บทที่ 1101

ในสายตาของขงเต๋อหลงยาอายุวัฒนะที่เเฉินหยิบออกมา นั้น เป็นยาเสริมพลังที่ไม่ได้อยู่ในสายตา

แม้แต่ยาแพทย์แผนจีนหนิวหวงอันกง ก็ถูกตั้งราคาไว้สูงมาก สินค้าตัวท็อปที่แพงที่สุดก็เพียงไม่กี่แสน

ถ้าเป็นแบบที่คิดไว้เท่ากับว่ายาอายุวัฒนะของเยเฉิน คือหนิว

หวงอันกง แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้อีก

เมื่อเทียบกับทับทิมนี้มูลค่าเกือบ 130 ล้านหยวน มันอยู่ช่าง ห่างไกลเป็นพันไมล์จริงๆ

ดังนั้น ขงเต๋อหลงรู้สึกว่าเขาได้ชนะเย่เฉินแล้ว

หลังจากที่ขงเต๋อหลงพูดอย่างเย่อหยิ่ง เขายังคงต้องการได้ รับคำชมจากทุกคน แต่เขาไม่ได้คิดว่าว่าทุกคนจะมองมาที่เขา ราวกับว่าเขาเป็นคนปัญญาอ่อน

จะโทษเขาก็คงไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนเดียวในงานเลี้ยงวัน เกิดวันนี้ที่ไม่รู้มูลค่าของยาอายุวัฒนะ

แม้ว่าทุกคนจะรู้สึกว่าขงเต๋อหลงปัญญาอ่อน แต่เขาก็เป็น คุณชายคนที่สามของตระกูลเย่นจึงขง ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้า แสดงออกตรงๆ

อย่างไรก็ตาม ขงเต๋อหลงเขายังคงสามารถเห็นพิรุจได้จากสายตาของทุกคน

เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าสถานการณ์นี้คืออะไร? ที่เขาเรียกกัน ว่ายาอายุวัฒนะมีค่ามากกว่าเงินจริงเหรอ? คงเป็นไปไม่ได้หรอก ของสกปรกเช่นนี้ จะมีมูลค่าเท่าไรกันเชียว

ในขณะนี้ เยเฉันมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “คุณชายขง คุณคงกำลังคิดคำนวณว่ายาเม็ดนี้ของผมมีมูลค่า เท่าไรอยู่สินะ? ”

ขงเต๋อหลงถอนหายใจและพูดออกมา “ในความคิดของผม อย่างมากที่สุดมูลค่า 100,000 !!

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ในกรณีนี้ เราอาจจัดการประมูลเล็กๆ ขึ้นมาตอนนี้!”

ขงเต๋อหลงขมวดคิ้วและถามว่า “ประมูล คุณหมายความว่า

อย่างไร”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “งั้นนำของเราสองคนมาประมูลแข่งที่นี้ เพื่อดูว่าราคาของใครจะสูงกว่ากันในตอนท้าย คุณคิดว่าไง?”

ขงเต๋อหลงหัวเราะอย่างเย็นชา “นี่คุณชายล้อเล่นบ้าอะไร เบี้ย? คุณชายสร้อยคอทับทิมเส้นนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้คุณส่ง หวั่นถึง ผมจะขายมันไปได้อย่างไร

เย่เฉินตอบ “งั้นเอาแบบนี้ ผมมั่นใจว่าสร้อยคอของคุณมี มูลค่า 20 ล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐ ตามข้อตกลงการเดิมพัน ของเรา เพียงแค่ยาของผมขายได้ราคาแพงกว่าสร้อยคอของคุณก็แปลว่าผมชนะใช่ไหม?”

ขงเต๋อหลงหัวเราะออกมา: “ใช่ นายคงไม่ได้อยากประมูลยา อายุวัฒนะของนายที่นี่หรอกนะ นายคิดว่ายาอายุวัฒนะของนาย สามารถขายได้มากกว่า 20 ล้านเหรียญสหรัฐจริงๆเหรอ?”

ขงเต๋อหลงพูดเยาะเย้ยอีกครั้ง “นายนน่ารังเกียจจริงๆ แม้ว่า ยาอายุวัฒนะของนายจะไม่มีมูลค่า แต่ก็เป็นของขวัญวันเกิดของ นายที่ให้กับคุณซึ่งหวั่นถึง นายจะประมูลขายออกไปได้อย่างไร การเล่นเกมแบบนี้ไม่ไร้ยางอายไปหน่อยเหรอ?”

คุณซึ่งหวั่นถึงรู้สึกกังวลทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอเกือบจะพูด โพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว: “ขงเต๋อหลงผมไม่อนุญาตให้คุณพูด อย่างนั้นกับอาจารย์เยู่แบบนี้!”

ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างตกใจ ไม่มีใครคิดว่า ซึ่งหวั่นถึงจะพูด

กับขงเต๋อหลงเพื่อจะปกป้องเยเฉิน

สีหน้าของ ขงเต๋อหลงแสดงออกมาว่าค่อนข้างตกตะลึง ซึ่ง หวั่นถึงกินยาผิดมาใช่ไหม? เมื่อมีคนให้สิ่งที่บังคับเธอแก่เธอ เธอก็ปกป้องซึ่งกันและกันอย่างนั้น

ตนให้สร้อยคอทับทิมราคาแพงแก่เธอ แต่เธอไม่ได้ไว้หน้าเขา เลยสักนิดเลย

อย่างไรก็ตาม ขงเต๋อหลงก็ไม่รู้ว่าซึ่งหวั่นถึงรู้สึกขอบคุณเย่เฉินมากแค่ไหน