บทที่ 1087

ในเวลานี้ ที่บรรดาแขกเหรื่อเหล่านี้มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิด ของซ่งหวั่นถึง โดยเฉพาะ ความจริงแล้วคนที่ลึกๆ ในใจกำลัง เฝ้ารออยู่ก็คือเย่เฉิน

ใครๆ ก็รู้กันทั้งนั้น ช่วงก่อนที่พ่อลูกตระกูลมาเมืองจีนหลัง ได้เกิดความขัดแย้งกับเย่เฉินเข้า

ในงานแซยิดของท่าซุง เย่เฉินถึงขั้นที่หักมือข้างหนึ่งของอู๋ซิน ต่อหน้าผู้คน

ต่อมา เงินจือข่ายออกหน้าให้ถึงขั้นที่ขัดแข้งขาของพวกเขา สุดท้ายแล้วพ่อลูกคู่นี้ก็ต้องหนีกลับซูหังอย่างหัวซุกหัวซุน

นับตั้งแต่นั้นมา ทุกคนก็รู้สึกว่าปรมาจารย์เยเฉินช้างไม่ฟ้า ไม่เกรงดินเลย แม้แต่ตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนานก็ไม่อยู่ใน สายตา

ตอนนั้นคนมากมายยังกังวลกันอยู่เลย กังวลว่าสุดท้ายแล้ว ปรมาจารย์เย่จะสู้ตระกูลที่ร่ำรวยมีอำนาจไม่ไหว

แต่ที่นึกไม่ถึงคือ ภายในระยะเวลาสั้นๆ ตระกูลก็ร่วงตกลง มาจากตำแหน่งตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนานแล้ว

แถมระยะนี้ตระกูลอู๋ก็เกิดเรื่องขึ้นมากมายเกินไปจริงๆ เริ่มจากได้รับผลกระทบอย่างมหาศาล เนื่องจากมีชื่อเกี่ยวกับสํานักขอทาน

ต่อมาคือพวกเขาส่งยอดฝีมือไปที่ภูเขาฉางใบอย่างต่อเนื่อง ทว่าล้มเหลวมาโดยตลอด หนสุดท้าย แม้แต่ไม่ตายขนานแท้ของพวกเขา และเป็นที่

พึ่งพาสุดท้าย…แปดราชันนภา ล้วนสิ้นชีพไปหมด

ตระกูลในตอนนี้ ถึงขั้นที่ไม่อาจอยู่ในระดับของตระกูลชั้นนำ ได้แล้ว แม้แต่ตระกูลซึ่งก็ยังเหนือกว่า ล้วนห่างชั้นกันไกลยิ่ง

ถึงแม้จะไม่มีหลักฐานว่าทั้งหมดนี้มีสาเหตุมาจากเย่เฉิน แต่ ในใจของทุกคน ทุกอย่างนี้นับว่ามีที่มาจากเย่เฉิน

ในสายตาของพวกเขา มีเพียงปรมาจารย์เย่ที่มีความสามารถ เช่นนี้

โดยเฉพาะเฉินจือข่าย เขาอยู่ที่เชิงเขาฉางไย ได้เห็นเองกับตา

ว่าเย่เฉินสังหารแปดราชันนภาด้วยกำลังของเขาเช่นใด

ดังนั้นในเวลานี้ ในสายตาของเขา เย่เฉันคือเทพ เทพที่อยู่ เหนือทุกสรรพสิ่ง!

คนแรกสุดที่เดินเขาไปหาเเฉิน ก็คือเฉินจือข่าย

เขารีบก้าวเข้าไปเย่เฉิน ถึงขั้นที่อยากจะคุกเข่าให้เเงินก่อน สักครั้งใจแทบขาด

เนื่องจากวันนั้นที่ภูเขาฉางไบ เย่เฉินได้สร้างความตื่นตะลึง มหาศาลให้แก่เขา ล้มล้างโลกสาสน์ทั้งหมดของเขาไปอย่างสิ้นเชิงเพียงแต่เขายังคงทราบว่าต้องสํารวมท่าที เห็นเเงินแล้วก็ เพียงทําท่าทางเกรงอกเกรงใจ เรียกขานอย่างเคารพนบน้อบว่า ปรมาจารย์เป

ถ้าไม่รู้ว่าเขาเป็นคนของนายน้อยตระกูลเย คงหลงนึกว่า เฉินจือข่ายก็อยากให้เขาช่วยดูฮวงจุ้ยหรือว่าอื่นใดให้เสียแล้ว

ที่ตามเข้ามาติดๆ เลย ก็คือหวังตงเสงี่ยนในชุดเดรสเซ็กซี่สี เงินยวง

ไรความทรงจําของเย่เฉิน หวังตงเสงี่ยนเป็นสาวสวยที่มีความ

เป็นมืออาชีพที่ค่อนข้างตัดขาดจากเรื่องทางโลกประเภทนั้น

แต่วันนี้หวังตงเสงี่ยนกลับแต่งตัวเซ็กซี่เย้ายวนอย่างยิ่ง แถม เอยังสลับบุคลิกได้ดีเป็นพิเศษด้วย ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน หากว่าได้เห็นหวังตงเสวียนในตอนนี้เข้า คงนึกว่าตัวตนดั้งเดิม ของเธอก็เป็นเทพธิดาผู้เซ็กซี่คนหนึ่งอยู่แล้ว

หวังตงเสงี่ยนย่อมทราบถึงฐานะนายน้อยสกุลเย่ของเย่เฉิน แต่ฐานะปรมาจารย์เย่ของเยเฉันเธอกลับรู้น้อยยิ่ง

อย่างไรก็ตาม ตัวตนของเธอก็ไม่ใช่คนของจากตระกูลใหญ่ ของเมืองจินหลิงอันใดอยู่แล้ว และไม่ได้ข้องเกี่ยวคนในวงการ ชวนชวนพวกนั้นเลย ดังนั้นเรื่องเหล่านั้นที่เย่เฉินกระทำในฐานะ ปรมาจาร เย่ สําหรับหวังตงเสงี่ยนแล้ว แทบจะเป็นโลกคนละ ใบอย่างสิ้นเชิงเลย

หวังตงเสงี่ยนอยากเรียกเขาว่านายน้อยสักคำยิ่งนัก แต่เนื่อง ด้วยที่นี่มีคนมากมายขนาดนี้ เลยได้แต่เอ่ยเรียกอย่างสุภาพว่า”คุณเป

เย่เฉินพยักหน้ายิ้มน้อยๆ ให้เธอแวบหนึ่ง กล่าวว่า “ประธาน หวังวันนี้แต่งตัวสวยมากเลยนะครับ นึกไม่ถึงจริงๆ ว่ารอง ประธานของเหากรุ๊ป ที่แท้ก็โฉมงามที่สวยหยาดเยิ้มขนาดนี้”

ใบหน้าสะสวยของหวังตงเสงี่ยนพลันแดง เอ่ยอย่างเป็น อาย “คุณเย่อมเกินไปแล้วล่ะค่ะ

ว่าไปแล้ว หวังตงเสงี่ยนก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเย่คะ ไม่ ทราบว่าเมื่อไหร่คุณจะมีเวลามานั่งเล่นที่เหากรุ๊ปบ้างละคะ?”

คำพูดของหวังตงเสงี่ยนทำเอาเเฉินหน้าแดงอยู่บ้าง เขารู้ดีว่า ในฐานะประธานของเหากรุ๊ป ตนค่อนข้างไม่ได้ เรื่องเลยจริงๆ