บทที่ 1091

หลังจากนัดแนะกับฉันเอ้าเสงี่ยนแล้วว่าจะไปดูเธอแข่งแน่นอน เยเฉินพาเธอกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง

ตอนนี้ในสถานที่จัดเลี้ยงมีแขกเหรือบางส่วนมาถึงแล้ว

บรรยากาศค่อยๆ คึกคักขึ้นเรื่อยๆ

คุณท่านซึ่งได้ยินว่าเย่เฉินมาแล้ว ก็รีบออกมาถามไถ่ทักทาย แต่ตอนที่เขามาถึง เย่เฉินก็ตามฉินเอ้าเสงี่ยนออกไปแล้ว

ทันทีที่เเฉินกลับไปถึง คุณท่านเก็ปรี่เข้ามาหา เอ่ยอย่างปิติ ยินดี “ไอ้หยาปรมาจารย์เฉิน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน!

เมื่อเย่เฉินเห็นคุณซ่ง ก็ยิ้มน้อยๆ “คุณท่านซึ่ง ท่านยังดูเฉียบ

แหลมแข็งแรงมากเลย ระยะนี้สุขภาพไม่เลวเลยใช่ไหมครับ?”

คุณท่านซึ่งเอ่ยด้วยสีหน้าที่เปี่ยมด้วยความซาบซึ้ง “ปรมาจาร ย์เย่ ติดค้างคุณมากมายเหลือเกิน ที่ทำให้ตาแก่ที่เป็นไม้ใกล้ฝั่ง อย่างฉันสามารถกลับมาแข็งแรงสดชื่นได้อีกครั้ง

ว่าแล้ว ก็เอ่ยถามเย่เฉินอีกครั้ง “ปรมาจารย์เย่ ช่วงนี้คุณ สบายดีไหม?”

เย่เฉินพยักหน้าเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ผมสบายดีครับ หมือนเดิม ทุกอย่างเลย”

คุณท่านซึ่งเอ่ยอย่างมีลับลมคมใน “ปรมาจารย์เย่ ที่คุณผิดใจกับตระกูลอยู่ในครั้งก่อน ก็เริ่มขึ้นหลังจากงานเลี้ยงวันนั้น ตระ กูลไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้คุณใช่ไหม?”

เย่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พวกเขาจะสร้างความลำบากแล้วยัง ไงล่ะครับ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ต่างจากตัวตลกกลุ่มหนึ่งเท่านั้น”

ท่าทีของคุณท่านซึ่งเต็มไปด้วยความชื่นชม

เขารู้ว่าเยเฉันมีความสามารถล้นฟ้า ถึงแม้ตระกูลอู๋จะเป็น ตระกูลอับดับหนึ่งแห่งเจียงหนาน แต่ก็ไม่อาจทำอะไรเยเฉินได้ อยู่ดี

ในตอนนี้เอง ซึ่งทรงเดินเข้ามา เอ่ยกระซิบข้างหูคุณท่าซึ่ง

“คุณปู่ คุณชายขงจากตระกูลขงแห่งเช่นจึงมาแล้ว” คุณท่านซึ่งเอ่ยด้วยสีหน้าประหลาดใจ “คุณชายขงมาจริงๆ

น่ะเหรอ?”

“ใช่แล้ว” ซึ่งทรงตอบ “รอของคุณชายขง คฤหาสน์มา คาดว่าจะถึงในเร็วๆ นี้ เพิ่งเข้าเขต

คุณท่านซึ่งพยักหน้า “ไปเรียกหวั่นถึงมา พวกเราจะออกไป ต้อนรับพร้อมกัน

พอเอ่ยจบ เขาก็หันกลับมา เอ่ยกับเย่เฉินด้วยสีหน้าขออภัย “ปรมาจารย์เย่ อภัยให้ตาแก่ด้วย ทักทายได้ไม่ทั่วถึง ยังมีแขก สําคัญมาอีกคน เดินทางไกลมาจากเย่นจิง ฉันต้องออกไป ต้อนรับสักหน่อย

เย่เฉินก็ไม่ได้ถือสาอะไร พยักหน้ารับเบาๆ
กลับเป็นเงินจือข่ายที่อยู่ข้างที่ประหลาดใจอยู่บ้าง เขากระซิบ บอกเย่เฉินว่า “นายน้อยครับ ตระกูลขงแห่งเย่นจิง เป็นตระกูล ชั้นนำ เป็นตระกูลชั้นรอง ขุมกำลังที่แท้จริงอยู่ที่อันดับหกหรือ อันดับเจ็ดของเมืองเย่นจิง ถึงแม้จะห่างชั้นกับตระกูลเข่มากนัก แต่ทรัพย์สินของพวกเขาเพิ่มขึ้นถึงห้าหกแสนล้านเลย ตระกูลซ่ง เพิ่งแสนล้านต้นๆ เท่านั้น ว่ากันตามเหตุผลแล้วตระกูลซึ่งน่าจะ ไม่เห็นตระกูลซึ่งอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าทำไมคุณชาย ของพวกเขาถึงมาที่นี่ได้

เย่เฉินยิ้มบางๆ เอ่ยตอบ “ถึงแม้ผมจะไม่ทราบสถานการณ์ โดยละเอียดของตระกูลขง แต่ตระกูลขงมีอำนาจขนาดนี้ สถานที่ เสือหมอบมังกรซ่อนอย่างเมืองเป็นจิง ถ้าคิดจะเหยียบเข้าไปอีก นั่นคงยากเย็นยิ่งกว่าปืนขึ้นสวรรค์เสียอีก หากว่าอยู่ในสภาพที่ แผ่ขยายไปทั่วท้องถิ่นเดิมแล้ว คุณคิดว่าพวกเขาจะทำยังไงล่ะ?”

เฉินจือข่าย ใคร่ครวญอย่างละเอียด เอ่ยตอบ “ถ้าหากว่าใน ท้องถิ่นแผ่ขยายเต็มที่แล้ว ถ้างั้นก็มีแต่ต้องบุกเบิกไปยังพื้นที่ ข้างเคียง”

พอพูดไปแล้ว เขาก็เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “นายน้อย ความหมายของคุณคือเป็นไปได้ว่าตระกูลขงอยากจะบุกเบิก ขยายมายังจินหลิงเหรอครับ?”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “จินหลิงเป็นแค่ทางผ่านสายหนึ่ง เท่านั้น คนในตระกูลจงคงคิดมาคิดมาดีแล้วแน่นอนตอนนี้เป็น โอกาสดีที่จะขยายลงมาทางใต้”
“เพราะว่าตระกูล พ้นจากตำแหน่งตระกูลอับดับหนึ่งแห่งเจียง หนานแล้ว กุญแจสำคัญในตอนนี้คือสุดท้ายแล้วใครจะได้เป็น ตระกูลอับดับหนึ่งของเจียงหนาน ขุมกำลังของตระกูลซ่งถึงแม้จะ อ่อนแอไปบ้าง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเลย

“หากว่าผมเป็นคนคุมบังเหียนของตระกูลขง ผมก็จะมองหา ตระกูลที่ขุมกำลังค่อนข้างไม่เลวเลยสักตระกูลหนึ่งในเจียงหนาน ช่วยเหลือให้พวกเขาได้กลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเจียง หนาน ขณะเดียวกันก็ทำให้พวกเขาจงรักภักดีต่อตัวเองไปด้วย กลายเป็นขุมกำลังจากภายนอกของพวกเขา”

“พูดอีกอย่างคือ เท่ากับว่าเองได้ยื่นมือเข้ามาสู่เจียงหนาน แล้ว ขณะเดียวกันก็ได้หยั่งรากสร้างฐานลงในเจียงหนานด้วย

เฉินจือข่ายเอ่ยขึ้นว่า “นายน้อยครับ ผมเข้าใจความหมาย

ของคุณแล้ว เห็นแบบนี้แล้วตระกูลขงน่าจะเล็งตระกูลซ่งไว้ คิดจะ

ร่วมมือกับตระกูลซ่ง”

เย่เฉินพยักหน้า “ตอนนี้คนตระกูลขงมาเข้าร่วมงานเลี้ยงวัน เกิดคุณหนูตระกูลซ่ง ผมคิดว่าพวกเขาคงมีความคิดลึกซึ้ง ถึงขั้น ที่อาจคิดแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลซ่ง”