บทที่ 1094

ก็แค่คนกระจอกงอกง่อยที่เรียกว่าปรมาจารย์เยคนหนึ่ง ยัง กล้าเผยอตัวมาเทียบชั้นกับเขาอีก เขานับว่าเป็นอาจมอันใดกัน?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็คร้านจะสนใจเย่เฉินอีก ประสานหมัด ให้เฉินจือข่ายแทน “ไม่นึกเลยว่าวันนี้คุณเฉินก็อยู่ที่นี่ด้วย เดิมที ผมเตรียมจะไปเยี่ยมคารวะที่ฝ่ายจินฮานองอยู่พอดีเลยครับ

เฉินจือข่ายตอบเสียงเรียบ “คุณชายสามเกรงใจเกินไปแล้ว ไม่ทราบว่าทำไมคุณชายสามถึงมีเวลาแวะมาที่จินหลิงได้ล่ะ?”

คุณชายสามตระกูลขงมองไปที่ซ่งหวั่นถึงแวบหนึ่ง เอ่ยด้วย รอยยิ้ม น้องสาวของผมเป็นเพื่อนนักเรียนกับคุณหนูหวั่นถึง สมัยที่อยู่เมืองนอกนะครับ ที่ผมมาจินหลิงครั้งนี้ เดิมทีจะมา หารือเรื่องการร่วมมือกับนายผู้เฒ่าตระกูลซง ตอนแรกผม วางแผนไว้ว่าอีกสองวันค่อยมา แต่พอได้ยินว่าวันนี้เป็นวันเกิด ของคุณหนูหวั่นถึง ก็เลยเดินทางมาก่อนกำหนด”

พอเอ่ยจบ เขาก็หยิบกล่องของขวัญที่งดงามยิ่งนักชิ้นหนึ่งออก มาจากกระเป๋าเสื้อ หลังจากเปิดออก ก็เผยให้เห็นสร้อยทับทิมที่ ส่องประกายแวววาวเส้นหนึ่ง แล้วเอ่ยกับซ่งหวั่นถึง “คุณหนูหวั่น ถึง สร้อยคอเส้นนี้ผมเลือกให้คุณเองกับมือเลย ทับทิมที่ประดับ อยู่เป็นทับทิมธรรมชาติที่มาจากแถบแอฟริกา”

ทุกคนต่างมองเขาไปในกล่อง เห็นเพียงว่า ในกล่องจัดวาง สร้อยคนที่งามเลอค่าเส้นหนึ่งไว้ แถมยังประดับด้วยทับทิมขนาดพอๆ กับไข่ไก่ ที่ส่องประกายระยิบระยับ

คนมากมายที่อยู่ในงานต่างอุทานออกมาอย่างไม่อาจควบคุม ตัวเองได้

ทุกคนล้วนเป็นคนที่รู้จักมูลค่าสิ่งของเช่นกัน ทราบว่าทับทิม ชนิดนี้มีค่าควรเมือง

คุณชายสามตระกูลขงมองเห็นทุกคนถูกสร้อยคอทับทิมของ ตนทำให้ตกตะลึง ก็ยิ่งยิ้มอย่างภาพภูมิใจแล้วเอ่ยว่า “คุณหนู หวั่นถึงก็น่าจะรู้นะครับ ทับทิมเป็นอัญมณีชนิดหนึ่งที่มีราคาแพง ที่สุด ในหมู่อัญมณี ราคาในตลาดสากลกะรัตเดียวก็ปาข้าไป หลายหมื่นดอลล่าห์สหรัฐแล้ว โดยเฉพาะทับทิมที่บริสุทธิ์เป็น พิเศษแบบนี้ แถมมันยังมีน้ำหนักถึงยี่สิบหกกะรัตด้วย แถมผมยัง เสาะหาช่าวงจิวเวอรี่ที่ดีที่สุดของทิฟฟานี่ ให้เจียรไนอัญมณีชิ้นนี้ ด้วยตัวเองด้วยนะครับ พร้อมทั้งให้ฝังประดับด้วย มูลค่าของ อัญมณีชิ้นนี้มากกว่ายี่สิบล้านดอลล่าห์สหรัฐ หวังว่าคุณหนูหวั่น ถึงจะพึงพอใจ”

คนมากมายนึกอิจฉาแล้ว ตาแทบจะหลุดออกมา

จัดงานวันเกิดหนหนึ่ง ก็ได้รับของขวัญมูลค่ายี่สิบล้านดอลล่า ห์สหรัฐแล้ว นี่ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ

เพียงแต่ซ่งหวั่นถึงกลับดูคล้ายจะไม่สนใจสร้อยคอเส้นนี้สัก เท่าไหร่ เธอพูดด้วยท่าทางสงบเยือกเย็น “คุณชายสาม สร้อยคอ เส้นนี้มีมูลค่าเกินไปจริงๆ ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”

“มีอะไรให้รับไว้ไม่ได้กันครับ?” คุณชายสามตระกูลกล่าวด้วยรอยยิ้ม ก็แค่สร้อยเส้นเท่านั้น แล้ว หน้าแข้งไม่ร่วงหรอกครับ ผมก็รู้สึกสร้อยเส้นเข้าบุคลิกถึงจำเป็นต้องเกรงใจผม หรอกครับ แค่รับมันไว้ก็”

ซึ่งหวั่นเอ่ยปฏิเสธเกรงใจเกินไปแล้ว กล่าวไม่มีความชอบไม่รางวัล จะรับของขวัญค่าขนาดน้ากคุณเปล่าๆ ได้ยังไงกัน? น้ำใจของคุณฉันเอาแล้ว เพียงแต่สร้อยคอเส้นนี้คุณโปรด นำกลับไปเถอะ

ท่าทีของคุณชายสามตระกูลขงอึมครึมลงทันที เอ่ยถามเธอ คุณหนูซ่ง ระหว่างคุณกับยังอะไรต้องเกรงใจอยู่การมาครั้งไม่ใช่มาร่วมงานวันเกิดแต่มาความ ร่วมมือในเชิงกับตระกูลข่งของด้วย หากเริ่มต้นมาก็เกรง อกเกรงใจขนาด

ซึ่งทรงด้านข้างรีบเอ่ยมา “หวั่นถึง เธอ? คุณชายสามมอบของขวัญที่ขนาดให้เธอแล้ว ทำไมเธอ ถึงหักหาญน้ำใจของชายสามกัน

เทียนหมิงบิดาของซ่งทรงหยักหน้าเช่นกัน หวั่นเธอเห็นหรือไง มีใครล้างจัดงานวันเกิดแล้วได้ของขวัญ ชิ้นใหญ่ขนาดนี้ คุณชายสามมีน้ำใจมากแล้วนะ”
ซึ่งหวั่นถึงเอ่ยยืนกราน “ทราบดีว่าของขวัญจากคุณชายสาม มากน้ำใจเหลือเกิน ดิฉันก็รู้สึกขอบคุณอย่างยิ่งเช่นกัน แต่ของ ขวัญที่มีราคาสูงขนาดนี้ฉันรับไว้ไม่ได้จริงๆค่ะ ยังคงต้องขอให้ คุณสามอภัยด้วย นี่เป็นปัญหาด้านจริยธรรมส่วนตัวของดิฉัน และไม่ได้มีอคติอะไรต่อคุณชายสามหรือว่าสร้อยคอ ทั้งสิ้น ขอ ความกรุณาจากคุณชายอย่าได้เข้าใจผิดไป

ในตอนนี้คุณท่านซึ่งก็ยื่นมือเข้ามาคลี่คลายแล้ว “คุณชาย สาม ของขวัญชิ้นนี้ของคุณราคาสูงเกินไปหน่อยแล้วจริงๆ หวั่น ถึงเลยไม่สะดวกจะรับไว้ ก็เป็นเรื่องที่พบเห็นกันทั่วไป ขอให้คุณ ช่วยอภัยด้วย”

คุณชายตระกูลข่งขมวดคิ้วเอ่ยถาม “นายผู้เฒ่าเย่ คุณกับคุณ หนูหวั่นถึง คิดจะดูหมิ่นผม หรือว่าดูหมิ่นตระกูลขงของพวกเรา กัน?”