บทที่ 1015

ในเวลานี้คนตระกูลเซียว ล้วนแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไม พวกเขา ถึงได้ทั้งอาเจียนและท้องเสียอย่างทรมารเช่นนี้

โคลชิซินของดอกแดฟโฟดิล เป็นพิษที่รุนแรงอย่างมาก ถ้าหากเป็นโคลชิซินที่ทำให้บริสุทธิ์แล้ว แค่ใช้เพียงปริมาณที่ เล็กน้อยเท่านั้น ก็สามารถพรากชีวิตคนได้แล้ว

แต่ว่าปริมาณของอัลคาลอยด์ที่อยู่ในตัวของดอกแดฟโฟดิล ค่อนข้างมีปริมาณที่น้อย เพราะงั้นหากกินมากเกินไปก็อาจจะ ทําให้เกิดอาหารเป็นพิษ แต่ว่าโดยทั่วไปแล้ว ตราบใดที่กิน เข้าไปไม่เยอะ ล้วนแต่ไม่คร่าชีวิตทั้งนั้น

แม้จะบอกว่าไม่อาจจะคร่าถึงชีวิตได้ แต่ความเจ็บปวดแบบ นั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถทนรับได้

มันไม่เพียงทำให้เกิดอาการอาเจียนและท้องเสีย ยังทำให้มี ไข้และชักกระตุก เกิดความผิดปกติกับระบบประสาท

ถ้าหากกินในปริมาณมากโดยไม่คำนึงถึงชีวิต ก็อาจทำให้

ช็อกได้ แล้วมีอันตรายถึงชีวิต

วันนี้คนตระกูลเซียวล้วนแต่กินไปไม่น้อย ค่อนข้างอันตราย จริงๆ

แม้แต่เย่เฉินก็ยังคิดไม่ถึงเลย จู่ๆคนตระกูลเซียวจะกินจนเอาชีวิตไปเสี่ยงมากขนาดนี้

ในข่าวมักจะรายงานบ่อยๆ มักจะมีคนหลงเข้าใจผิดว่าดอก แดฟโฟดิลเป็นกุยช่าย หลังจากกินเข้าไปก็จะโดนพิษจนแอดมิท เข้าโรงพยาบาล

สิ่งของแบบนี้ ทําให้เกิดความสับสนกันอย่างง่ายๆ

เมื่อ 120 มาถึงแล้ว สมาชิกในตระกูลเซียวก็ล้มลงไปถึงสาม คนแล้ว

เหลือเพียงเซียวฉางเฉียนและเซียวเวยเวยที่ยังคงฝืนมีสตินิด

หน่อย แต่ในเวลานี้ แม้ว่าพวกเขาจะมีสติบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่

สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้แล้ว ที่เป้ากางเกงของทุก

คนล้วนแต่เต็มไปด้วยอุจจาระ

ภายในห้องรับแขกส่งกลิ่นเหม็นเน่าไปทั่วจนไม่สามารถ เข้าไปได้ แพทย์ฉุกเฉินของ120ทั้งสามสี่คนเพิ่งจะเข้ามาก็เบียน หน้าออกไปอ้วกแล้ว

สมาชิกทั้งห้าคนล้วนแต่อาเจียนและท้องเสีย กลิ่นแบบนี้

ทำให้คนพังพินาศจริงๆ

แต่ว่าก็ไม่มีวิธีอื่น การช่วยชีวิตคนสำคัญกว่า พวกเธอต้องฝืน ทนกับกลิ่นที่น่าขยะแขยง ช่วยชีวิตสมาชิกของตระกูลเซียวทั้งห้า คนที่ฉี่ราด ออกมาจากคฤหาสน์แล้ว

บุคลากรทางการแพทย์รีบนำตัวสมาชิกตระกูลเซียวขึ้นบนรถฉุกเฉิน นำตัวส่งไปยังโรงพยาบาลชุมชนจีนหลัง

หลังจากที่ทำการล้างกระเพาะและให้น้ำเกลือแล้ว คนของ ตระกูลเซียวถึงจะถือว่าได้รับการบรรเทาแล้ว ฟื้นคืนสติขึ้นมา ชั่วคราว ถูกนําตัวเข้าไปให้น้ำเกลือในห้องฉุกเฉินต่อ

เตียงผู้ป่วยของนายหญิงใหญ่เซียวและเฉียนหงเล่นอยู่ใกล้

กัน เซียวฉางเฉียนและคนอื่นๆ อยู่ด้านในสุด

ในเวลานี้ ทุกคนต่างก็มีใบหน้าที่ตกใจกลัวเหมือนสีของดิน ทราย สีหน้าแววตาที่เจ็บป่วย ไม่มีความ กระปรี้กระเปร่าอะไร เลย

หมอปิดแมสท่านหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมพูดว่า : “ตอนกลางคืน พวกคุณได้รับประทานอะไรกันเข้าไปเหรอ? เราสันนิษฐานว่า พวกคุณน่าจะกินอาหารที่มีพิษ เพราะงั้นพวกคุณลองคิดดูดีๆนะ ว่ากินอะไรเข้าไปกันแน่? เราจะได้ลดขอบเขตของการสันนิษฐาน ลงมาหน่อย ถ้าหากหาสาเหตุไม่ได้ ว่าทำไมพวกคุณถึงได้รับสาร พิษ งั้นทางเราก็ไม่สามารถจ่ายยาให้ได้ตรงอาการแล้ว

นายหญิงใหญ่เซียวอดไม่ได้ที่จะพูดพึมพำขึ้นมาว่า “ตอน กลางคืนเราก็ไม่ได้กินอาหารอย่างอื่นเลยนะ ก็กินแค่เกี๊ยวน้ำ เท่านั้น”

“แม่ เกี๊ยวน้ำนี่ต้องมีปัญหาแน่ๆ ไม่เช่นนั้นคงไม่ถึงขนาดที่เรา ทุกคนอาหารเป็นพิษกันหมดหรอก”

เฉียนหงเย่นอดไม่ได้ที่จะกล่าวตำหนินายหญิงใหญ่เซียวขึ้น มา ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก แล้วตัวเองมากินเกี่ยวอะไรนี่ด้วยจะไม่เป็นการหาเหาใส่ตัวเหรอ?

ในเวลานี้นายหญิงใหญ่เซียวรู้สึกว่าเกี๊ยวมีปัญหา แต่ทุกขั้น ตอนการทำก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีปัญหาอะไรนะ เพราะงั้นหากพูดตาม หลักเหตุผลแล้ว ก็ไม่น่าจะอาหารเป็นพิษนะ……..

คิดมาถึงตรงนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดขึ้นมาว่า : “พวกเรา เป็นคนห่อเกี่ยวกินเอง งั้นก็ตัดปัญหาเรื่องการเน่าเสียไป งั้นมันมี ปัญหาที่ตรงไหนกันแน่?

เซียวไห่หลงที่อยู่อีกฝั่งพูดด้วยใบหน้าที่ระทมทุกข์ว่า : “คุณย่า ผมได้ยินมาว่ามีพ่อค้าที่ไร้ยางอายจำนวนมากใช้เนื้อหมู คุณภาพต่ำมาทําเป็นสินค้าคุณภาพดีขายให้คนอื่น เนื้อหมูมี ปัญหาหรือเปล่าครับ?