บทที่ 1072

เขียวฉางเฉียนพูดเสียงเบาลงเรื่อยๆ แต่นายยิ่งใหญ่ก็ยังฟัง ไม่เข้าใจ

พอได้ยิน นายหญิงใหญ่ก็พูดอย่างกังวลมากว่า “ไอ้หยา! ยัย เฉียนหงเล่นไปอยู่ในที่แบบนั้น ไม่รู้ว่าไปทำอะไรกับพวกผู้ชาย ป่าเถื่อนที่ไหนบ้าง ฉันว่ายัยนั่นไม่เพียงท้องอย่างเดียวนะ อาจจะ ไปรับเชื้ออะไรมาด้วย! ไป! ไปตรวจที่โรงพยาบาลกัน

พอเซียวฉางเฉียนได้ยินดังนั้น ในใจก็เดาว่า ตนเองคงจะได้ รับเชื้อทางเพศสัมพันธ์จากเฉียนหงเป็นแน่ๆ จากนั้นก็หัวร้อน มากกว่าเดิม

แต่หัวร้อนก็ส่วนหัวร้อน สำหรับตนเองแล้ว ตอนนี้จะต้องรีบไป

ตรวจที่โรงพยาบาลให้ชัดเจน ว่าตนเองติดโรคหรือเปล่า

จากนั้น เขาก็รีบพูดว่า “แม่ครับ เรื่องแบบนี้ จะให้แม่ไปด้วย ได้อย่างไรครับ แม่เอาเงินมาให้ผมก็พอ เดี๋ยวผมไปเอง”

นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดอย่างตั้งใจมาก ว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ ได้ไปด้วย ก็จะไม่สบายใจ แกอย่าพูดเลย เดี๋ยวฉันไปด้วย ไป เดี๋ยวนี้เลย!

พูดจบ นายหญิงใหญ่ก็ลุกขึ้น เตรียมจะออกบ้านไป

เขียวฉางเฉียนก็ไม่มีวิธีอื่น ได้แต่พยักหน้า แล้วก็ตามแม่ออก บ้านไป อย่างทําอะไรไม่ได้
ตอนที่เขียวฉางเฉียนและนายหญิงใหญ่เขียวกำลังเดินทางไป โรงพยาบาลนั้น

ลูกน้องคนเดียวของตระกูล ที่อยู่ภูเขาฉางใบ ก็มีโอกาสแอบ เข้าไปอยู่ที่ห้องดับจิตของโรงพยาบาลท้องที่

เขาจ่ายเงินไปไม่น้อย เพื่อติดสินบนกับคนเฝ้าห้องดับจิต ถึง

ได้ให้โอกาสเขาเข้าไป

เขาเจาะจงรายชื่อคนทั้ง8คนที่ตายจากเหตุการณ์หิมะถล่มที่ เขาฉางใบ ฝั่งนั้นก็บอกเขาว่า “จะดูก็ดูได้ แต่ว่าคุณจะต้องเตรี ยมตัวเตรียมใจให้พร้อม 8คนนั้นตายอย่างน่าอนาถมาก

ลูกน้องตระกูล ก็พยักหน้า จากนั้นฝั่งตรงข้ามก็เอื้อมมือไป เปิดห้องเย็นที่เก็บศพของ8คนนั้นไว้

ตอนที่ถุงห่อศพถูกเปิดออกนั้น ลูกน้องของตระกูลคนนั้นก็ ต้องอ้าปากค้างไป!

ถึงแม้ราชาบู๊ทั้งแปดจะตายอย่างน่าอนาถ แต่เขาก็ยังจดจำได้ ว่าศพทั้งนี้ ก็คือราชาทั้งแปด

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วถ่ายรูปศพของราชาทั้ง แปด เพื่อจะส่งให้กับอู่ตงไห

ตอนนี้ตงไห้ก็รอข่าวอยู่ที่ซูหาง

ถึงแม้คนตระกูลอู๋จะสรุปได้แล้วว่าราชาบู๊ทั้งแปดได้ประสบ อุบัติเหตุครั้งนี้ แต่ทุกคนก็ยังมีความหวังอยู่เล็กๆ
แต่ตอนทีภาพพวกนั้นถูกส่งมา ความหวังทั้งหมดของตระกูล ก็สลายไปจนหมด

ราชาบู๊ทั้งแปดตายแล้วจริงๆ

แถมยังตายจากเหตุการณ์หิมะถล่ม นี่มันทําให้คนยอมรับได้ยากมาก

ส่งยอดฝีมือทั้ง8คนออกไป ยังไม่ทันได้เจอศัตรู ก็ตายจาก หิมะถล่มเสียก่อน มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันวะ?

นายท่านอู่ก็เจ็บปวดกับเหตุการณ์นี้

ราชาบู๊ทั้งแปดติดตามเขามาหลายปี ร่วมบุกเบิกกิจการพร้อม กับเขา ในใจของเขาก็ค่อนข้างผูกพันกับราชาทั้งแปดไม่น้อย ตอนนี้ราชาบู๊ทั้งแปดมาจบชีวิตในคืนเดียว ผลลัพธ์แบบนี้จะ

ให้ทำใจให้ได้เลย ก็คงจะยาก

พออู๋ซินเห็นภาพแล้ว ก็ตกใจมาก และรู้สึกว่ามันแปลกๆ

เขาเอ่ยปากพูดว่า “พ่อครับ ครับ ทำไมผมรู้สึกว่าบนตัวของ ราชาบู๊ทั้งแปดมีรอยบาดแผลเยอะมาก ดูไปแล้วมันแปลกๆ ถ้า พวกเขาอยู่ในรถล่ะก็ พอเจอหิมะถล่ม มีความเป็นไปได้สูงที่พวก เขาจะถูกอัดอยู่ในรถ แล้วรอยแผลของพวกเขา ก็น่าจะเป็นแผล ที่เกิดจากการกดทับมากกว่า แต่ตอนนี้ผมดูรอยพวกนี้ มัน เหมือนกับถูกทําร้ายร่างกายมากกว่า

พูดไปดังนั้น เขาก็ขยายรอยแผลที่แขนขวาของศพฟานหลินยวน แล้วพูดว่า แขนขวาของอาจารย์ท่านครับ แขนหมด เลย มันไม่เหมือน

แล้วหมัดเหล็กหลี แขนขวาอาจารย์ป่านเลย คนแขนขวาบาดแผลน่าเหมือนกัน ไม่

นายท่านอู๋ และคนตระกูลคนอื่นๆ เผยสีหน้าฉุกคิดไป ตามกัน!

นายท่านถามอย่างอึกอักเสี่ยวราชาบู๊แปดถูกคนอย่างนั้นหรือ?