บทที่ 1093

ในไม่ช้า ชายหนุ่มที่แต่งตัวสง่าดูดีคนหนึ่ง สาวเท้าก้าวเข้ามา ภายใต้วงล้อมของดนตระกูลซ่ง ซ่งหรง และพ่อของเขาซึ่งเทียนหมิง ตามประกบซ้ายขวาของ

ชายหนุ่มคนนั้นอยู่ตลอด ดูกระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัดยิ่ง

ส่วนคุณท่านซึ่งและซ่งหวั่นถึงก็ติดตามอยู่ที่ด้านหนึ่ง เพียงแต่ ท่าทีของซ่งหวั่นดูค่อนข้างเย็นชาเล็กน้อย

เย่เฉินมองชายหนุ่มคนนั้น อายุประมาณยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด ท่าทางเย่อหยิ่งนัก

เฉินจือข่ายที่อยู่ด้านข้างเอ่ยเสียงเบา “ผมว่าคุณชายสามคนนี้ ให้เขารู้สึกเหมือนมังกรที่มาเยือนบ่อปลา เขาต้องคิดไม่ถึงแน่ๆ ว่ามังกรที่แท้จริงอย่างนายน้อย จะแฝงกายอยู่ในบ่อปลาเล็กๆ อย่างเมืองจินหลิงแห่งนี้

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง ไม่ได้แสดงความเห็นต่อคำพูดของ เขา อันที่จริงเย่เฉินไม่ได้ใส่ใจคนที่วางมาดใหญ่โตอยู่ตรงหน้าตน

เลย

ต่อให้คนอื่นจะวางมาก ใหญ่โตแค่ไหน นั่นก็เป็นเรื่องของตัว คนอื่น ขอเพียงไม่ล้ำเส้นมาหาตนคิดจะตลบตะแลงยังไง ตนก็ คร้านจะสนใจเขา
ในกลุ่มคนมีเสียงอุทานด้วยความประหลาดใจเป็นระลอก ใครก็คาดไม่ถึงกันทั้งนั้นว่า คุณชายสามตระกูลขงจะมาจริงๆ

มีตระกูลปลายแถวบางส่วนในบรรดานที่อยากจะสานสัมพันธ์ กับตระกูลขง สายตาที่พวกเขามองคุณชายสามตระกูลขอ ราวกับแมวตะกละที่เห็นของคาวไม่มีผิด

คนตระกูลซึ่งเดินเข้ามาในงานเลี้ยงพร้อมกับคุณชายสาม ตระกูลขง คุณท่านซ่ง พาเขาไปพบเเงินก่อนเป็นอันดับแรก แนะนำต่อเย่เฉินอย่างสุภาพน้อบน้อม เอ่ยว่า “คุณชายสาม ท่าน นี้คือปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ ในเมืองจินหลิง เป็นผู้มี พระคุณที่ช่วยเหลือคนตระกูลซึ่งเอาไว้ เช่นเดียวกันกับคุณ ล้วน เป็นคนหนุ่มที่มีพรสวรรค์ทั้งคู่ เป็นหงส์มังกรในหมูมนุษย์”

สายตายของคุณชายสามตระกูลขงมองประเมินร่างของเย่เฉิน แวบหนึ่ง รู้สึกว่าไอ้หนุ่มนี้ก็ดูไม่มีจุดไหนสะดุดตาเลยสักนิด การ แต่งตัวก็ไม่ต่างไปจากคนทั่วไปเลย

ขณะที่คุณชายสามตระกูลขงคิดจะพูดจาเหยียดหยามเย่เฉิน

สักประโยคสองประโยค แต่ที่คาดไม่ถึงคือ เมื่อเหลือบมองด้าน ข้าง จะได้เห็นเฉินจือข่ายเข้า คุณชายสามตระกูลขงย่อมรู้จักเฉินซื้อขาย ถึงอย่างไรเงินซื้อ

ขายก็เป็นคนของตระกูลเย่

และอิทธิพลของตระกูเย่ก็แข็งแกร่งกว่าตระกูลขงมากมาย เหลือเกิน ต่อให้ตระกูลขงก็ยังมีใจอยากประจบประแจงตระกูล เย่เช่นกัน ดังนั้นพอเขาเห็นเฉินจือข่ายอยู่ที่นี่ ก็ประหลาดใจขึ้นมา

จากนั้นเขาก็มองไปที่เย่เฉิน รู้สึกว่าจู่ๆ การที่เฉินจือข่ายมาอยู่ ที่นี่ ไอ้หนุ่มนี้ก็แซ่เย่ ถ้างั้นเขาจะใช้นายน้อยของตระกูลเย่หรือ เปล่านะ?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ คุณชายสามตระกูลขงก็เอ่ยกับเเฉินอย่างมี มารยาทว่า “ไอ้หยา ที่แท้ก็นายน้อยเยนี่เอง ได้ยินชื่อเสียงมา นานแล้ว ช่วงก่อนผยังอยากจะไปเยี่ยมเยียนที่ตระกูลเยอยู่เลย แต่ไม่สมปรารถนามาโดยตลอด ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะได้พบนาย น้อยเย่ที่นี่”

เย่เฉินยิ้มบางๆ แวบหนึ่ง เอ่ยขึ้นว่า “คุณผู้ชายท่านนี้น่าจะจำ คนผิดแล้วล่ะครับ ผมไม่ใช่นายน้อยของตระกูลเย่ แค่บังเอิญแซ่ เย่เท่านั้น”

คุณชายสามตระกูลขงรีบมองไปที่เฉินจือข่ายทันที เอ่ยถาม อย่างแฝงความเคารพนบน้อยไว้หลายส่วน “คุณชายเงินครับ คุณเป็นคนตระกูลเย่ ท่านนี้ใช่นายน้อยของตระกูลเย่หรือเปล่า ครับ?”

เฉินจือข่ายเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณก็ได้ยินปรมาจารย์เข่พูดแล้ว นี่ เขาแค่บังเอิญแซ่เย่เท่านั้น

คุณชายสามตระกูลขงพยักหน้า ยามที่มองเเฉิน แววตาก เต็มไปด้วยความดูหมิ่นอยู่หลายส่วน