บทที่ 1009

หลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จ หวังเจิ้งกางก็ได้เตรียมรถบรรทุก ไว้หนึ่งคัน ส่งดอกแดฟโฟดิลมาหนึ่งคันรถบรรทุก

ดอกแดฟโฟดิลที่เขาส่งมา ล้วนแต่เป็นพันธุ์ที่มีคุณภาพสูงที่ งอกงามอย่างเขียวขจีมาก และทำตามเงื่อนไขของเเฉิน แต่ละ ต้นยังไม่มีการออกดอก

ดอกแดฟโฟดิลพืชแบบนี้ เติบโตมาคล้ายกับกุยช่ายมาก ตอนที่ไม่ออกดอกก็ยิ่งเหมือนมาก

คนในเมืองเองเกี่ยวกับการวิเคราะห์พืชพันธุ์ก็ใช่ว่าจะเข้าใจ เป็นอย่างดีขนาดนั้น บวกกับคนส่วนใหญ่ที่เคยกินกุยช่าย เคย เห็นกุยช่ายที่ตัดมาแล้ว แต่ไม่เคยเห็นกุยฉายที่งอกจากพื้นดิน เพราะงั้นทำให้ง่ายต่อการเข้าใจผิดระหว่างกุยช่ายและดอก แดฟโฟดิล

กุยช่ายเป็นผักที่ผู้คนนิยมชมชอบ ไม่ว่าจะเป็นผัดผักหรือว่า ปรุงซุป หรือว่าทำเป็นไส้ของเกี้ยว ล้วนเป็นวัตถุชั้นดีที่จำเป็น ต้องมีเลย

แต่ดอกแดฟโฟดิลสิ่งนี้ มันไม่สามารถนำมากินได้

ทำไมถึงกินไม่ได้น่ะเหรอ? เพราะดอกแดฟโฟดิลมีโคลชิซิน ผสมอยู่ด้วย

และในตัวโคลชิซินก็มีพิษชนิดแอลคาลอยด์
เย่เฉินได้ยินหม่าหลันพูดว่า นายหญิงใหญ่เชียวชอบกิน กุยช่ายทันใดนั้นก็คิดถึงต้นออทัมโครคัสพืชชนิดนี้ขึ้นมาทันที

เขารู้ว่าหลังจากที่นายหญิงใหญ่เชียวขโมยผักครั้งแรกได้ สําเร็จ ก็จะต้องมาขโมยอีกแน่นอน และจะต้องมาขโมยบ่อยๆแน่

ดังนั้นเขาจึงให้หวังเจิ้งกาง เตรียมคนงานนำต้นออทัมโครคัส

เหล่านี้มาปลูกที่ข้างกำแพงทั้งหมด

แบบนี้ นายหญิง ใหญ่เซียวที่อยู่นอกรั้วเหล็ก เมื่อยืนมือเข้า สามารถจับก๋าใหญ่ ขโมยได้ง่ายดายกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

ถ้าหากเธอขโมยดอกแดฟโฟดิลเหล่านี้ไป และคิดว่าดอก แดฟโฟดิลเหล่านี้เป็นกุยช่ายแล้วกินลงท้องไปล่ะก็ งั้นจุดจบของ เธอคงน่าอนาถมากแน่ๆ

แม้ว่าจะไม่ถึงขนาดที่สามารถพรากชีวิตไปได้ แต่ก็ต้องแอ ดมิทที่โรงพยาบาล 3-4วัน คาดว่าคงหลีกเลี่ยงไม่ได้

ความคิดของเยเฉินก็คือ รอให้ครอบครัวของเธอกินดอก แดฟโฟดิลจนเข้าโรงพยาบาลก่อน ใช้โอกาสตอนที่พวกเขาแอ ดมิท โรงพยาบาล ตัวเองก็จะให้คนเปลี่ยนรั้วเป็นรั้วกำแพง ทั้งหมด หลังจากนั้นก็สร้างสวนผักของตัวเองเป็นห้องกระจก ทำ แบบนี้ต่อไปก็ไม่ต้องกลัวคนจะมาขโมยแล้ว

ตอนที่รถบรรทุกเข้ามาถ่ายสินค้า นายหญิงใหญ่เชียวที่อยู่ ระเบียงชั้น 3 ข้างๆบ้านเห็นเข้าพอดี ตอนที่เธอเห็นคนงานขนย้ายพืชใบเขียวยาวกอแล้วกอเหล่าก็รู้สึกตาสว่างขึ้นมาทันที

คิดไม่ถึงว่าเป็นกุยช่าย

อีกอย่างเป็นกุยช่ายที่สุดใหม่เช่นนี้

เธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงอาหารมื้อกลางวันที่แสนอร่อยนั่น เพราะว่ามีผักที่ขโมยมาจากบ้านของเยเงินแล้ว ดังนั้นอาหาร ทั่วๆไปมื้อนี้ กินได้อย่างเอร็ดอร่อยมาก ถึงขนาดที่ว่ารู้สึกมี สุขภาพที่ดีมาก

ตอนนี้เห็นที่บ้านของเย่เฉินมีกุยช่ายที่สดใหม่มากมายขนาดนี้ มาอีกแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวก็รู้สึกเบิกบานใจเป็นอย่างมาก เพราะผักที่เธอชอบมากที่สุดคือกุยช่าย

และในช่วงเวลานี้เธอก็พลัดถิ่นฐานบ้านเกิด พบเจอกับความ เปลี่ยนแปลงมากมาย ถูกส่งไปยังสถานกักขังกว่าหลายวันอีก

ไม่ได้กินเกี๊ยวยัดไส้กุยช่ายกับไข่มานานมากแล้ว!

ในเวลานี้สายตามองเห็นที่บ้านของเยเฉินมีกุยช่ายชั้นดีที่สุด ใหม่ขนาดนี้ ความคิดแรกในสมองของเธอก็คือรีบนำมีดไปตัด มาสักสองกอ นำมาทำเกี้ยวยัดไส้กุยช่ายกับไข่ กลางคืนจะได้กิน อย่างเอร็ดอร่อยและเพลิดเพลินไปเลย!

บ่ายสี่โมงกว่า นายหญิงใหญ่เชียวตื่นจากการงีบหลับ สิ่งแรก ที่ทำก็คือเดินมายังระเบียง ดูว่ากุยช่ายที่บ้านของเเฉินเป็น อย่างไรบ้างแล้ว
เห็นว่าเย่เฉินได้ปลูกกุยช่ายไว้ริมรั้วเหล็กทั้งหมดแล้ว ในใจ ของนายหญิงใหญ่เซียวก็ดีใจอย่างมาก

มันสะดวกกับตัวเองพอดีเลยไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้น เธอจึงรีบเดินลงมาด้านล่าง

ในเวลานี้ เซียวฉางเฉียนและสมาชิกในบ้านอีกสี่คนกำลังนั่งดู ทีวีที่ห้องรับแขก

เซียวฉางเฉียนนำทีวีในห้องว่างจากชั้นล่างย้ายขึ้นไปข้างบน

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ใหญ่เท่าเครื่องนั้นที่ขายไป แต่มันก็ดีมากแล้ว

นายหญิงใหญ่เซียวพูดกับเฉียนหงเล่นว่า : “หงเช่น แกออก ไป ซื้อไข่ไก่มาสักแผงนะ แล้วก็แป้งมาหนึ่งถุงด้วยนะ”