บทที่ 1113

ทันทีที่คุณท่าน งพูดออกไป บรรดาคนที่ยังต่อต้านการ สืบทอดผู้นำตระกูลของซึ่งหวั่นถึงก็หุบปากเงียบอย่างรู้ว่าควรทำ อย่างไร

พวกเขาเข้าใจเหตุผลอย่างชัดเจนแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเขา และลูก ๆ ของตัวเองไม่มีโอกาสที่จะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูล ข่ง หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าตำแหน่งผู้นำ ตระกูลจะได้รับการสืบทอดจากบุคคลที่มีความสามารถจริง ๆ

เพราะยิ่งผู้นำตระกูลมีความสามารถมากเท่าไหร่ ทุกคนก็ยิ่ง ได้รับเงินมากขึ้นเท่านั้น

แม้ว่าในทุกด้านของซ่งหรงจะค่อนข้างดี แต่ในแง่ของความ

สามารถก็ยังห่างไกลจากทุ่งหวั่นถึงมาก

ไม่พิจารณาถึงอายุของซ่งหวั่นถึงที่ยังเด็ก แต่ความจริงแล้วซึ่ง หวั่นถึงสามารถดูแล และใส่ใจธุรกิจของตระกูลซงได้เป็นอย่างดี

ธุรกิจโบราณวัตถุในมือของเธอเจริญรุ่งเรือง เธอสามารถ ทำให้การค้ากับต่างประเทศมีกระแสที่ดี แม้แต่ครอบครัวของ หลี่เจียเฉิงในฮ่องกงทั้งหมดก็รู้สึกว่า โชคของเธอดีมาก จนวิ่งไป ทําความร่วมมือกับเธอด้วยความสมัครใจ

ในแง่ของความแข็งแกร่ง ซ่งหวั่นถึงก็เหนือกว่าทายาทของ ตระกูลซ่งทั้งหมด แม้แต่ลุงและอาของเธอ
หากเธอมาสืบทอดตระกูลข่ง ทุกคนก็ล้วนเลื่อมใสด้วยใจจริง

เมื่อพวกเขาคิดถึงอย่างนี้ ก็นั่งลงที่ที่นั่งของตนเองในทันที

อาของซ่งหวั่นถึงหลายคนถึงกับพูดว่า “เมื่อเป็นการตัดสินใจ ของคุณพ่อ อย่างนั้นเราก็ไม่มีความเห็น ซึ่งเทียนหมิงและซ่งหรงไม่ได้คาดคิดว่าคนอื่น ในตระกูลจะ

ประนีประนอมในทันทีทันใดอย่างนี้

เพียงชั่วครู่ เขากับลูกชายสองคนก็กลับกลายเป็นโดดเดี่ยว หมดหนทาง

ยิ่งกว่านั้นสิ่งที่คุณท่านพูดก็ช่างน่าเจ็บปวดเกินไปไหม?

หมายความว่าอะไร

หมายความว่าพวกเราสองพ่อลูกไม่มีความสามารถเท่าซึ่ง หวั่นถึงใช่ไหม? ?

ซึ่งเทียนหมิงกัดฟันพูดว่า “คุณพ่อ ตามธรรมเนียมจีนของพวก เรา ตำแหน่งผู้นำตระกูลมักส่งต่อชาย ไม่ใช่หญิง ถ้าคุณพ่อมอบ ตำแหน่งผู้นำตระกูลให้หวั่นถึงแล้ว จะต้องกลายเป็นตัวตลกของ สังคมชั้นสูงอย่างแน่นอน ”

“อ๋อ?” คุณท่านซึ่งถามอย่างใจเย็น “บรรดาแขกในวันนี้ส่วน ใหญ่เป็นชนชั้นสูง ทำไมฉันไม่เห็นพวกเขาหัวเราะล้อเลียนการ ตัดสินใจของฉันเลย

ซ่งเทียนหมิงโต้เถียงอย่างไม่มีเหตุผลว่า “เพราะพวกเขาทั้งหมดเป็นแขก น่าอับอายที่จะหัวเราะล้อเลียนการตัดสินใจของ เจ้าภาพ”

คุณท่านซึ่งยิ้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า: “เทียนหมิง ฉันรู้ว่าคุณ คิดอย่างไร ฉันมอบให้ตำแหน่งผู้นำตระกูลให้หวั่นถึง คุณต้อง ไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ฉันก็ยังจะพูดอย่างนั้น ไม่สำคัญว่าใครจะ เป็นผู้นำตระกูล สิ่งสำคัญคือใครจะสามารถช่วยตระกูลซึ่งทำเงิน ได้มากขึ้น!”

“หวั่นถึงมีส่วนทำงานของตระกูลไม่นาน แต่ทุกคนเห็น ประสิทธิภาพและประสิทธิผลของเธออย่างประจักษ์แจ้ง!”

“ไม่พูดถึงเรื่องอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะหวั่นถึง เราจะร่วมมือกับหลี่ เจียเฉิง ฮ่องกงได้อย่างไร”

“คุณต้องรู้ว่าหลี่เจียเฉิงและลูกชายสองคนของเขามีทรัพย์สิน ที่เปิดเผยและไม่เปิดเผยอย่างน้อยแปดร้อยพันล้านหยวน ตอนนี้ เรากำลังร่วมมือกับพวกเขา และจะมีการพัฒนาและก้าวหน้า อย่างมากในอนาคต!”

“หวั่นถึงเป็นผู้นำทั้งหมดนี้มาให้ตระกูลข่ง!”

คุณท่านซ่งพูดประโยคแล้วประโยคเล่า แล้วชี้ไปที่เย่เฉิน ก่อน พูดอย่างจริงจังว่า “รวมถึงอาจารย์เย่ พวกเราตระกูลซึ่งได้รู้จัก อาจารย์เย่ได้ ทั้งหมดก็เพราะหวั่นถึง! คุณบอกฉันมาสิ ทำไม หวั่นถึงจะไม่สามารถเป็นผู้นำตระกูลซ่งได้”

เมื่อส่งเทียนหมิงถูกคุณท่านซึ่งถาม ก็พูดไม่ออก เขารู้แก่ใจว่า ซึ่งหวั่นถึงเก่งกว่าลูกชายของเขาในทุกด้าน
เก่งกว่าลูกชายของเขา เก่งกว่าเขาด้วยซ้ำ

แม้จะเป็นอย่างนั้น เขาก็ยังทนไม่ได้กับการตัดสินให้ซ่งหวั่น ถึงเป็นผู้นำตระกูลซ่ง

เขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง ในใจว่า “ซึ่งหวั่นถึงเป็นแค่เด็กไร้

เดียงสา คุณคิดว่าหล่อนเป็นนักธุรกิจสาวแกร่งเหรอ?”

“ถ้าคุณต้องการเป็นหญิงแกร่ง คุณสามารถออกจากตระกูลซึ่ง ไปเป็นหญิงแกร่งข้างนอก อย่าขวางทางของฉันในตระกูลข่ง!”