บทที่ 1041

ณ วินาทีนี้

Tomson Riviera!

ฟ้าก็มืดแล้ว เย่เฉินและภรรยาก็นอนหลับใหลอยู่ในผ้าห่มของ

ตนเอง

ในตอนนี้ อยู่ดีๆ โทรศัพท์ของเยเฉินก็สั่นขึ้นมา

เนื่องจากกลัวว่าโทรศัพท์จะไปรบกวนภรรยานอนหลับ ก็เลย รีบหยิบขึ้นมา จากนั้นก็เห็นว่าได้รับข้อความทางวีแชทมาสอง

ข้อความ

เวลาในตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเวลานี้ ใครจะส่งข้อความมาให้ตนเองอีก แต่เขาเดาว่าคนที่ส่งข้อความ หาเขาในเวลานี้ จะต้องมีเรื่องด้วยอย่างแน่นอน

ดังนั้นเขาก็เลยรีบปลดล็อกโทรศัพท์ แล้วเห็นว่าท่านหงห้า เป็นคนส่งข้อความมา

“อาจารย์เย่ครับ ทางภูเขาฉางไบเกิดเรื่องแล้วครับ ตอนนี้ผม กับเว่ยเลี่ยงอยู่ที่หน้าประตูบ้านคุณครับ ไม่ทราบว่ามีเวลาลงมา พบสักหน่อยไหมครับ? ”

เย่เฉินก็ขมวดคิ้ว

ที่ภูเขาฉางไบเกิดเรื่องหรือนี่ งั้นก็แสดงว่าคนตระกูลคงจะมีแผนร้ายอะไรกับสูงพ่อลูกตระกูลเว่ยแน่ๆ จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ลุกขึ้นเบาๆ แล้วลงมาด้านนอกรั้ว หงห้าและเว่ยเลี่ยง ก็กำลังยืนรออยู่หน้าประตูอย่างเคารพ เย่เฉินเห็นสีหน้าของทั้งสองคนกังวลมาก ก็เลยถามว่า “เกิด เรื่องอะไรขึ้น? ”

หงห้าก็บอกว่า “ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ตระกูลส่งคนไปที่ภู เขาฉางใบ ครั้งนี้พวกมันมากันหลายคน มีทั้งหมด16คนครับ”

เย่เฉินก็พยักหน้า แล้วถามว่า “แล้วไงต่อ พูดสรุปมาเลย”

หงห้าก็พูดอย่างเคารพว่า “พวกมันคิดจะชิงตัวสองพ่อลูกตระ กูลเว่ยไป ทั้งสองฝั่งก็ต่อสู้กัน ผมและคนของเว่ยเลี่ยงฆ่าพวกมัน ไป15คน มี1คนหนีไปได้

เย่เฉินพยักหน้าแล้วถามว่า “คนของพวกคุณบาดเจ็บไป เท่าไร? ”

เว่ยเลี่ยงตอบว่า “อาจารย์เย่ครับ คนของผมตายไป3คน คน

ของท่านห้าตายไป1คน รวมเป็น4คนครับ” เย่เฉินก็ส่งเสียงตอบรับ แล้วพูดว่า “ยังพอได้ สรุปแล้วยัง

ถือว่าเอาชนะได้อยู่”

หงห้าก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ผมรู้สึกว่าตระกูลอู่แพ้ติดต่อกัน ถึง2ครั้ง คงจะไม่รามือเป็นแน่ ไม่นานพวกมันก็คงจะลงมือกับทั้ง ภูเขาฉางไบอย่างเต็มกำลังแน่ ผมกับเว่ยเลี่ยงก็ได้เตรียมหาคนไว้แล้ว แล้วให้รีบไปประจําที่ภูเขาฉางไบ แต่ผมกังวลว่าครั้งหน้า ตระกูล จะส่งยอดฝีมือของพวกมันไป

เย่เฉินก็ขมวดคิ้ว “ยอดฝีมืออย่างนั้นหรือ? ”

“ใช่ครับ! “หงห้าบอกว่า “ในยุทธภพเขาลือกันว่า ลูกน้อง ของนายท่านใหญ่ของตระกูล มีราชาทั้งแปด ราชา ทั้งแปด คนนี้ล้วนเป็นนักสู้ มีกำลังสูงส่งไม่มีใครเปรียบ

พูดจบ หงห้าก็พูดต่อว่า “อาจารย์เย่ครับ คนของเรารับมือกับ คนธรรมดาได้ แต่ถ้าให้มารับมือกับยอดฝีมือล่ะก็ อาจจะไม่ไหว เอานะครับ เสียลูกน้องไป10กว่าคนก็ไม่อะไรมาก แต่ผมกังวลจะ เสียการใหญ่ของอาจารย์เย่ ถ้าหากว่าพวกมันช่วยสองพ่อลูก ตระกูลเว่ยไปได้ล่ะก็ หงห้าก็ยากจะพ้นผิด!

เยเฉินรู้ดี ว่าตระกูลใหญ่ๆ นั้นจะเลี้ยงดูยอดฝีมือไว้ด้วย

ในความทรงจําตนเองนั้น สมัยเด็กๆ ตระกูลเยก็มียอดฝีมือ หลายคนเหมือนกัน

ยอดฝีมือพวกนี้มีฝีมือสูงส่ง ยากที่คนธรรมดาจะรับรู้ได้

สำหรับตระกูลใหญ่ที่มีเงินเป็นล้านล้านหยวนแล้วล่ะก็ ก็คงจะ มีแต่สุดยอดฝีมือที่แท้จริงเท่านั้น ที่จะสามารถคุ้มครองพวกเขา ให้ปลอดภัยได้

ดังนั้น เย่เฉินก็ถามเขาว่า “หงห้า คุณมีแผนอะไรหรือเปล่า? ” หงห้าก็รีบพูดว่า “อาจารย์ครับ ผมขอบอกตามตรงเลยนะครับ ผมรู้สึกมาตลอดว่า ไม่มีความจำเป็นที่จะให้สองพ่อลูกเว่ยหย่งเจิ้งมีชีวิตต่อไปบนโลกนี้ ศัตรูของคุณคิดจะเอาพวกเขาเป็นหมาก แล้วกำลังจะเอามันมาครอบครองให้ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ไม่สู้ ฆ่าสองพ่อลูกนั้นทิ้งเสีย ตัดไฟแต่ต้นลม!