บทที่ 1066

เฉียนหงเล่นเฉยๆ กับเรื่องนี้ ถึงแม้จะโกรธบ้างที่เชียวฉาง เฉียนหมดรัก แต่ในใจลึกๆ ก็ยังมีความรู้สึกผิดอยู่บ้าง

เพราะถึงอย่างไร ตนเองก็สวมเขาให้กับเขาขนาดนี้ ตอนนี้ เด็กในท้องก็ยังไม่ได้ไปทำแท้งที่โรงพยาบาล พอเขาเห็นตนเอง ก็จะโมโหมาก

ในตอนนี้ เซียวฉางเฉียนก็เพิ่งลืมตาขึ้น

ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาล ร่างกายของเขาก็มีข้างเคียง บ้าง หลักๆ ก็มีการนอนเป็นเวลานานอย่างชัดเจน

เดิมทีจนถึงตอนนี้ก็ยังนอนไม่พอ แต่ตอนที่หลับฝันก็รู้สึกว่า

คันๆ ในกางเกง ดังนั้นก็เลยล้วงไปเกา แล้วตื่นขึ้นมาพอดี

อาการคันแบบนั้นมันแปลกมาก ตอนแรกๆก็คันมาก จากนั้นก็ ควบคุมไม่ได้ พอเกาก็ยิ่งกันมากกว่าเดิม เมื่อออกแรงเกาไปอีก

ก็คันหนักกว่าเดิมอีก

จากนั้นเขาก็เกาสุดแรงให้กันอย่างที่สุด

ในใจเขาก็แปลกใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง

ตนเองก็รักษาความสะอาดมาโดยตลอด ตามหลักแล้วก็ไม่น่า จะมีเชื้อแบคทีเรียอะไรได้

เขาก็คิดฟุ้งซ่านไป แล้วก็กระโดดลุกขึ้นจากเตียง
รู้สึกว่าหัวจะดื้อๆ แล้วเขาก็เกา ในส่วนที่คัน แล้วเดินไปที่ ระเบียง เพื่อจะไปสูดอากาศบริสุทธิ์

อยู่ในคฤหาสน์ก็ดีหน่อย มีความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูง เพื่อน บ้านก็อยู่ห่างออกไป และไม่มีตึกสูงอื่นๆ ต่อให้เขาใส่กางเกงใน ตัวเดียวเดินออกไปที่ระเบียง ก็ไม่ต้องกลัวใครเห็น

เขามาที่ระเบียง แล้วก็บิดขี้เกียจ จากนั้นก็รู้สึกว่าอาการคันมัน เริ่มทนไม่ไหวแล้ว

เขาออกแรงเกาไป ก็ไม่เห็นดีขึ้น จากนั้นก็หัวเสียขึ้นมา แล้ว กำลังจะไปห้องน้ำ จะไปดูสิว่ามันเป็นอะไรกันแน่ พอหันหลัง ก็ รู้สึกว่าเห็นอะไรปลิวไสวอยู่ที่ระเบียงฝั่งบ้านของเเฉิน

จากนั้นเขาก็รีบหันไปมอง พอเห็นก็แทบช็อก

ถึงแม้จะห่างออกไปมาก แต่ก็สามารถเห็นได้ชัดเจนว่า ระเบียงฝั่งบ้านเย่เฉินแขวนหมวกรับลมไว้20กว่า ใบ เป็นหมวก รูปแบบต่างๆ ไม่ซ้ำกัน

หมวก20 ใบ นี่มันหมายความว่าอะไรกันแน่วะ?!

แถมยังหันมาทางฝั่งบ้านตัวเองด้วย ไม่ใช่จะตั้งใจให้ตนเอง เห็นหรอกหรือนี่?

นี่มันไม่ใช่จะตั้งใจเยอะเย้ยตนเองที่ถูกเฉียนหงเล่นสวมเขา หรอกหรือนี่?

ให้ตายเถอะ มีอย่างที่ไหนกัน!
เซียวฉางเฉียน โมโหจนหายใจไม่ทัน มือก็กำหมัดแน่น จน เล็บจะจิกเข้าไปในเนื้ออยู่แล้ว

เขาไม่ต้องคิดก็รู้เลยว่า คนที่ทําเรื่องแบบนี้ได้ ต้องเป็นหม่า หลันแน่นอน ไม่มีใครที่ไหนแน่

เขาก็อยากจะกระชากหัวหม่าหลันขึ้นมา แล้วก็ตบเข้าไปที่

หน้าที่อัปลักษณ์ของเธอสักหลายสิบครั้ง!

พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็หันหลังกลับเข้าห้อง ใส่กางเกงและเสื้อ คลุม แล้วออกห้องไป

ตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียวก็กำลังนั่งตากแดดอยู่ที่เก้าอี้ใน สวน

ตากแดดไป ชื่นชมความหรูหราของคฤหาสน์ในTomson

Rivieraไปด้วย

นอกจากบ้านคนข้างนั้น ที่ทำให้ปวดหัวแล้ว ทุกอย่างก็ สมบูรณ์แบบทุกอย่าง

ทำให้ในใจของนายหญิงใหญ่รู้สึกสบายใจมาก

พอเห็นว่าใกล้ถึงเวลาทานข้าว นายหญิงใหญ่ยังอยากจะแอบ ไปขโมยผักในสวนของบ้านเย่เฉิน

แต่พอคิดดีๆ คนบ้านเยเฉันก็ร้ายกันหมด อย่าไปกินผักบ้าน นั้นเลย ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะเอาใส่ผักไปบ้าง บางทีอาจจะใส่ยาฆ่า แมลง
ครั้งก่อนเอาต้นดอกดารารัตน์มาเป็นต้นกุ้ยช่าย เล่นเอาต้อง เข้าโรงพยาบาลกันทั้งบ้าน ท้องเสียกัน5คนทั้งบ้าน สุดท้ายต้อง ให้รถพยาบาลมารับ ความรู้สึกนั้นมันลืมยาก

กําลังสบายๆ ใจอยู่ เธอก็เห็นเขียวฉางเฉียน ลูกชายคนโต เดิน โมโหออกมา ก็เลยรีบถามว่า “ฉางเฉียน เป็นอะไรไป? ”

เซียวฉางเฉียนก็พูดหน้าบึงว่า “ผมจะไปหาอีหม่าหลันตัวร้าย นั่นครับ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ