู่ชีวิตเท่านั้น แถมยังสร้างความเดือดร้อนให้กับคนในครอบครัวอีกด้วย

ครอบครัวของเธอไม่ได้ร่ำรวยมากนัก ถือว่าพอกินพอใช้ เท่านั้น ถ้าหากพวกเขาถูกไล่ออกจากบ้านเกิดเพราะตัวเองล่ะก็ ชีวิตพวกเขาจะต้องย่ำแย่แน่ๆเลย

ฉันจะไม่ทำให้ตัวเองและครอบครัวต้องลำบากอย่างแน่นอน มิฉะนั้นตัวเองก็จะกลายเป็นหนูข้างถนนที่มักจะถูกผู้คนเฆี่ยนตี นะสิ ?

ในขณะที่เธอตัดสินใจจะทำตามคำสั่งของเย่เฉินอย่างเจ็บ ปวดนั้น เธอก็เห็นจางเสี่ยวม่านที่ยืนอยู่ข้างเธอ

ทันใดนั้นสวีฉินก็รีบวิ่งไปหาจางเสี่ยวม่านราวกับว่าเธอเป็น ผู้ช่วยให้รอดของตัวเอง จากนั้นเธอก็คุกเข่าลงบนพื้นและร้องไห้ ขอความช่วยเหลือจากเธอ “เสี่ยวม่าน ที่ผ่านมาป่าใจร้ายกับ เธอมาโดยตลอด ป้าผิดไปแล้ว ต่อจากนี้ไป ป้าจะไม่คัดค้านการ แต่งงานของเธอกับหงเหว่ยอีกต่อไป โปรดช่วยพูดกับอาจารย์เย่ และขอร้องให้อาจารย์เยยกโทษให้ฉันด้วย ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่เป็นลูกสะใภ้ของขอร้อง

ตอนนี้สวลี่ฉันแล้วว่า ทุกอย่างในวันเกิดจากจางเสี่ยวม่าน หากทำทุกวิถีทางขัดขวางลูกชายตัวเองแต่งงานกับ จางเสี่ยวม่าน อาจารย์จะไม่หา

เหตุผลที่อาจารย์เมุ่งเป้ามาเธอเป็นเพราะทัศนคติเองต่อจางเสี่ยวม่านมาก จึงทำให้โกรธ

กว่านั้น ตัวเองยังบังคับชายแต่งงานกับลูกสาวของ ประธานเชว์อีกด้วย พฤติกรรมนี้คงทำให้อาจารย์เยโกรธเคือง มากนะ

นั่นเป็นเหตุผลอาจารย์ลงโทษตัวเองและต้องการสามี

ตัวเองแต่งงานกับลูกของประธานเชว์

ดังนั้นเสี่ยวม่านก็คือทางเรื่องนี้

หากเธอสามารถเกลี้ยกล่อมให้จางเสี่ยวม่านได้ ทุกอย่างอาจจะสามารถกลับไปจุดเดิมได้

ตอนนี้จางเสี่ยวม่านไม่ว่าควรทำอย่างไรดี เธอเป็นผู้หญิงใจดี และเธอไม่ต้องการให้แม่ของหมั้นตัว

เองต้องสูญเสียทุกอย่างถูกออกจากบ้านเกิดของตัวเอง แต่เมื่อเธอคิดถึงทัศนคติเธอมีต่อตัวเอง จางเสี่ยวม่านรู้สึกกังวลเล็กน้อย

และถ้าหากตัวเองวิงวอนเยเงินเพื่อเธอและเย่เฉิน ให้อภัยเธอ จริงๆ แล้วเธอจะแก้แค้นตัวเองในอนาคตหรือไม่?

เมื่อเห็นสีหน้าที่พัวพันของเธอแล้ว สวีฉันก็รู้ว่าเธอกำลัง กังวลว่าตัวเองจะหาเรื่องเพื่อแก้แค้นเธอในอนาคต

เธอจึงร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าจางเสี่ยวม่าน และอ้อนวอน อย่างเศร้าสร้อยว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันจะรักและทะนุกถนอมเธอ อย่างแน่นอน ต่อไปนี้เธอจะเป็นลูกสาวของฉัน และเราสองคน แม่ลูกจะละทิ้งความโชคร้ายและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และ หากฉันไม่ทำตามสัญญาก็ขอให้ฉันไม่ตายดี!”

จางเสี่ยวม่านใจอ่อนในทันที และเธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ เย่เฉิน

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็พูดตะกุกตะกักกับเย่เฉินว่า “คือ… เย่เฉิน… ไม่สิ… อาจารย์เย่ค่ะ…เย่เฉินมองมาที่เธอและ ขัดจังหวะเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันรู้ว่าคุณจะพูด อะไร แต่ฉันอยากจะบอกคุณว่ามันไม่ใช่เรื่องระหว่างคุณกับเธอ อีกต่อไป แต่มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับเธอ ดังนั้นแม้ว่าคุณจะ ขอร้องแทนเธอมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร ฉันจะไม่ให้เกียรติแก่ คุณในเรื่องนี้ และฉันก็ไม่สามารถให้คุณด้วย!