บทที่ 1145

เมื่อนายหญิงใหญ่เชียวได้ยินว่ายอดราคารวมของรถสองคัน นี้เกินกว่าหนึ่งร้อยล้าน ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน รถสองคัน รวมกันก็มากกว่าหนึ่งร้อยล้านแล้ว นี่มันความคิดบ้าบออะไร กัน? รถสองคันนี้เกือบจะเท่ากับวิลล่าระดับเฟิร์สคลาส ของTomson แล้ว

เธอเสียเงินไปแค่สามล้านหยวนจึงได้รถหนึ่งคัน จนรู้สึกว่ามัน เหลือเชื่อมาก ถ้ามองในแง่นี้ รถยนต์คนนี้ของเยเฉินเหนือกว่า ของเธอสามสิบคัน

นายหญิงใหญ่รู้สึกอึดอัดลำบากใจ

ตอนแรกเธอคิดว่ามาที่นี่เพื่อทำให้คนอื่นอับอายขายหน้า แต่ คาดไม่ถึงว่าจะกลับกลายเป็นการดูหมิ่นตัวเอง

ยังมีคนผลาญเงินจำนวนมากขนาดนี้ไปกับรถราคาแพงเช่นนี้ จริงหรือ หรือว่าเขาเป็นโรคประสาทกันแน่

รถยนต์ที่ทำมาจากทองคำบริสุทธิ์ก็ไม่มีมูลค่าราคาถึงเพียงนี้ นะ?

นายหญิงใหญ่เชียวขุ่นเคืองใจ เซียวไม่หลงที่อยู่ข้าง ๆ กลัว ว่าเธอจะทำอะไรที่น่าขายหน้า จึงรีบช่วยพาเธอเดินกลับเข้าไป

ในรถเบนท์ลีย์

หม่าหลันยืนอยู่บนระเบียง พลางพูดเยาะเย้ยว่า: “อุ๊ย ยายแก่ทำไมคุณไม่หยิ่งยโส ไม่อวดดีแล้วล่ะ คุณนั่งบนรถเบนท์ลีย์แล้ วก็เริ่ดเชิดเลยใช่ไหม?”

นายหญิงใหญ่เชียวหันหลังให้กับหม่าหลัน พลันรู้สึกกระสับ กระส่ายเหมือนหนามทิ่มแทงข้างหลัง

นายหญิงใหญ่เชียวไม่ต้องไม่จำเป็นต้องหันศีรษะกลับไปมอง ก็รู้หมดแล้วว่าตอนนี้หม่าหลั่นจะมองตาของเธอด้วยความรู้สึก เยาะเย้ยดูหมิ่นมากขนาดไหน

นี่เป็นความคิดริเริ่มของตัวเองจริง ๆ ที่ยื่นหน้าไปให้คนอื่น แล้วปล่อยให้คนอื่นทุบตี

หากเธอรู้เร็วกว่านี้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ตัวเองจะหลีกห่างให้ไกล จากบ้านของพวกเขาอย่างแน่นอน

ทำไมเธอต้องมาเจอกับความโชคร้ายอย่างนี้ล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังถูกนั่งหม่าหลันสารเลวนี้สาดน้ำเย็นใส่ อย่างไม่มีเหตุผลเลย

เธอกำลังคิดจะรีบกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่โดยไม่คาดฝันก็ ถูกอ่างน้ำเย็นเทลงมาอย่างกะทันหัน

น้ำเย็นอ่างนี้ไม่เพียงแต่สาดนายหญิงใหญ่เชียวจนเย็นสะท้าน แต่ยังทําให้เสียวไห่หลงกระอักกระอ่วนใจ

หากเป็นยามปกติเซียวไม่หลงจะต้องด่าว่าฝ่ายตรงข้ามแล้ว อย่างแน่นอน แต่ในเวลานี้เขาไม่มีหน้าจะไปตะโกนใส่หม่าหลับได้เลย
หลังจากนั้นเขากระวนกระวายรีบพุ่งขึ้นรถ แล้วขับรถออกไป อย่างเร่งรีบตื่นตระหนก

นายหญิงใหญ่เชียวนั่งอยู่ในรถยนต์นั้นโกรธจัดจนสบดหยาบ คายออกมา แล้วฟาดหน้าด้วยความพลุ่งพล่านจริง ๆ

ในห้องโดยสารเซียวฉางเฉียนก็กลุ้มใจ แล้วพูดว่า “หม่าหลัน นี่น่ารังเกียจจริง ๆ เลย ทุกครั้งที่หล่อนจะใช้เรื่องเฉียนหงเล่นมา บีบบังคับฉัน จากวันนี้ไป ฉันก็ยังไม่รู้ว่าต่อไปเธอจะเปลี่ยนมา จัดการพวกเราอย่างไร! ”

นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่สบายใจมาก ตั้งแต่แรกอู่ตงไหมอบ หน้าที่ให้พวกเขาจัดการเย่เฉินผู้น่าขยะแขยงให้ทรมาน แต่ถึงไม่ คิดว่าตั้งแต่แรกที่ย้ายมา Tomson Riviera ตัวเองก็ถูกเข่เฉิน บีบบังคับ วางแผนทำร้าย โดยเฉพาะเมื่อคราวที่ใช้ดอก แดฟโฟดิลทำเกี๊ยว ก็เกือบจะเอาครึ่งชีวิตของตัวเองเข้าไปเสี่ยง ตาย

เชียวเวยเวยที่อยู่ข้าง ๆ ก็อดถอนหายใจไม่ได้ “คุณย่า ถ้าเรา ไม่สามารถต่อรองกับเย่เฉินได้ ประธานจะเสียความมั่นใจใน ตัวพวกเราและขับไล่เราออกไปไหม?”

“ใช่ คุณย่า!” เซียวไห่หลงพูดอย่างเร่งรีบ “วิลล่านี้ไม่ใช่ของ เราตั้งแต่แรก แล้วอู่ตงไห่ลงทุนกับบริษัทเชียวชื่อของพวกเรา โดยมีเงื่อนไขว่าตงไม่สามารถขอเงินคืนจากเราได้ตลอดเวลา ถ้าเราไม่สามารถจ่ายเขาได้ ถึงตอนนั้นเขาจะฟ้องดำเนินคดีกับ ศาล จนพวกเราต้องปิดตัวลง เรายังต้องล้มละลาย ไม่เหลืออะไรเลย

นายหญิงใหญ่เชียวพยักหน้าอย่างจริงจังมาก

เธอรู้ว่าหลานชายหญิงของตนเองนั้นพูดถูก หากเธอไม่ สามารถช่วยแบ่งเบาภาระของอู่ตงไห้จนสายเกินไป ซึ่งไม่ อาจจะโละเธอทิ้ง

เมื่อเธอคิดมาถึงตรงนี้ ก็กัดฟันแล้วพูดว่า “พวกเรายังต้องหา ทางทำลายจิตวิญญาณของเยเงินอย่างรวดเร็ว””

เซียวฉางเฉียนถามว่า “แม่ ท่านมีวิธีอะไรดี ๆ หรือไม่? “