บทที่ 1020

อีกอย่างนายหญิงใหญ่อายุมากแล้ว ความคิดไม่เพียงแต่เป็น พวกศักดินาแถมยังล้าสมัยด้วย สำหรับเธอแล้ว เฉียนหงเล่นเป็น ผู้หญิงสารเลว ที่ไร้ยางอาย ไม่รักนวลสงวนตัว สมควรฆ่าเธอ จัดการกับคนสารเลวอย่างจริงจัง

สายตามองไปยังเซียวฉางเฉียนและนายหญิงใหญ่เชียว ร่วม มือกันทุบตีเนียนหงเป็น

เมื่อหมอหญิงเห็นฉากนี้แล้วก็ตกใจอย่างมาก ร้องตะโกน เสียงดังอยู่ข้าง : “พวกคุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ! ถ้ายังไม่หยุดฉัน จะแจ้งตำรวจ!

เมื่อเห็นว่าเขาทั้งสองคนไม่สนใจเลยสักนิด ยังคงจู่โจมเฉียน หงเป็นอย่างต่อเนื่อง หมอผู้หญิงก็หันหน้าไปมองเซียวเวยเวย และเซียวไห่หลงที่อยู่ข้างๆ โพล่งพูดออกมาว่า : “พวกคุณสอง คนช่วยสนใจหน่อยสิ คงจะไม่ทนมองดูแม่ของพวคุณโดนตี หรอกนะ? ”

ทั้งสองของที่มองอยู่ข้างๆด้วยสายตาที่เย็นชา ถึงขนาดที่ว่า นัยน์ตามีความโกรธอยู่บ้าง

โดยสถานการณ์ปกติแล้วไม่สามารถที่จะทนมองดูแม่ถูกทุบตี ได้ ถึงแม้จะเกิดเรื่องทะเลาะกันในบ้าน ทั้งสองคน ในฐานะ ลูกชายและลูกสาวจะต้องออกหน้าให้ปรองดองกันอย่างแน่นอน
แต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ค่อนข้างพิเศษจริงๆ

แม่ของพวกเขาไปอยู่ข้างนอกมาตั้งนาน หลังจากที่กลับมาก็ ตั้งครรภ์ลูกของคนอื่น ในสถานการณ์แบบนี้พวกเขาก็รู้สึกขาย หน้าเป็นอย่างมาก

ลูกชายและลูกสาวในปัจจุบันนี้ ล้วนแต่เห็นแก่ตัวอย่างมาก

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ส่วนใหญ่ก็จะสนใจแค่ตัวเอง

ในทีวีมักจะรายงานข่าวเรื่องพ่อแม่ที่มีอายุปูนนี้ตั้งครรภ์อยู่ บ่อยๆ อยากจะคลอดลูกออกมา แต่ลูกชายลูกสาวที่โตเป็น ผู้ใหญ่แล้วอย่างพวกเขา กลับว่าให้ตายยังไงก็ไม่ยินยอม

เซียวเวยเวยและเซียวไห่หลงเป็นลูกชายและลูกสาวที่เห็นแก่ ตัวแบบนั้น ตอนที่เฉียนหงเล่นทำให้พวกเขารู้สึกขายขี้หน้า ก็ เลยไม่ได้ไปสนใจว่าเฉียนหงเช่นจะเสียใจอะไร หรือว่าเธอต้อง ทนทุกข์ทรมานอะไรมาบ้าง

พวกเขารู้แค่ว่า แม่ของตัวเองคนนี้ไม่รักนวลสงวนตัว ทำให้ พวกเขารู้สึกขายขี้หน้า

เฉียนหงเย่นที่ถูกตีในเวลานี้ คนทั้งคนร้องครวญครางอย่าง ต่อเนื่อง ทนต่อการลงมือทำร้ายที่ชั่วร้ายอย่างนายหญิงใหญ่ เชียวและเซียวฉางเฉียน สายตามองไปยังลูกชายและลูกสาว ของตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าในใจเจ็บปวดมากแค่ไหน

เห็นแววตาที่เย็นชาของลูกชายและลูกสาวที่มีต่อตัวเองอย่าง นี้ ในใจของเฉียนหงเช่น ก็แทบจะพังทลายไปเลยในเวลานี้
เธอก็ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหนเหมือนกัน จู่ๆ ก็ผลักสองคนที่ ล้อมเธออยู่ออกไป คำรามด่าว่า : “พวกคุณก็พอได้แล้ว! ถึง แม้ว่าฉันจะนอนกับคนอื่นแล้วมันจะยังไง? พวกคุณคิดว่าฉัน อยากทําเหรอ? เพราะโดนเยเฉินทำร้ายไม่ใช่เหรอ? ผู้หญิง อย่างฉัน อยู่ที่เหมืองถ่านหินคนเดียว ไม่เคยกินอิ่ม ไม่มีเสื้อ ผ้าอุ่นๆ ใส่ นอนหลับไม่เพียงพอในทุกวัน แถมยังต้องทำงานที่ ใช้แรงเยอะ ทั้งยังโดนตี ฉันจะทำยังไงได้ ? ”

พูดมาถึงตรงนี้ เฉียนหงเย่นรู้สึกสะเทือนใจอย่างมากที่สุด พูด อย่างคนบ้าคลั่งว่า : “ถ้าฉันไม่ตอบตกลงคนคุมงานนั้นไป ไม่ ตอบตกลงที่จะร่วมหลับนอนกับเขา ฉันคงไม่มีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้ ฉันคงตายอยู่ที่เหมืองถ่านหินดำไปตั้งนานแล้ว! แต่ว่าพวกคุณ ลองคิดดูนะ ทำไมฉันถึงได้มีจุดจบเช่นนี้? ไม่ใช่เพราะทำเพื่อ ครอบครัวนี้เหรอ?

พูดจบ เธอก็มองไปยังเซียวฉางเฉียน พูดตวาดว่า : “เซียวฉาง เฉียน คุณมันคนไม่มีมโนธรรม ตอนแรกที่จัดฉากล่อหม่าหลัน ที่ ฉันทำก็เพื่อหาเงินเข้าครอบครัวให้เยอะๆหน่อยไม่ใช่เหรอ? ผล ที่ได้ล่ะ? ฉันเสียสละเพื่อครอบครัวนี้ตั้งเยอะแยะ แต่ตอนนี้พวก คุณกลับว่าทำแบบนี้กับฉัน พวกคุณยังมีความเป็นคนอยู่ไหม? พวกคุณมีสิทธิ์มาตำหนิฉัน ถ้ามีปัญญาก็ไปจัดการเเฉิน!!

โมโห อัปยศ หวาดกลัว ความคิดต่างๆนาๆท่วมท้นอยู่ในใจ เฉียนหงเย่นอดไม่ไหวจนระเบิดออกมาแล้ว เปิดเผยเรื่องราวที่ เกิดขึ้นทั้งหมดออกมาแล้ว

เธอคิดว่า ทั้งๆที่ตัวเองต่างหากที่เป็นเหยื่อ ทำไมถึงต้องรับปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมเช่นด้วย

เอาอะไรมา?

หลังนั้น หญิงใหญ่เซียวและเซียวฉางเฉียนกลับไม่คําอธิบายของเฉียนหงเล่นเลย

สำหรับเขาแล้ว ไม่เฉียนหงเย็นจะเพื่อจุดประสงค์ อะไร หรือโดนข่มเหงรังแกอะไรก็ตาม ความตระกูลเซียวไม่ใช่สิ่งสามารถให้กัน

เมื่อเชียวฉางเฉียนคิดถึงว่าตัวเองโดนสวมเขา และคิดว่า ไม่แค่หนึ่งครั้งเท่านั้น ทั้งคนแทบจะทรุดพังทลายเลย ตก อยู่ในห้วงแห่งการความแค้นอย่างบ้าคลั่ง

นายหญิงใหญ่เซียวกลับคิดว่า เฉียนหงเล่นนำความอัปยศอธิบายได้ยังไงกัน

ดังนั้น นายหญิงใหญ่เซียวครามอย่างโมโหว่า “ผู้หญิง สารเลวอย่างแกมาเรียกร้องกับพวกเราที่นี่? แกรู้ไหม สิ่งสำคัญที่สุดของผู้หญิงคือพรหมจรรย์

เซียวฉางเฉียนพูดรับช่วงต่อ จ้องมองพร้อมพูดคำรามด้วย ความว่า เฉียนตอนนั้นจึงควรจะตายเหมือง ถ่านหินนะถึงอย่างไรตายไปยังรักษาพรหมจรรย์! ตอนนี้จึงตั้งครรภ์กับสัตว์ใบ ยังไงกูว่ากระโดดตรงลงให้ตายกว่า “