บทที่ 1156

“ล้อเล่นอะไรน่ะ?!”

ทันทีที่แม่ของจางเสี่ยวเฟิงได้ยินประโยคนี้ ก็หน้ามืดขึ้นมา ทันที!

ร้อยล้าน! นี่มันแนวคิดอะไรกัน?

แค่มีสักหนึ่งล้าน ในสายตาตนก็นับเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยมาก แล้ว มีสิบล้านก็เป็นบุคคลยิ่งใหญ่ที่ไปหาเรื่องไม่ได้แล้ว มีร้อย ล้าน นั่นก็เปรียบเสมือนพระเจ้าแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นคือคนอื่นไม่ใช่เศรษฐีร้อยล้าน แต่เป็นรถสองคัน ที่คนอื่นขับมีมูลค่าร้อยล้าน แค่รถสองคัน ก็มีราคาร้อยล้านแล้ว!

เมื่อถึงนึกจุดนี้ หล่อนก็รีบเอ่ยถาม “ทั้งหมดที่แกพูดเป็นความ จริงเหรอ? รถพิลึกกึกกือสองคันนี้มีราคามากขนาดนี้เชียว?”

จางเสี่ยวเฟิงพยักหน้าปานโขกกระเทียม ลากหล่อนออกมา พลางตอบว่า “ผมจะหลอกแม่ไปทำไม? แม่ไม่ใช่ว่าผมไม่อยาก ได้บ้านแล้ว แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าพวกเราดันทุรัง ไป…หากว่าไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตเข้า ครอบครัวเราเดือด ร้อนแน่!”

แม่ของจางเสี่ยวเฟิงตกใจจนตัวสั่นไปหมดแล้ว รีบคลานขึ้น มาจากพื้นทันที แล้วรีบไปลากสามีตัวเองที่อยู่หน้ารถอีกคันออกมา
พ่อของจางเสี่ยวเฟิง ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ด้วยเหตุนี้จาง เสี่ยวจึงกระซิบบอกริมหูเขาไปรอบหนึ่ง

ทันทีที่เล่าออกไป เขาก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด

ใบหน้าของจางเสี่ยวเฟินเต็มไปด้วยความหวาดผวา กล่าวกับ เยเงินอย่างพินอบพิเทา “ลูกพี่ครับ ขออภัยที่สร้างความวุ่นวาย ให้คุณนะครับ หวังว่าผู้ยิ่งใหญ่แบบคุณไม่ถือสาผู้น้อย…

เมื่อเห็นว่าทั้งครอบครัวล้วนหลบไปอยู่ที่ด้านหนึ่งอย่างรู้ความ แล้ว เย่เฉินถึงได้เอ่ยเสียงเย็นว่า “ช่างเถอะ นับว่าพวกแกรู้ความ อยู่ ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกแกอีก รีบไสหัวไปวะไสหัวไปแล้ว อย่ากลับมาอีก ไม่งั้นก็รับผิดชอบผลที่จะตามมาซะ!”

จางเสี่ยวเฟิงรีบตอบรับอย่างนอบน้อม “ลูกพี่วางใจได้เลย ครับ พวกเราจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้ ไปเดี๋ยวนี้เลย”

เยเฉันไม่สนใจพวกเขาอีก มุดเข้าประจำที่คนขับในรถบูกัตติ เวย์รอน เปิดเครื่อง แล้วสตาร์ทรถ

ตอนนี้เองมือถือของเขาได้รับข้อความWECHATจากเซียวห รัน เนื้อหาคือ “สามี คุณรู้จักเพื่อนที่ทำชุดเจ้าสาวไหม? ฉันอยาก ออกเงินเช่าชุดเจ้าสาวที่ดูดีสักหน่อยให้เสียวม่านสักชุด ชุดเจ้า สาวชุดนี้ของเธอเกินไปแล้วจริงๆ

เย่เฉินรัวนิ้ว ตอบกลับข้อความของภรรยา ให้เป็นหน้าที่ผม เอง”

เขียวชหรับส่งข้อความกลับมาอีกว่า “รูปร่างพอๆ กับฉันเพียงแต่ผอมกว่าฉันไปนิดหน่อย คุณลองดูเถอะ ช่วยแก้ขนาด ให้ฉันด้วยล่ะ ขอบคุณนะคะสามี! ”

เย่เฉินตอบกลับ “เมียจ๋า กับสามีของคุณไม่ต้องเกรงใจกัน ขนาดนี้หรอก”

จากนั้น เขาก็ขับรถไปด้วย พลาง โทรหาซึ่งหวั่นถึงไปด้วย

ถึงอย่างไรเรื่องชุดเจ้าสาวก็เป็นเรื่องที่พวกสาวๆ ใส่ใจกัน ที่สุด เขารู้สึกว่าการถามหากับบอสใหญ่อย่างท่านหงห้าหรือว่า เฉินจือข่าย พวกเขาจะต้องไม่เข้าใจแน่นอน

แต่ว่า ซึ่งหวั่นถึงต้องมีความรู้ทั่วไปในเรื่องพวกนี้แน่นอน ถาม หากับเธอต้องไม่ผิดพลาดแน่

ซึ่งหวั่นถึงคาดไม่ถึงเลย ว่าจะได้รับสายจากเย่เฉินแต่เช้าตรู่

ในใจตื่นเต้นยินดีขึ้นมาทันที

นับตั้งแต่วันเกิดครั้งนั้น หลังจากตนเป็นฝ่ายรุกเข้าจูบเย่เฉิ นก่อน ตนก็ไม่ได้พบหน้าเเฉินอีกเลย หลักๆ ก็คือไม่มีโอกาส และข้ออ้างที่ดีเลย

เดิมทีเธอยังหวาดกลัวอยู่บ้าง เกรงว่าเเฉินจะตีตัวออกห่าง ตน แต่ตอนนี้พอได้รับสายเรียกเข้าจากเขา ก็สงบใจลงได้ทันที

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเอ่ยถามอย่างไม่อาจซ่อนเร้นความยินดีไว้ได้ “ปรมาจารย์เย่ คุณโทรหาฉันมีอะไรเหรอคะ?”

เย่เฉินถามเธอ “หวั่นถึง พอรู้ไหมว่าชุดเจ้าสาวของแบรนด์ ไหนดีที่สุด ในจินหลิง?”
“ชุดเจ้าสาว?!” ซึ่งหวั่นถึงถามอย่างประหลาดใจ “ปรมาจาร ย์เย่ คุณถามหาชุดเจ้าสาวไปทำไมกันคะ?”

เย่เฉินตอบ “เพื่อนสมัยมัธยมของภรรยาผมจะแต่งงานวันนี้ แต่ยังขาดชุดเจ้าสาวดีๆ สักชุดอยู่ ดังนั้นผมเลยอยากสอบถาม คุณว่าช่วยจัดการให้ผมสักชุดได้ไหม?”

ซ่งหวั่นถึงตอบด้วยรอยยิ้ม “ได้แน่นอนค่ะ! ได้เป็นธุระให้ ปรมาจารย์นับว่าเป็นวาสนาของหวั่นถึงแล้ว!”

ว่าจบแล้ว เธอก็กล่าวอธิบาย “ใช่แล้ว ลืมบอกคุณไปเลย ร้าน ชุดเวดดิ้ง VeraWang ที่มีอยู่เพียงแห่งเดียวในทั่วทั้งมณฑลก เป็นธุรกิจที่ฉันลงทุนค่ะ ชุดเจ้าสาวชั้นเลิศมากมายในร้าน VeraWang เป็นคนออกแบบและผลิตขึ้นเองกับมือ คุณทราบ สัดส่วนของเพื่อนนักเรียนของคุณนายไหมคะ? ฉันจะได้จัด เตรียมชุดที่เข้ากับขนาดตัวให้คุณสักชุด”