บทที่ 1038

ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายของเธอถูกฆ่าไปแล้ว เขาแทบอยากจะ สับน้องชายของเธอให้แหลกเป็นชิ้นๆ

แต่สิ่งที่เสียใจภายหลังนั้นก็ไม่มีความหมายใดๆ มิฉะนั้น ตระ

กูลก็คงไม่อยู่มาจนถึงจุดนี้ได้ ท่านมองเขา และถามด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า “ผู้หญิงแซ่ เซวคนนั้นตอนนี้อยู่ที่ไหน?

อู่ตงไห้รีบพูด: “พ่อ ช่วงนี้หย่าฉันก็เก็บตัวอยู่ในห้องมาตลอด ร้องไห้ทุกวัน”

“ร้องไห้ทุกวันงั้นเหรอ?!” ท่านปู่กัดฟันพูด: “ผู้หญิงแบบนี้ แกยังไม่ไล่ออกจากบ้าน ให้เธออยู่ต่อมีประโยชน์อะไร? หรือว่า จะต้องรอให้ทั้งตระกูล แพ้เธอจนย่อยยับ แกถึงจะรู้สึกตัวใช่ ไหม?”

ในใจตงไห่ตะกุกตะกัก และอธิบายทันทีว่า “พ่อ เรื่องนี้จะ โทษหย่าฉันไม่ได้นะ น้องชายของเธอคนนั้นไม่เอาการเอางาน เธอเองก็เป็นเหยื่อเหมือนกับผมนี่แหละ

“เปรี้ยง!”

ไม่มีใครคิดเลยว่า ท่านที่อ่อนแอ ตบเข้าไปที่หน้าตงไห

เลย
ท่านปูอู๋โกรธจนตัวสั่น พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “เป็นชาติ ชาย ถึงเวลาต้องตัดสินใจ แต่ถ้าไม่ทำ สถานการณ์จะวุ่นวาย ทำไมฉันนำพาตระกูลอู่ไปจนถึงจุดสูงสุดได้ในทีละขั้น ไม่เพียง แค่เพราะว่าเมื่อฉันก้าวไปข้างหน้าฉันเด็ดขาดกว่าใครนะ เพราะ เวลาฉันถอยหลัง ก็จะเด็ดเดี่ยวเกินกว่าใครเช่นกัน! แต่แกน่ะ ไม่ เพียงแต่ไม่ตัดสินใจอย่างกล้าหาญเด็ดขาดเหมือนจิ้งจกตัดหาง แล้ว กลับว่าทำให้ตัวเองลำบากลำบนอีกต่างหาก แกต้องรู้ไว้ ถ้าแกหาเรื่องใส่ตัว มันจะไม่ทำร้ายแค่แก แต่มันจะทำร้ายตระ กูลอู๋ทั้งตระกูล!”

อู่ตงไห่พูดด้วยความลำบากใจ “พ่อ หย่าฉันอยู่กับผมมา หลายปี ทำไมต้องมาไล่เธอออกไปตอนนี้ด้วย? ถ้ามันเผยแพร่ ออกไป คนอื่นจะมองผมยังไง จะมองตระกูลยังไง? ผมจะมี ความเป็นคนอยู่ได้ยังไง?”

ท่านมองเขาด้วยความเหยียดหยาม พูดด้วยน้ำเสียงเย็น ชา: “ทำไมแกไม่ไล่เธอออกไป ชื่อเสียงของแกก็เสียหายไปแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ชื่อเสียงของตระกูล ก็เสียหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทั้งโลกต่างก็รู้ว่าเซวหนานซานคือน้องชายของเมียแก ทั้งโลก ต่างก็รู้แล้วว่าเขาเป็นน้องเมียแก ทั้งโลกต่างก็รู้ว่าสำนักขอทาน ของเขา ก็มีแกสนับสนุนอยู่ ตอนนี้เขาตายแล้ว แกจะเหลือผู้หญิง คนนี้ไว้ คนทั้งโลกจะด่าแกคงไม่ว่า แกมันงมงาย ยืนกรานใน ความผิดพลาดอย่างโงหัวไม่ขึ้น

อู่ตงไห่โดนด่าจนทั้งตัวสั่นจนฮึกเหิม ก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้คิดถึงนี้เลยจริงๆ
ถ้าจะบอกว่าวางแผนในกระโจม ตัดสินชัยไกลพันหลี่ เขาน้อย กว่าท่านปูอู๋อีกไกล

ดังนั้น ในหลายๆเรื่องถ้าท่านไม่วิจารณ์ ทั้งชีวิตนี้เขาอาจจะ ไม่สามารถรับรู้ได้เลย

เมื่อคิดถึงตอนนี้ ทั้งตัวของเขาเหงื่อไหลแล้วไหลอีก ตอนนี้เขาเพิ่งจะได้รู้ หากปล่อยให้ภรรยาอยู่ที่บ้านต่อไป มัน จะส่งผลเสียต่อทั้งครอบครัวยังไง

ครั้นแล้วเขากัดฟันแน่น ท่านกล่าว: “พ่อ ไม่ต้องกังวล ผม จะต้องจัดการเรื่องนี้ให้ได้

ท่าน ค่อยๆหลับตาลง ถอนหายใจยาวๆ หลังจากเป็นเวลา นาน จึงเปิดตาและพูดว่า “พูดมาเถอะ ช่วงนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก ล่ะ?”

อู๋ตงไห่รีบนำเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ทุกอย่าง บอกท่าน อย่างละเอียดยิบ

เมื่อท่านได้ยินจบ ทันใดนั้นใบหน้าเขาก็เขียวอย่างมาก

เขามองไปยังอู่ตงไห่ และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ภูเขาฉาง ใบ พ่อลูกคู่หนึ่งที่เก็บโสมบนภูเขาฉางไบ ก็ทำให้แกสูญเสียชีวิต คน 20 กว่าคนกว่าสองครั้งงั้นเหรอ?!”

อู่ตงไห้รีบอธิบาย: “พ่อ ที่จริงครั้งที่สอง ผมอยากให้ราชาทั้ง แปดลงมือ แต่พวกเขาบอกผมว่า จะรับฟังแค่คำสั่งพ่อเท่านั้น แต่ ตอนนั้นพ่อยังไม่ฟื้น ผมก็เลยหมดหนทาง ทำได้เพียงส่งคนไปที่นั่น”

ท่านปูอู๋ตบหน้าอีกครั้ง ตงให้ปิดหน้า แต่ไม่กล้าพูดสักคำ

เมื่อตบเสร็จ ท่านปู่อู่ค่อยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า “พ่อลูกที่ อยู่เนินเขาฉางใบนั้นยังมีชีวิตทั้งคู่ ซึ่งพวกเขากลับมาวันนี้ หรือ ชิงพวกเขากลับมาอาทิตย์หน้า หรือว่าซึ่งพวกเขากลับมาเดือน หน้า มันต่างกันตรงไหน?

“หรือว่าวันนี้ไม่ชิงพวกเขากลับมา อาทิตย์หน้าพวกเขาก็ตาย แล้วงั้นเหรอ? ถ้าพวกเขาตายง่ายขนาดนั้น อีกฝ่ายก็คงจะไม่จัด คนมามากมายไปปกป้องพวกเขาที่ภูเขาฉางใบสถานที่แร้นแค้น เหล่านั้นหรอกนะ”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คนไม่เอาไหนอย่างแก สรุปว่าจะรีบอะไรกัน?”