บทที่ 103 ให้ฉันเข้าไปอยู่ก่อน

นายหญิงใหญ่เชียวกำลังฝันที่จะได้เข้าไปอยู่ใน คฤหาสน์Tomson Riviera เซียวจางเจียนเอาฝ่ามือกันไปมา พร้อมถอนหายใจพูดขึ้นว่า “แม่ครับ ช่วงนี้ผมตั้งใจจะส่งคนไป เย่นจิง รับครอบครัวต่งตั่งหลินมาเป็นแขกที่บ้าน จากนั้นก็พูดคุย กับพวกเขา หวังว่าพวกเขาจะยกต่ฝรั่งหลิน ให้แต่งงานกับไห่หลง ท่านเห็นว่าอย่างไร?”

“ตระกูลต่งหรือ…” นายหญิงใหญ่เซียวถอนหายใจพูดขึ้นว่า “ครั้งก่อนไห่หลงทอดทิ้งตั้งรั่งหลินแล้วหนีไป เห็นทีตั้งรั่งหลินน่า จะไม่พอใจอย่างมาก

เซียวฉางเฉียนพูดขึ้นว่า “ผมคิดว่า เรื่องเล็กแค่นี้น่าจะไม่ เป็นไร เรื่องระหว่างสองตระกูล เดิมก็เป็นสิ่งที่ต้องเกื้อกูลกันอยู่ แล้ว ทุกคนให้ความสำคัญกับอนาคตที่จะเกิดขึ้นมากกว่า ตระกูลเซียวของเราถึงแม้จะสูตระกูลต่งไม่ได้ แต่หากได้ทําความ ร่วมมือกับเหากรุ๊ป อนาคตก็จะยิ่งรุ่งเรือง ไม่แน่ตระกูลต่งอาจ จะยินดีกับเรื่องนี้”

นายหญิงใหญ่เชียวครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็พยักหัวพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะลองเชิญดู ดูสิว่าคนของตระกูลต่ง ที่จะ มาเที่ยวเมืองจินหลิงไหม

“ดีครับ” เขียวฉางเฉียนรีบพูดขึ้นอีกว่า “แม่ครับ ตระกูลต่ง เป็นตระกูลใหญ่ หากเราไม่มีคฤหาสน์ที่หรูหรา อาจจะต้องขายหน้าให้กับตระกูลต่ง มั่นคงจะไม่ดีแน่

พูดเสร็จเขาก็พูดต่ออีกว่า “หากได้คฤหาสน์ในTomson Rivieraของเย่เฉินมา ถึงตอนนั้นเมื่อตระกูลต่งมาเป็นแขก เห็น คฤหาสน์ในTomson Riviera ก็จะเห็นค่าของตระกูลเขียวเรา ท่านว่าจริงไหม?”

นายหญิงใหญ่เขียวพยักหัว

คนอาศัยเสื้อผ้า พระอาศัยทองหุ้ม อาศัยอยู่ในคฤหาสน์กว่า พันล้าน ถือเป็นการเพิ่มบารมีให้กับตระกูลเป็นอย่างยิ่ง

บวกกับ เดิมในใจของเธอก็อยากจะได้คฤหาสน์ในTomson Rivieraของเย่เฉินอยู่แล้ว นี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่เธอจะได้ลงมือ

ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นอย่างมีอำนาจว่า “พรุ่งนี้เรียกครอบครัว

ของน้องชายเธอมายังคฤหาสน์ ฉันจะพูดกับพวกเขาด้วยตัวเอง”

เขียวไห่หลงสองพี่น้องมองตากัน ในใจยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ตอนนี้ครอบครัวของเซียวฉางควน อาศัยบริษัท ในการเลี้ยง ชีพ ส่วนนายหญิงใหญ่เซียว ก็เป็นผู้นำตระกูล ขอเพียงนายหญิง ใหญ่เอ่ยปาก ครอบครัวของเซียวางควนยังจะกล้าขัดข้อง อะไร?

นายหญิงใหญ่สั่งให้เขายกคฤหาสน์มาให้ เขาจะกล้าปฏิเสธ

ไหม?

ด้วยความรักที่นายหญิงใหญ่มีต่อตน คฤหาสน์หลังนี้หากได้ มาจากเย่เฉินแล้ว ต่อไปก็จะกลายเป็นของครอบครัวตนแล้ว
เช้าวันที่สอง เขียวฉางควนได้พาลูกสาว ลูกเขย รีบเดินทาง มายังคฤหาสน์ตระกูลเซียว

เซียวซูหนดึงเปิดประตูด้วย พูดไปด้วยว่า “พ่อคะ คุณย่าโทร มาตามพ่อไป ได้บอกไหมว่ามีธุระสำคัญอะไร?”

“บอกว่าไปถึงแล้วค่อยคุย” เขียวฉางควนพูดขึ้นว่า “ลุงใหญ่ เซียวฉางเฉียนของลูกก็จะมา

เยเฉินขมวดคิ้ว สถานการณ์แบบนี้ ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่

เซียวซูหรับพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ยังจะมีเรื่องอะไรอีก หนู คิดว่ายังไงก็ต้องเป็นเรื่องของคฤหาสน์

“เรื่องคฤหาสน์ เดี๋ยวเย่เงินอธิบายให้คุณยายฟังให้ชัดเจนก็

พอแล้ว”

เซียวฉางควนก็ไม่คิดอะไรมาก รีบเข้าไปในรถ แล้วก็เร่งให้เ เฉินขับรถออกไป

ประมาณเก้าโมงกว่า รถก็ได้ขับมาจอดตรงหน้าประตู คฤหาสน์ตระกูลเซียว

ทั้งครอบครัวเดินเข้าไปในห้องโถง เยเฉินกวาดสายตามองดู แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

เห็นนายหญิงใหญ่เชียวนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ซื้อที่อยู่ตรงกลาง เซียวจางเจียนยืนอยู่ด้านข้าง ส่วนเซียวให้หลงสองพี่น้องยืนอยู่อีกข้าง

นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีญาติผู้อาวุโสของตระกูลเซียวอีก

หลายคน นั่งอยู่สองด้านในห้องโถง ยังมีญาติยืนอยู่อีกสองด้าน มองมาอย่างยิ่ง ก็แค่ออกไปท่องเที่ยวเรื่องเล็กแค่นี้เอง ทำถึงขั้นอย่างกับจะ

เปิดศาลเลยหรือ?

คนอย่างเซียวจางอวน ปกติก็เป็นคนขี้ขลาด ไม้สามอันไม่ สามารถทําอะไรให้ได้

ตอนนี้เขาเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ยิ่งหัวหดไปเลย เรียก “แม่” ด้วยเสียงสั่นเทา แล้วก็ยิ้มแย้มเรียกขึ้นว่า “พี่ชายใหญ่

เขียวฉางเฉียนทําเป็นเหมือนไม่ได้ยิน ไม่สนใจเลยสักนิด

นายหญิงใหญ่เชียวพยักหัวพูดขึ้นว่า

เขียวฉางควนท่าเป็นถามขึ้นว่า “แม่ครับ วันนี้ที่เรียกผมมา มี ธุระอะไรหรือ?”

“เรื่องคฤหาสน์ในTomson Riviera เป็นยังไงกันแน่?” นาย หญิงใหญ่เชียวถามขึ้นอย่างเย็นชา

เขียวฉางควรรีบพูดขึ้นว่า “คฤหาสน์หลังนั้น ประธานหวังยก ให้กับเก๋เฉิน ก่อนหน้านี้เยเฉินได้ช่วยเขาดูฮวงจุ้ย

“ดูฮวงจุ้ย?” เซียวไม่หลงหัวเราะพร้อมพูดขึ้น อย่างผิดแปลก ว่า “”หากเป็นการดูฮวงจุ้ย ก็สามารถดูจนได้คฤหาสน์ ตระกูลเขียวเราทุกคนก็ไม่ต้องทำงานกันแล้ว ล้วนไปเป็นคาหลอกลวง เงินกันเถอะ

ภายในห้องโถงล้วนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเยาะ

ได้ยินพวกญาติพี่น้องหัวเราะเยาะ เซียวจางคนรู้สึกเก้อเขิน ทำได้เพียงยิ้มแย้ม

ส่วนเซียวฉางเฉียนหัวเราะ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมพูดขึ้นว่า “แม่ครับ ไม่ว่าเธ่เฉินจะเป็นยังไง ประธานหวังก็ได้พูดอธิบาย ชัดเจนแล้ว ซึ่งได้ยกให้เขาเป็นการตอบแทนจริงๆ เรื่องนี้ก็นับว่า ได้ถามอย่างชัดเจนแล้ว น้องรองก็ไม่ต้องอธิบายอะไรอีกแล้ว

เขียวฉางควนมองดูพี่ชายคนโตอย่างขอบคุณ และปลื้มปิติ

ปกติพี่ชายคนโตไม่เห็นตนเองอยู่ในสายตาเลย พรุ่งนี้กลับ ช่วยตนเองพูด ช่างไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ

เซียวฉางเฉียนยิ้มแย้ม แล้วหันไปพูดกับนายหญิงใหญ่เชียว ว่า “แม่ครับ แม่ไม่ต้องถามว่าคฤหาสน์ได้มาอย่างไรแล้ว ยังไง ประธานหวังเองพูดแล้วว่ายกให้เเฉิน พวกเราก็ไม่ต้องเป็น กังวลอะไรแล้ว”

“อืม” นายหญิงใหญ่เซียวพยักหัว พูดกับเซียวางควนว่า “ฉางควน พี่ชายใหญ่ของลูกอยากที่จะดองกับตระกูลต่ง ให้ได้ หลงสู่ขอตั้งรั่งหลินของตระกูลต่ง ลูกเห็นว่าเรื่องนี้เป็นอย่างไร?

“นี่เป็นเรื่องที่ดี” เซียวฉางควนหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ตระกูล ต่งเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง หากได้ลองกับตระกูลต่งนับว่าเป็นผลดีกับตระกูลเซียวของเรา”

“ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีจริง” นายหญิงใหญ่เชียวพูดขึ้นอีกว่า แต่ บ้านของเรา เมื่อเทียบกับตระกูลต่งนั้นแตกต่างกันมาก ต่อให้ ชายของลูกมีความตั้งใจนี้ แต่ก็ไม่มีหน้าไปพูดกับตระกูลต่ง

เขียวฉางควนพยักหัวอย่างมุ่งมั่น พูดออกมาอย่างจริงใจว่า “แม่ครับ ความจริงแล้ว ผมก็คิดว่าต่ง งหลิน น่าจะไม่พอใจให้ หลง”

สีหน้าเซียวไม่หลงย่ำแย่อย่างที่สุด จึงพูดขึ้นว่า “ลุงรอง ลุงพูด แบบนี้หมายความว่ายังไง?”

เขียวฉางควนเพิ่งรู้ตัวว่าพูดจาผิดไป จึงรีบพูดขึ้นว่า “ดูลุง ไม่ใช่หมายความแบบนั้น ลุงอยากจะพูดว่า ตระกูลเซียวของเรา เมื่อเทียบกับตระกูลต่ง ค่อนข้างแตกต่างกันมาก

นายหญิงใหญ่เชียวพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “คนนุ่งห่มเสื้อผ้า พระหุ้มด้วยทองคำ หากพวกเราได้อยู่ในคฤหาสน์ที่ดีที่สุดใน เมืองจีนหลิง เมื่อคนของตระกูลต่งมา ก็จะไม่ดูแคลนพวกเรา”

เขียวฉางควนถามขึ้นอย่างตกใจว่า “แม่ครับ แม่เตรียมที่จะ เปลี่ยนบ้านหรือ?”

นายหญิงใหญ่เชียวพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “ฉันอยากที่จะ เปลี่ยนให้ดีกว่านี้ แต่ก็ไม่มีตังค์ขนาดนั้น

เขียวฉางควนได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็รีบพูดขึ้นว่า “หากแม่ ต้องการเงิน ผมมีอยู่ล้านกว่าบาท
นายหญิงใหญ่เชียวพูดขึ้นอย่างเป็นซาว่า “คฤหาสน์หลังหนึ่ง ก็ตั้งหลายพันล้าน ล้านกว่าบาทจะพอทําอะไร?”

พูดพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องพูดว่า “ฉางควน เธอมีคฤหาสน์ ในTomson Rivieraอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?”

“ใช่ครับ” เขียวฉางคนยังไม่รู้เรื่องรู้ราว ถามขึ้นอย่างซื่อบื้อ “ทําไมหรือ?”

“อะไรยังไงหรือ?” สีหน้านายหญิงใหญ่เชียวแสดงท่าที่ไม่ พอใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ฉันเป็นแม่ของเธอ เธอทนเห็นฉันอาศัย อยู่ในคฤหาสน์หลังเก่านี้มาตั้งนานหลายปีขนาดนี้หรือ? ตอนนี้ เธอมีคฤหาสน์ในTomson Riviera ไม่ควรที่จะยกให้แม่คนนี้ได้ อยู่อย่างสุขสบาย ให้ฉันได้เข้าไปอยู่ก่อนหรือ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ