บทที่ 1075

ตอนที่เซียวฉางเฉียนเดินถือใบตรวจโรคมากมายออกมาจาก ห้อง นายหญิงใหญ่ก็รีบเข้าไปถามว่า “หมอบอกว่าไงบ้าง? เป็น ไงบ้าง? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม? ”

เดิมทีเขียวฉางเฉียนไม่อยากบอกกับนายหญิงใหญ่ แต่พอคิด ดูว่า ตอนกลับไปนายหญิงใหญ่จะต้องทำทุกวิถีทางให้ได้เห็นผล ตรวจ อยากจะปิดบังก็คงไม่ได้ ก็เลยพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ ว่า “หมอบอกว่าอาจจะติดโรคหนองในและซิฟิลิสครับ แล้วก็มีการ อักเสบนิดหน่อย แล้วก็อาจจะมีโอกาสติดเอดส์…..….….……

พอนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินดังนั้น ก็ทำหน้ากลัวๆ จนถอย หลังไปหลายก้าว

เชียวฉางเฉียนก็นึกว่าแม่ตนเองตกใจกลัว ก็เลยรีบเข้าไปพยุง เธอไว้

สุดท้าย ไม่คิดเลยว่านายหญิงใหญ่เซียวรีบสะบัดมือทั้งสอง แล้วพูดอย่างกลัวๆ ว่า “ออกไปห่างๆ ฉันหน่อย อย่ามาจับฉัน โรคเอดส์พอเป็นแล้วตายแน่ ฉันยังไม่อยากตาย………

เซียวฉางเฉียนก็หน้าเสียมาก เขาก็เพิ่งรู้ตัวว่า ที่แท้แม่ก็กลัว ตนเองจะแพร่เชื้อ ให้เธอ

แม่ของตนเองคนนี้ ช่างเป็นคนชัดเจนดีนะ! จากนั้นเขาก็ได้แต่ถอนหายใจพูดว่า “แม่ครับ ในเมื่อเป็นแบบนี่ งั้นก็รอผมแล้วกัน เดี๋ยวผมจะไปตรวจต่อ

นายหญิงใหญ่เซียวก็รีบพูดว่า “ไอ้หยา แม่อายุมากแล้ว เริ่ม เหนื่อยแล้ว แม่กลับบ้านก่อนนะ พอได้ผลตรวจแล้ว ก็รีบถ่ายรูป ส่งมาในวีแชทแม่เลยนะ”

จริงๆแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวไม่ได้เหนื่อย แต่เธอกลัว

นายหญิงใหญ่มีชีวิตมาถึงตอนนี้ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือ ความ

ตาย

อะไรที่เกี่ยวข้องกับความตาย หรืออาจทำให้เธอไปตาย ทำให้เธออายุสั้น เธอก็จะอยู่ห่างๆ มันไว้ก่อน

พอตอนนี้ได้ยินว่าลูกชายตนเองอาจจะเป็นโรคเอดส์ สิ่งแรกที่ เธอคิดได้ ไม่ใช่ความปลอดภัยของลูกชายตนเอง แต่เป็นตนเอง

เซียวฉางเฉียนก็รู้ว่าแม่ของตนเองเป็นคนแบบไหน จากนั้นก็ ถอนหายใจพูดอย่างเอือมระอาว่า “แม่กลับไปเถอะครับ ไม่ต้อง กังวล แต่แม่ให้เงินผมหน่อยสิครับ ไม่งั้นผมจะเอาที่ไหนไปจ่าย ค่าตรวจล่ะ ถ้าหมอจะจ่ายยาให้ผมขึ้นมา ก็ต้องมีค่ายานะ ครับ! ”

นายหญิงใหญ่เซียวก็เดินออกไป แล้วก็หันมาพูดว่า “เดี๋ยว โอนให้ในวีแชท หมื่นหยวน ถ้าไม่พอก็บอกแม่

พูดจบ เธอก็เดินออกจากแผนกนั้นไป

เซียวฉางเฉียนก็กลุ้มใจมาก แม่แท้ๆ ของตนเอง ไม่ว่าจะเป็น เวลาไหน ก็มักจะแสดงท่าที่เห็นแก่ตัวออกมาแบบนี้ตลอด ไม่เคยทําให้ตนเองไม่ “ผิดหวัง” เลย แต่ว่า ปัญหาที่สำคัญตอนนี้ ก็คือจะต้องรีบไปตรวจก่อน ว่า ตนเองมีโรคอะไรบ้าง

โรคหนองในและซิฟิลิสก็ไม่เท่าไร อย่างมากก็แค่รักษาไม่ เท่าไร ยอมลำบากหน่อย แต่ถ้าไม่เป็นโรคเอดส์ ทุกอย่างก็ สบายหน่อย

เขารู้สึกว่า ถ้าเป็นโรคเอดส์ขึ้นมาจริงๆ ชีวิตนี้ของตนเองก็ จบเห่แน่ กลับไปฆ่าเฉียนหงเล่นให้จบๆ ไปเสีย

เขียวฉางเฉียนอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งบ่าย ไปตรวจอะไรตั้ง หลายอย่าง สุดท้ายผลที่ออกมา ก็ไม่ค่อยต่างอะไรกับผลตรวจ เมื่อครั้งแรกเท่าไรนัก

อันดับแรก มีโรคหนองในและซิฟิลิสชัดเจน นอกจากนี้ ทางเดินปัสสาวะก็อักเสบมาก นอกจากนี้ ก็ยังมีหนอง แต่โชคดีที่ไม่ได้เป็นโรคเอดส์

จากนั้นหมอก็รีบจัดเตรียมแผนการรักษาให้กับเขา อันดับแรก

ก็คือ การรักษาในช่วงแรกเป็นเวลา14วัน